ಸಾಗರದ ಜಾತ್ರೆಯಲಿ...

ಸಾಗರದ ಜಾತ್ರೆಯಲಿ ಸಾಗರದಷ್ಟು ಜನ
ತಿರುಗುವ ತೊಟ್ಟಿಲು, ಬಳೆಯಂಗಡಿ, ಬತ್ತಾಸು ಬೆಂಡು
ಖಾರಾ ಮಂಡಕ್ಕಿ, ಪೀಪಳಿ ಶಬ್ದ, ಬಾವಿಯೊಳಗೆ ಬೈಕು
ಪ್ರತಿದಿನವು ತೆರಳುವಿವನು.

ಇಂದು ನಾಲ್ಕನೆಯ ದಿನ, ಇಂದೆಂದಿನಂತಲ್ಲ:
ಮಾರಮ್ಮನಾ ಕಣ್ಗೆಂಪು ತುಸು ಹೆಚ್ಚೆ ಇಹುದು;
ಆ ರೌದ್ರ ಭಯಬಣ್ಣ ಹಸಿರಾಗಲಿಹುದು:
ಇನ್ನೇನು ಬರಲಿಹಳು ಮಾವನಾ ಮಗಳು.

ನಿನ್ನೆ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯೇ ಬಂದಿತ್ತು ದೂರವಾಣಿಯ ಕರೆ:
ಮುಂಜಾನೆ ಬಸ್ಸಿಗೆ ಬರುತಿಹಳು ಎಂದು;
'ಭಾವನೆಂದರೆ ಸಾಕು, ಅದೇನು ಪ್ರೀತಿಯೋ ಕಾಣೆ
ಗರಿಗೆದರಿ ಆಗುವಳು ತಾನೆ ನವಿಲು' -ಎಂದಿದ್ದರು ಅತ್ತೆ!

ಮೊದಲ ಬಸ್ಸಿದೋ ಬಂತು, ನೂಕು ನುಗ್ಗಲು, ಛೇ!
ಮುದುಡಿ ಹೋಗಿಹಳೋ ಏನೋ ನನ್ನ ನಲ್ಲೆ?
ಇಳಿದರೂ ಇಷ್ಟು ಜನ, ತೋರುತಿಲ್ಲವೇಕವಳ ಮುಖ
ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಳೇ ಮೊದಲ ಗಾಡಿ ತಡವಾಗಿ ಹೊರಟು?

ಇಲ್ಲ ಇಲ್ಲ ಇಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿ ನೋಡಿ ಅಲ್ಲಿ:
ಸಿರಿಗಂಗೆ ಇಳಿದಂತೆ ಜರತಾರಿ ಉಟ್ಟು
ಮೆಟ್ಟಿಲಲ್ಲೇ ನಿಂತು ಅರಸುತಿರುವಳು ಎನಗೆ
'ಇಲ್ಲಿ ಇರುವೆನು ಏ, ಹೀಗೆ ಬಾರೇ.'

ತೇರದಾರಿಯಲಿರುವ ಅಂಗಡಿಗಳೆಲ್ಲ
ತಮಗಾಗಿಯೇ ತೆರೆದಿಹವು ಎನ್ನುವಂತೆ;
ನೋಡುತಿರುವವು ಇವಳ ಮಿಟುಕಿಸದ ಕಣ್ಣು
ಇದ ನೋಡುವುದರಲ್ಲೇ ನಿರತ ನನ್ನ ಕಣ್ಣು!

ಅಮ್ಮನಾ ಗುಡಿಯೆದುರು ಉದ್ದ ಜನ ಸಾಲು
ಮೆಲ್ಲ ಕರಗುವ ಮಂದಿ; ತುದಿಯಲೆಲ್ಲೋ ನಾವು
ಮುಂದೆ ನಿಂದವಳ ಮುಡಿಯ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಪರಿಮಳವು
ಎನ್ನ ನಾಸಿಕಗೀಗ ಇಷ್ಟ ಇಷ್ಟ.

ನನ್ನ ಸಂಭ್ರಮಕಂತು ಪಾರವೇ ಇಲ್ಲ;
ಏಕೆ ಗೊತ್ತೆ? ಕಾಯ್ವೊಡೆದು ಬೇಡ್ವಾಗ
ನಸು ನಕ್ಕಿಹಳು ದೇವಿ ಹರಸುತ್ತ:
'ಮುಂದಿನ ವರ್ಷವೇ ಮದುವೆ; ಚಿಂತೆ ಬೇಡ' -ಎಂದು!

ಗದ್ದಲದ ಜಂಗುಳಿಯಲೂ ಇಬ್ಬರೇ ನಾವೀಗ
ಮಾರು ದೂರದ ಬಳಿಕ ಕೈ-ಕೈ ಬೆಸೆದು;
ಭಯವೆಲ್ಲ ದೂರಾಗಿ, ಮನವೆಲ್ಲ ಹಾಯಾಗಿ
ಜಾತ್ರೆಗೇ ಹೊಸ ಕಳೆಯು ಪ್ರಾಪ್ತವಾಗಿರಲು

ಚೆನ್ನಯ್ಯಗಂತೂ ಕರುಣೆಯೇ ಇಲ್ಲ ಸೈ,
ತೊಡಿಸುತಿರುವನಲ್ಲ ಬಳೆ, ನೋಯುತಿದ್ದರು ಇವಳ ಕೈ!
'ಯಾಕೆ ಬೇಕಿತ್ತೋ ನಿನಗಾದರು?' ಎಂದು ನಾ ಮುನಿದರೆ,
ಇವಳು, 'ನಿಮಗದೆಲ್ಲ ತಿಳಿಯದು' ಎನ್ವಳಲ್ಲ!

ಜಾತ್ರೆಯಾ ಗದ್ದಲದಿ ಈ ಬಳೆಯ ದನಿಯೀಗ
ತನ್ನದೇ ಸ್ವರಪಥದಿ ತೇಲುತಿಹುದು;
ಅಲ್ಲಿ ತೊಟ್ಟಿಲ ಮೇಲೆ, ಅಗೋ ದೋಣಿಯ ಮೇಲೆ
ಈ ಜೋಡಿ ಸಂಭ್ರಮದಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುತಿಹುದು.

[ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಜಾತ್ರೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ನನಗೆ ಹೋಗಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. :(]