ಲಾಡ್ಜ್

ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ನೇರವಾಗಿ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಬರಬಾರದು ಎನ್ನುವುದುಂಟು
ಆದರೆ ಲಾಡ್ಜಿನ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲು ತರೆದುಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಹಾಗೆ:
ಸದಾ ಅಲಕ್ಷ್ಯಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲೇ ಇರುವ ರೂಮ್‌ಬಾಯ್
ತನ್ನ ಪರಿಣಿತ ಕೈಗಳಿಂದ ಚಕಾಚಕ್ಕೆಂದು ಕೀಲಿ ತಿರುಗಿಸಿ
ಕದ ತೆರೆದು ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಕೋಣೆಯನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಿ
ಕೊಡಬೇಕಾದುದನೆಲ್ಲ ಕೊಟ್ಟು ನಿರ್ಗಮಿಸಿಬಿಡುತ್ತಾನೆ

ಆಗಲೇ ಅಪ್ಪಳಿಸುವುದು ಮೈಗೆ ನಿರ್ವಾತದ ಹಸಿಹಸಿ ರಾಚು
ಅಪರಿಚಿತ ಮುಖಗಳ ಅಪರಿಚಿತ ಊರಿನ ನಡುವೆಲ್ಲೋ ಇರುವ ಈ ಲಾಡ್ಜು
ತನ್ನ ಖಾಲಿತನದ ಇಂಚಿಂಚನ್ನೂ ಬಯಲುಗೊಳಿಸಿ ತೋರಿಸುವಾಗ
ಮೌನದ ರೇಣುಗಳೊಡನೆ ತೇಲಿಬರುವವು ನಿಕಟ ವಾಸನೆಗಳು

ಆ ಗಂಧ ಕೊಟ್ಟ ಸುಳುಹೇ ಬೆರಳಾಗುವುದು ಕಲ್ಪನೆಯ ನೇಯ್ಗೆಗೆ:
ಸ್ನಾನ ಮುಗಿಸಿದ ಪಿಯರ್ಸ್ ಪರಿಮಳದ ಹುಡುಗಿ
ಒದ್ದೆ ಹೆಜ್ಜೆಗಳನ್ನಿಡುತ್ತ ಬಾತ್ರೂಮಿನಿಂದ ಹೊರಬಂದಂತೆ
ಹಾಲಿನಲ್ಲಿ ಕೂತಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿ ವಿಚಲಿತಗೊಂಡು ಸಿಗರೇಟು ಆರಿಸಿ
ಸ್ಥವಿರದಿಟ್ಟಿಯಿಂದ ಅವಳ ತಬ್ಬಲು ಅತ್ತ ಧಾವಿಸಿದಂತೆ

ಗೋಡೆ ಹೊದ್ದಿಗಿರಿಸಿದ ಕೆಂಪು ಸೋಫಾದ ಸವೆದ ಫ್ಯಾಬ್ರಿಕ್
ಹೇಳುವುದು ಕತೆ, ಇಲ್ಲಸಲ್ಲದ ಇಲ್ಲಿಗೊಗ್ಗದ ಹಳೆಯ ಕಲಾಪ
ಕಿಟಕಿಯ ಅಪಾರದರ್ಶಕ ಗಾಜು ಹೊಳೆಸುವುದು ಮಾಸಲು ಚಿತ್ರ
ಟೇಬಲ್ಲಿನ ಮೇಲಿನ ಹೂಜಿಯೊಳಗಿನ ನೀರು ಕುಡಿಯಲೂ ಭಯ
ಸೀಲಿಂಗಿಗಂಟಿಸಿದ ಕನ್ನಡಿಯ ಹಿಂದೆ ಇರಬಹುದೆ ರಹಸ್ಯ ಕೆಮೆರಾ

ಲಾಡ್ಜಿನ ಕೋಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂಟಿಯಾಗಿ ತಂಗಬಾರದು...
ನಮಗಿಂತ ದೈನೇಸಿಯಿಲ್ಲಾ, ಈ ಏಕಾಂತಕ್ಕಿಂತ ಕಟುವಾದ್ದಿಲ್ಲ
ಎಂದೆನಿಸಿ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ನಮಗೇ ಕರುಣೆ ಉಕ್ಕಿಸಿ
ಸಣ್ಣ ಸದ್ದಿಗೂ ಬೆಚ್ಚಿಬೀಳುವಂತೆ ಮಾಡುವುದು ರವರಹಿತರಾತ್ರಿ
ಎಂದೋ ಕಾಲೇಜಿನ ಹಾಸ್ಟೆಲಿನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನೇ ಕಳೆದ ಇರುಳು,
ಯಾರದೋ ಮನೆಯ ಕಾವಲಿಗೆಂದು ಉಳಿದಿದ್ದ ನಿಶೆ,
ಅವಳು ಬಿಟ್ಟುಹೋದ ದಿನ ಕೋಣೆಯ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿ
ಬಿಕ್ಕಿಬಿಕ್ಕಿ ಅತ್ತಿದ್ದ ನೆನಪೆಲ್ಲ ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಗೆ ಧುಮುಕಿ
ಸೂರ್ಯನ ಮೊದಲ ಕಿರಣಗಳಿಗೆ ಇನ್ನಿಲ್ಲದಂತೆ ಕಾಯುತ್ತ
ವಿಚಿತ್ರ ವಾಸನೆಯ ಇಷ್ಟಗಲ ಮಂಚದಲ್ಲಿ ನಿರ್ನಿದ್ರೆ ಹೊರಳುತ್ತ...

ಬೆಳಕು ಮೂಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಎದ್ದು, ಬಿಲ್ಲು ಚುಕ್ತಾ ಮಾಡಿ,
ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ ಬಸ್ಸು ಈಗ ಊರು ಸೇರಿರಬಹುದೇನೋ
ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ ನಿಲ್ದಾಣ ತಲುಪಿ, ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ಮೊದಲ ಬಸ್ಸೇರಿ
ಕುಳಿತು, ಆ ಲಾಡ್ಜಿನತ್ತ ಒಮ್ಮೆ ನೋಟ ಹರಿಸಬೇಕು...
ನಾನು ಉಳಿದಿದ್ದ ಕುರುಹೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೆಂಬ ಸೋಗಿನಲ್ಲಿ
ಹೊಸದಿನದ ರಶ್ಮಿಗೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತ ಮತ್ಯಾರನ್ನೋ ತನ್ನೊಳಗೆ
ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ನಿತ್ಯನೂತನೆಯಂತೆ ಕಂಗೊಳಿಸುವಾಗ ಲಾಡ್ಜು,
ಕಂಡಕ್ಟರ್ ಟಿಕೆಟ್ ಕೇಳುತ್ತಾನೆ.. ಟಿಪ್ಪು ಕೊಟ್ಟ ಖುಷಿಗೆಂಬಂತೆ
ಲಾಡ್ಜಿನ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತ ರೂಮ್‌ಬಾಯ್ ಕೈ ಬೀಸುತ್ತಾನೆ.