ತೇಜಸ್ವಿ ನನ್ನೊಂದಿಗೇ ಇದ್ದಾರೆ...

ಡಿಪ್ಲೋಮಾ ಎರಡನೇ ವರ್ಷ... ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಪೀರಿಯಡ್ಡು... ನಿದ್ರೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರೂ ನಿದ್ರೆ ಮಾಡಬಾರದಂತಹ ಕ್ಲಾಸು. ಸಂಜೀವನ್ ಸರ್ ಕ್ಲಾಸು. ಸಂಜೀವನ್ ಸರ್ ಬರೀ ಲೆಕ್ಚರ್ ಕೊಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ; ಪಠ್ಯೇತರ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಂದು ಅವರು ನಮ್ಮನ್ನು ಕೇಳಿದರು: 'ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸಾಹಿತ್ಯಾಸಕ್ತರು ಯಾರಾದರೂ ಇದ್ದೀರಾ? ನೀವು ತೇಜಸ್ವಿಯವರನ್ನು ಓದಿದ್ದೀರಾ?' ಇನ್ನೂ ಓದಿರಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಮ್ಯಾಗಜೀನುಗಳನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಪ್ಪ ಲೈಬ್ರರಿಯಿಂದ ತರುತ್ತಿದ್ದ ಕಾದಂಬರಿಗಳ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ತ್ರಿವೇಣಿಯನ್ನು ಓದಿದ್ದೆ. ಎಂ.ಕೆ. ಇಂದಿರಾರನ್ನು ಓದಿದ್ದೆ. ಭೈರಪ್ಪನವರ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದ್ದರೂ ಎರಡು ಸಾಲು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ತೇಜಸ್ವಿ ಇನ್ನೂ ನನಗೆ ಸಿಕ್ಕಿರಲೇ ಇಲ್ಲ.

ಆದರೆ ಅಂದಿನ ಕ್ಲಾಸು ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಹೊರಡುವ ಮುನ್ನ ಲೈಬ್ರರಿಗೆ ಹೊಕ್ಕೆ. ಕಾಲೇಜಿನ ಎದುರಿಗೇ ಲೈಬ್ರರಿ. ಸೊರಬದ ಲೈಬ್ರರಿಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ತುಂಬಾ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿದೆ. ಜಾಲಾಡಿದಾಗ 'ಕಿರಗೂರಿನ ಗಯ್ಯಾಳಿಗಳು' ಪುಸ್ತಕ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಇದ್ದಬದ್ದ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಪಕ್ಕಕ್ಕಿಟ್ಟು ಇದನ್ನು ಓದುತ್ತಾ ಕುಳಿತರೆ ಸಂಜೆಯಾದದ್ದು ಯಾವಾಗ, ರಾತ್ರಿಯಾದದ್ದು ಯಾವಾಗ, ಊಟ ಮಾಡಿದ್ದು ಯಾವಾಗ, ಮಲಗಿದ್ದು ಯಾವಾಗ? ಕನಸಿನಲ್ಲೂ ಆ ಪುಸ್ತಕದ ಪಾತ್ರಗಳು. ಜೋರು ಗಾಳಿಗೆ ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದ ಹೆಬ್ಬಲಸಿನ ಮರ ಉರುಳಿ ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಸೋನ್ಸ್ ಉರುಳಿಸಿದ ದಿಮ್ಮಿ ನನ್ನತ್ತಲೇ ಉರುಳಿ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅಪ್ಪನ ಸೊಂಟ ಉಳುಕಿಹೋಗಿತ್ತು... ರಹಸ್ಯ ವಿಶ್ವ ನಾನೂ ಕಂಡಿದ್ದೆ.

ಆಮೇಲೆ ತೇಜಸ್ವಿಯವರ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಒಂದರ ಮೇಲೊಂದರಂತೆ ಓದುತ್ತಾ ಹೋದೆ. ಅವರು ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟ, ಎಂದಿಗೂ ಮಾಸಲಾರದ ಚಿತ್ರಣಗಳು ಅವೆಷ್ಟೋ? ಪೇಟೆಯಲ್ಲಿ ವಲ್ಲಗೆ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಕೃಷ್ಣೇಗೌಡನ ಆನೆ, ಜೇನಿನ ಡಬ್ಬಿಯನ್ನೆಲ್ಲ ಮೈಮೇಲೆ ಕೆಡಗಿಕೊಂಡಿರುವ ಮಂದ, ಜೊಲ್ಲು ಸುರಿಸುತ್ತಾ ಮಲಗಿರುವ ಜೂಲುಜೂಲು ಕೂದಲಿನ ಕಿವಿ, ಈಚಲ ಬಯಲಿನಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತಾ ಇರುವ ಚಕ್ಕಡಿ, ಸಹ್ಯಾದ್ರಿಯ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೂ ಕೈತಪ್ಪಿಹೋದ ಓತಿ.... ಒಂದೇ ಎರಡೇ? ಜುಗಾರಿ ಕ್ರಾಸಿನ ಸುರೇಶನ ಭಯ-ತಲ್ಲಣಗಳನ್ನು ನಾವೂ ಅನುಭವಿಸಿದ್ದು ಸುಳ್ಳೇ? ಬಿರಿಯಾನಿಯ ರುಚಿ ನೋಡಿರದಿದ್ದರೂ ಕರಿಯಪ್ಪ ಮಾಡಿದ ಬಿರಿಯಾನಿಯ ವಾಸನೆಯನ್ನು ಓದಿನಲ್ಲೇ ಆಸ್ವಾದಿಸಿದ್ದು ಸುಳ್ಳೇ? ಬೋಬಣ್ಣನ ಹತಾಶೆ ಕಂಡು ಕಣ್ಣು ತೇವ ಮಾಡಿಕೊಂಡದ್ದು ಸುಳ್ಳೇ? ತಬರನ ಕತೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನೇ ಕಂಡದ್ದು ಸುಳ್ಳೇ?

ಇವತ್ತೂ ಅಂಥದೇ ಒಂದು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ. ಆಗಷ್ಟೇ ಊಟ ಮಾಡಿ ಬಂದಿದ್ದೆ. ಉಳಿದ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಬೇಗನೆ ಪೂರೈಸಿದರೆ ಅವರಿವರೊಂದಿಗೆ ಚಾಟಿಂಗಾದರೂ ಮಾಡಬಹುದು ಎಂದಾಲೋಚಿಸಿ ಬೇಗಬೇಗನೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಕೀಬೋರ್ಡಿನಲ್ಲಿ ಕುಟ್ಟಿದ್ದು ಮಾನಿಟರಿನ ಪರದೆಯ ಮೇಲೆ ಅಕ್ಷರವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಫಕ್ಕನೆ ಒಂದು ಪಾಪ್-ಅಪ್ ವಿಂಡೋ ಉದ್ಭವವಾಯಿತು. ಮಾನಿಟರಿನ ಕೆಳಾಗಡೆ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಜೀಟಾಕಿನ ಪುಟ್ಟ ಐಕಾನಿನಿಂದ ಎದ್ದು ಬಂದಿದ್ದ ಆ ವಿಂಡೋದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀನಿಧಿ ಅಂದ: 'ಬ್ಯಾಡ್ ನಿವ್ಸ್!'

'ಏನು?' ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ.

'ತೇಜಸ್ವಿ ತೀರಿಕೊಂಡರಂತೆ!'

ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕೇಳಿದೆ. ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕೇಳಿದೆ. ನನಗೆ ಆ ವಿಷಯ ಪೂರ್ತಿ ತಲೆಗೆ ಹೋಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮೂರ್ನಾಕು ವಿಂಡೋಗಳು ಪಾಪ್ ಆಗಿ 'ಬ್ಯಾಡ್ ನಿವ್ಸ್' 'ಬ್ಯಾಡ್ ನಿವ್ಸ್' ಅನ್ನತೊಡಗಿದವು. ಮೊಬೈಲೂ ವೈಬ್ರೇಟ್ ಆಗತೊಡಗಿತು.

ತೇಜಸ್ವಿ ಸತ್ತು ಹೋಗಿದ್ದಾರಾ? ಅದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ? ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೇ ಇದ್ದಾರಲ್ಲ ಇನ್ನೂ ಕುಬಿ, ಇಯಾಲ, ಗೌರಿ, ಪ್ಯಾರ, ಯೆಂಗ್ಟ, ದಾನಮ್ಮ, ಕರ್ವಾಲೋ, ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಗೌಡ... ಕಣ್ಣೆದುರಿಗೇ ಓಡುತ್ತಿದೆಯಲ್ಲಾ ಇನ್ನೂ ಖುದ್ದೂಸ್ ಎಕ್ಸ್‍ಪ್ರೆಸ್... ಇಡೀ ಊರಿಗೆ ಊರೇ ಹೊತ್ತಿ ಉರಿಯುತ್ತಿರುವಾಗ, ದಟ್ಟ ಹೊಗೆ ಕವಿದಿರುವಾಗ, ಇವರಿಬ್ಬರೇ ಪ್ರೇಮಿಗಳು ಬೆಟ್ಟದ ಮೇಲೆ.. ಮೇಲೆ....

ತೇಜಸ್ವಿ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಅಮರವಾಗಿದ್ದಾರೆ... ಅವರು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಪಾತ್ರಗಳೊಂದಿಗೆ ಜೀವಂತವಾಗಿದ್ದಾರೆ... ಕಗ್ಗಾಡಿನ ಮಧ್ಯೆ ಹಸಿರಾಗಿದ್ದಾರೆ... ರತ್ನಮಾಲ ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿನ ಕೆಂಪು ವಜ್ರದಂತೆ...

ಎಲ್ಲೋ ಓದಿದ್ದೆ: ಕುವೆಂಪುರವರ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಕೃತಿ 'ತೇಜಸ್ವಿ'ಯಂತೆ! ಅಲ್ಲ ಅನ್ನುವುದು ಹೇಗೆ? ಸರ್, ನಿಮಗೊಂದು ಭಾವಪೂರ್ಣ ಶ್ರದ್ಧಾಂಜಲಿ.