ಕಾಫಿ ನೆಪ ಅಷ್ಟೇ

ಬಿಸ್ಕತ್ತೆಂದರೆ ಇರಬೇಕು ಹೀಗೆಯೇ:
ಪೊಟ್ಟಣದಿಂದ‌ ತೆಗೆಯುವಾಗ ಗರಿಗರಿ
ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಮುರಿಯುವಾಗೊಂದು ಟಕ್ಕನೆ ಸದ್ದು
ಬಾಯಿಗಿಟ್ಟು ಅಗೆದರೆ ಕರುಂಕುರುಂ
ನಾಲಿಗೆಯ ಮೇಲಿಟ್ಟರೆ ಕರಗಬೇಕು ಹಿಟ್ಟಿಟ್ಟಾಗಿ ಆಹಾ!
ಇಳಿಯಬೇಕು ಗಂಟಲಲಿ ಸರಾಗ
ಸಿಗಬೇಕಲ್ಲಲ್ಲೊಂದು ಚಾಕೋಚಿಪ್ಪು
ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿ ನಿಂತ ಸಕ್ಕರೆ ಕಾಳು
ಲೋಟದಲಿಳಿಯಲು ಒಲ್ಲೆನೆಂಬ ಮಾರಿ ಹೆಮ್ಮಾರಿ
ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ನೆನಪ ತರುವ ಆಪ್ತ ಪಾರ್ಲೇಜಿ
ಸಿಹಿ ಬೇಡವೆಂದವರಿಗೆ ಚಸ್ಕಾ ಮಸ್ಕಾ

ಕಾಫಿ ನೆಪ ಅಷ್ಟೇ ಎನ್ನುವರು ಜಾಹೀರಾತಿನಲ್ಲಿ
ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ಬಿಸ್ಕತ್ತೂ ನೆಪವೇ
ಮುಖ್ಯ ಆಗಬೇಕಿರುವುದು ಸಮಾಲೋಚನೆ. ತೀರ್ಮಾನ.
ಹಿಡಿದ ಕಪ್ಪಿನಿಂದ ನಿರಂತರ ಹೊರಬರುತ್ತಿರುವ ಹಬೆ.
ಕೇಳುತ್ತಾನವನು: ’ಸ್ವಲ್ಪ ಸಕ್ಕರೆ ಹಾಕಲಾ?’
ಬರುತ್ತದೆ ಅತ್ತ ದಿಕ್ಕಿನಿಂದ ಮಾರುತ್ತರ:
’ಇಲ್ಲ, ನನಗೆ ಕಹಿಕಾಫಿ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿದೆ’

ಬಿಸಿಯ ಗಮನಿಸದೆ ಗುಟುಕರಿಸಿದರೆ ಚುರ್ರೆನ್ನುವ ನಾಲಿಗೆ
ಮಬ್ಬು ಮೌನ ಏಸಿ ಗಾಜುಕೋಣೆ ಏಕಾಂತ
ಇಂತಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಪ್ರತಿ ಮಾತನೂ ಅಳೆದು ತೂಗಿ ಆಡಬೇಕು
ಬಿಸ್ಕತ್ತನ್ನು ಕಾಫಿಯಲ್ಲದ್ದುವ ಮುನ್ನ ತಿಳಿದಿರಬೇಕು:
ಕಾಫಿಯಿರುವ ಬಿಸಿ, ಬಿಸ್ಕತ್ತಿಗಿರುವ ತ್ರಾಣ,
ಎಷ್ಟು ಸೆಕೆಂಡು ಹಿಡಿದಿರಬೇಕೆಂಬ ಪಕ್ಕಾಲೆಕ್ಕ,
ಮತ್ತು ಇಡೀ ಜಗತ್ತೇ ಆತಂಕದ ಕಣ್ಣಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿರುವಾಗ

ದೇವರೇ, ಆಡುವ ಮಾತೇನಿದ್ದರೂ ಈಗಲೇ ಆಡಿಬಿಡು
ಆಗಲೇ ಮೆತ್ತಗಾದದ್ದು ಬೀಳಲಿ ಕಪ್ಪಿನಲ್ಲೇ
ಗೊತ್ತಾದರೆ ನನಗೂ ನಿನಗೂ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದಷ್ಟೇ
ಸುರಳೀತ ತಳ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ
ಅಲ್ಲೊಂದು ಸಣ್ಣ ಸದ್ದು - ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಬಡಿದಂತೆ.

ಇರಲಿ, ಆದರೆ ಕಪ್ಪಿನಿಂದೆತ್ತಿದ ಆ ಮೃದುಮಧುರ ಚೂರನ್ನು
ಸಾವಿರ ಮೈಲಿ ದೂರದ ಬಾಯಿಯವರೆಗೆ ಒಯ್ದು
ಬಿಡುವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತು ಬೇಡ.
ಬಹುಜನರೆದುರಿನ ಅತಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮದ ಅತಿ ನಾಜೂಕಿನ
ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅವಮಾನವಾದರೆ ಏನು ಚಂದ?
ಬೀಳುವುದಿದ್ದರೆ ಇಲ್ಲೇ ಬೀಳಲಿ
ತಳ ಕಲಕದೆ ಉಳಿದ ಕಾಫಿ ಕುಡಿದು ಹೊರಟುಬಿಡೋಣ
ಹೊರಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟರೆ ಟ್ರಾಫಿಕ್ಕಿದೆ
ಕರೆದರೆ ಬರುವ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿಯಿದೆ
ಹೋಗಿಬಿಡೋಣ ಅವರವರ ದಿಕ್ಕು ಹಿಡಿದು ದೇಶಾಂತರ.

ನಡುಗುಬೆರಳುಗಳ ನಡುವೆಯಿರುವ ಬಿಸ್ಕತ್ತು
ಹನಿಗಣ್ಣ ಹುಡುಗಿಯ ಕೇಳುತ್ತಿದೆ:
ಹೇಳಿಬಿಡು, ನಿನ್ನ‌ ನಿರ್ಧಾರವ ಹೇಳಿಬಿಡು ಈಗಲೇ.