ಪನ್ನೀರಿನ ಹುಡುಗಿ

ಶಹರದ ಛತ್ರದಿ ಗೆಳೆಯನ ಮದುವೆ
ಕರೆದಿಹ ತಪ್ಪದೇ ಬರಬೇಕೆಂದು
'ಆರತಕ್ಷತೆಗೂ ಬಾರದೆ ಇದ್ದರೆ
ಮಾತೇ ಆಡಿಸೆ' ಎಂದಿಹನು

ಗರಿಗರಿ ಜುಬ್ಬಾ, ಬಗಲಿಗೆ ಅತ್ತರು,
ಹೊಸ ಶೂಗೂನೂ ಪಾಲೀಶು!
ನಾನೂ ಭಾವೀ ಮದುಮಗನಲ್ಲವೇ?
ಇಷ್ಟೂ ಇರದಿರೆ ಬರಿ-ವೇಷ್ಟು!

ದಂಪತಿಗೆಂದೊಂದುಡುಗೊರೆ ಹಿಡಿದು
ಹೊರಟೆನು ನಯ ನಾಜೂಕಿನಲಿ
ಛತ್ರದ ತೋರಣ ಬಾಗಿಲು ಕೋರಿತು
ಸ್ವಾಗತ ಭಾರೀ ಸಂಭ್ರಮದಿ

ಬಾಗಿಲ ಪಕ್ಕದಿ ಗೆಳತಿಯರೊಡನೆ
ನಿಂತಿಹಳ್ಯಾರೋ ಸುಂದರಿಯು
ಬೆಳ್ಳಿಯ ಬಣ್ಣದ ದಾನಿಯ ತುಂಬಾ
ಹಿಡಿದು ಸಿಂಪಿಸಲ್ ಪನ್ನೀರು

ಸೋಕಿರೆ ನನಗೂ ಪರಿಮಳ ನೀರು
ಆಗಿದೆ ಮನಮೈ ರೋಮಾಂಚನವು
ಮುನಿಸನು ನಟಿಸುತ ದಿಟ್ಟಿಸೆ ನಾನು
ಚೆಲುವೆ ಕಿಲಾಡಿಗೆ ನಾಚಿಕೆಯು!

ಛತ್ರವೇ ಇದು? ಕಿನ್ನರ ಲೋಕವೇ?-
ನನಗೋ ದಿಗ್ಭ್ರಮೆ; ಅರೆ ಮರುಳು
ಮರೆತಿಹೆ ನಿಂತಿಹ ಸ್ಥಳವನೆ ಅರೆಚಣ;
ಈ ಚೆಲುವೆಗೋ, ನಗೆ-ಜೋರು!

ಹಂಸದ ಬಣ್ಣದ ಸೀರೆಯ ಹುಡುಗಿ,
ಕೈ ಬೆರಳುಗಳಿಗೆ ಮದರಂಗಿ
ಹಿಮಾಲಯದ ತರು ಬಿಟ್ಟರೆ ಕೆಂಪುಹೂ
ಹೀಗೆಯೆ ಕಾಣಲುಬಹುದೇನೋ?

ನೂಕುನುಗ್ಗಲಲಿ ಸರಿದೆಹೆ ನಾನೂ
ಛತ್ರದ ಸಭೆಯ ಅಂಗಳಕೆ
ಉಡುಗೊರೆ ಸಾಲೋ ಉದ್ದವೇ ಉದ್ದ
ಕಾಯಲೇಬೇಕು ಹಾ, ಆಕಳಿಕೆ!

ಯಾರಿರಬಹುದು ಆ ಎಳೆತರಳೆ-
ಗಂಡಿನ ಕಡೆಯವಳೆ? ಹೆಣ್ಣಿನ ಕಡೆಯವಳೆ?
ಸಭೆಯೊಳಗೊಮ್ಮೆ ಹಾದು ಹೋಗಿರೆ
ಓಹ್! ಕೋಲ್ಮಿಂಚೊಂದು ಹೊಳೆದಂತೆ

ಏನೋ ನೆವದಲಿ ಸುಳಿದಾಡುವಳು
ನನಗೆ ತಿಳಿಯದೆ ಇದರ ಒಳಗುಟ್ಟು?
'ಅಯ್ಯೋ ಹುಡುಗಿ, ನಾ ಮೆಚ್ಚಿಯಾಗಿದೆ
ಸಾಕು ಬಿಡು ನೀ ಈ ಕಸರತ್ತು!'

ಲಗ್ನದ ಗದ್ದಲ ತುಂಬಿದ ಮನೆಯಲಿ
ಇಬ್ಬರು ಕಳ್ಳರು ಇರುವವರೀಗ
ನೋಟವ ಕದ್ದರೆ ಸದ್ದೇ ಆಗದು
ಪ್ರೇಮ ಅರಳುವುದು ಬಲುಬೇಗ

ಮಂಟಪದಲ್ಲಿ ನಿಂತಿಹ ಜೋಡಿಯು
ನಾನು-ಅವಳೇ ಆದಂತೆ;
ಊಟದ ತಟ್ಟೆಯ ಹೋಳಿಗೆಯಲ್ಲೂ
ಅವಳಾ ಮುಖವೇ ಕಂಡಂತೆ!

ನನಗೂ ತಿಳಿದಿದೆ: ಇಂತಹ ಪ್ರೀತಿಗೆ
ಆಯಸ್ಸೆಂಬುದು ಬಲು ಕಮ್ಮಿ
ಛತ್ರದ ಹೊಸ್ತಿಲ ದಾಟಲು ಮರೆವುದು
ಅನಿವಾರ್ಯವೇ ಹೂಂ, ಸರಿಯೆನ್ನಿ.

ಆದರೂ ಈಕೆಯು ಬರುವಳು ಸಂಗಡ
ಜುಬ್ಬದ ವಸಂತ ಪರಿಮಳವಾಗಿ;
ಪನ್ನೀರಿನ ಘಮ ಸುಳಿದಾಗೆಲ್ಲ
ನೆನಪಾಗುವಳು ಕಾಡುವ ಕಣ್ಣಾಗಿ.

[ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗಿನ ನೂರನೇ ಪೋಸ್ಟು]