ಉಪ್ಪು-ಖಾರ

ಹಸಿರು ಸಮುದ್ರದಂತೆ ಅಂಗಳದ ತುಂಬೆಲ್ಲ
ಹಬ್ಬಿಕೊಂಡಿರುವ ಬಳ್ಳಿಯ ದೊಡ್ಡ ಎಲೆಗಳ
ಮರೆಯಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಅಡಗಿದೆ ಒಂದು
ಮಿಡಿ ಸೌತೆಕಾಯಿ ನಮಗಾಗಿಯೇ.
ಕಿತ್ತು ತರಬೇಕು, ಗೆಳೆಯಾ
ಜತೆಗೆ ಸೂಜಿಮೆಣಸು ಬೇಕು
ಮತ್ತಿಷ್ಟೇ ಉಪ್ಪು, ಇದ್ದರೆ
ವಾಟೆಪುಡಿ; ಇಲ್ಲವೇ ನಿಂಬೆಹುಳಿ

ಕೂರಬೇಕು ಸುತ್ತ, ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ತಟ್ಟೆ
ಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ ನುರಿದ ಉರಿಯ
ಭುಗುಭುಗು ಬೆರಳನ್ನು ಚಾಚಿ ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು
ಹೋಳುಗಳನ್ನು ಒಂದೊಂದೇ
ಕರುಂಕುರುಂ ಸದ್ದಿನ ಬ್ರಹ್ಮಾನಂದದಲ್ಲಿ
ತೇಲಿ ಮುಳುಗಬೇಕು, ಗೆಳೆಯಾ
ಜೋರು ನಗೆಯನಾಡಬೇಕು

ಒಂಟಿಜೀವಿಗಳೆಲ್ಲ ಸೌತೆಕಾಯಿಯನ್ನು ಬರಿದೇ ತಿನ್ನುವರು
ದುಃಖಿಗಳು ಸಾರಿಗೆ ಕತ್ತರಿಸಿ ಹಾಕಿ ಬೇಯಿಸಿ ಬಿಡುವರು
ಉಪ್ಪು-ಖಾರ ಸವಿಯಲಿಕ್ಕೆ ಗೆಳೆಯರಿರಬೇಕು
ಖಾರಕ್ಕೆ ಬಾಯಿ ಸೆಳೆವಾಗ ನಲಿವು ಇರಬೇಕು
ನಕ್ಕು ನಕ್ಕು ನೆತ್ತಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಾಗ ಖಾರ,
ಬೇಕು ಬೆನ್ನಿಗೆ ಗುದ್ದಲಿಕ್ಕೆ ನಿನ್ನದೊಂದು ಕೈ
ಕಣ್ಣಂಚಿಂದ ಹನಿಯುದುರಿದ್ದು
ಖಾರಕ್ಕೋ ಆನಂದಕ್ಕೋ ತಿಳಿಯದೆ ಹೋಗಬೇಕು

ಎಲ್ಲಿದ್ದೆ, ಏನಾಗಿದ್ದೆ, ಹೇಗೆ ಬಂದೆ, ಮುಂದೆ ಏನು-
ಅಂತೆಲ್ಲ ಕೇಳುವುದೇ ಇಲ್ಲ ನಾನು...
ಇರು ಇಲ್ಲೇ, ಉಳಿದಿದೆ ಮಸಾಲೆ ಇನ್ನೂ
ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಒಂದು ಸೌತೆಮಿಡಿ ಇದೆಯಂತೆ..
ಅದರ ತಿರುಳಿನಲ್ಲಿ ಅಸಂಖ್ಯ ಮುತ್ತಿನ ಹರಳುಗಳು
ಒತ್ತೊತ್ತಾಗಿ ಕೂತಿವೆಯಂತೆ ನೋಡಲು-
ನನ್ನ - ನಿನ್ನ.

ಇರು ಇಲ್ಲೇ, ಕೊಯ್ದು ತರುತ್ತೇನೆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ.

[ಊರಿಂದ ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದ ಗೆಳೆಯ ಗುಂಡ, ಮೂರು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಮರಳಿ ಬಂದಿದ್ದಾನಂತೆ ಎಂಬ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿ..]