ಈ ಸಲದ ದೀಪಾವಳಿ

ಹದಿನೈದು ದಿನದ ಹಿಂದೆ ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದ್ದಳು ಫೋನಿನಲ್ಲಿ
ನಮ್ಮನೆ ಹಿತ್ತಲಿಗೆ ಜಿಂಕೆಗಳು ಬಂದಿದ್ದವಂತೆ
ಕೋತಿಗಳೇ ಹೆಚ್ಚಿರುವ ನಮ್ಮೂರ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ
ಜಿಂಕೆಗಳೂ ಇರುವುದು ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ ನನಗೆ
ಅಪ್ಪನ ಕರೆದು ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯಲು ಹೇಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ
ಮಾಯವಾದವಂತೆ ಅವು
ಬಂದಿದ್ದವು ಮಾಯಾಜಿಂಕೆಗಳೇ ಹಾಗಾದರೆ
ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ; ರಾಮರಾಮಾ, ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದಿದ್ದಳು ಅಮ್ಮ

ದೀಪಾವಳಿಗೆ‌ ಊರಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಆ ಜಿಂಕೆಗಳು
ಮತ್ತೆ ಬರಬಹುದು ಅಂತ ಕಣ್ಣು-ಕಿವಿಗಳ ಹಿತ್ತಿಲಲ್ಲಿಟ್ಟು ಕಾದೆ
ಗೋಪೂಜೆಯ ದಿನ ಜಿಂಕೆಯ ಚಿಂತ್ಯಾಕೋ ಅಂದ ಅಪ್ಪ
ಹಾಗೂ ಅವೇನಾದರೂ ಬಂದಿದ್ದರೆ
ಇನ್ನೂ ನಾಯಿಮರಿಗಳಿಗೂ ಜಿಂಕೆಗಳಿಗೂ
ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಗುರುತಿಸದ ಮಗಳು ಅವನ್ನು ನೋಡಿದ್ದರೆ
ಬೌಬೌ ಎಂದು ಖುಷಿ ಪಡುತ್ತಿದ್ದಳು
ಬಾಬಾ ಎಂದು ಕರೆದು ಸಂಭ್ರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು
ಮಗಳು ಕರೆದರೆ ಅವು ಬಂದೇ ಬರುತ್ತಿದ್ದವು
ಆಗ ಅವಕ್ಕೆ ಚಿಗುರುಹುಲ್ಲು ತಿನ್ನಿಸಬಹುದಿತ್ತು

ಆಮೇಲೆ ನಾನು ಮಗಳಿಗೆ ಮಾರೀಚನೆಂಬ ರಾಕ್ಷಸ
ಜಿಂಕೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಂದುದನ್ನೂ
ರಾಮ ಅದರ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿ ಹೋದುದನ್ನೂ
ಆಗ ರಾವಣ ಸೀತೆಯನ್ನು ಹೊತ್ತೊಯ್ದುದನ್ನೂ
ನಂತರ ರಾಮ-ಲಕ್ಷ್ಮಣ-ವಾನರರೆಲ್ಲ ಲಂಕೆಗೆ
ದಂಡೆತ್ತಿ ಹೋದುದನ್ನೂ ರಾವಣನನ್ನು ಸಂಹರಿಸಿದ
ಕಥೆಯನ್ನೂ ಹೇಳಬಹುದಿತ್ತು

ಆದರೆ ಆಗ ಅವಳಿಗೆ ಜಿಂಕೆಗಳ ಬಗೆಗಿದ್ದ
ನೋಟವೇ ಬದಲಾಗಿಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು ಎನಿಸಿ ಬೆವರಿದೆ
ಜಿಂಕೆಗಳು ಬಾರದೇ ಇದ್ದುದೇ ಒಳ್ಳೆಯದಾಯಿತು
ಎನಿಸಿ ನಿಟ್ಟುಸಿರುಬಿಟ್ಟೆ
ಯಾವ ಕಥೆ ಯಾವಾಗ ಹೇಗೆ ಹೇಳಬೇಕೋ
ಹಾಗೇ ಹೇಳಬೇಕು ಎಂಬುದು ಹೊಳೆದು
ಹಣತೆಗೆ ಎರಡು ಹುಟ್ಟು ಜಾಸ್ತಿ ಎಣ್ಣೆಯೆರೆದೆ.