ಈಗ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮುಖ್ಯಾಂಶಗಳು

ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮುಖ್ಯಾಂಶಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದಮೇಲೆ
ವಾರ್ತೆ ಮುಗಿದುಹೋಗುತ್ತದೆ
ಹಾಗಂತ ಭೂಮಿ ತಿರುಗುವುದು ನಿಲ್ಲುವುದಿಲ್ಲ
ತನ್ನ ಪರಿಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯನನ್ನು ಸುತ್ತುತ್ತಾ
ಬಿಸಿಲಿಗೋ ಮಳೆಗೋ ಮೈಯೊಡ್ಡುತ್ತಾ
ತಿರುಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ ಅನವರತ
ಹಸಿದ ತುಂಬಿ ತುಂಬಿದ ಹೂವನರಸಿ ಹಾರುತ್ತೆ
ಸಿಗ್ನಲ್ಲಿನ ಕೆಂಪುದೀಪ ವಾಹನಗಳ ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತೆ
ಲಕ್ಷ್ಮಣರೇಖೆಯ ಕಂಡು ಇರುವೆ ದಾರಿ ಬದಲಿಸುತ್ತೆ
ಕಂಕುಳ ಕೂದಲ ಒದ್ದೆ ಮಾಡುತ್ತೆ ಚಿಮ್ಮಿದತ್ತರು

ಹೀಗೆಲ್ಲ ಇದ್ದಾಗ್ಯೂ ಇವಳ್ಯಾಕೆ ನಿಂತಿದಾಳೆ ಹೀಗೆ
ಸಂದಣಿಯ ಜನರ ನಗುವಿಗೂ ಅಲುಗಾಡದೇ
ಮಾಸಲು ಅಂಗಿ ಹರಿದಿದೆ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ
ಲಾಲ್‌ಗಂಧ ತೀಡಿದೆ ಲಲಾಟದಲ್ಲಿ
ಬಿರಿಬಿರಿ ಕಣ್ಣುಗಳು ಒಣಗಿದ ತುಟಿಗಳು
ಹಾಯುತ್ತಿವೆ ಸಾವಿರ ಕಾಲುಗಳು ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ
ಗೊತ್ತಿರುವ ಗಮ್ಯದೆಡೆಗೆ ಬಿಡುಬೀಸಿನಲ್ಲಿ
ಪಕ್ಕದ ಅಂಗಡಿಯ ಬೋರ್ಡಿನ ಹಾಳಾದ ದೀಪ
ಇವಳ ಮೈಮೇಲೆ ಪತರಗುಟ್ಟುತ್ತಿದೆ ಬಿಳಿಬಿಳಿ

ಇಳಿಬಿಟ್ಟ ಎಡಗೈ ತರ್ಪಣಮುದ್ರೆಯಲ್ಲಿದೆ
ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದಾಳೆ ಬಲಗೈ ಆಶೀರ್ವದಿಸುವಂತೆ
ಅದರಿಂದ ಉದುರುತ್ತಿವೆ ನಾಣ್ಯಗಳು
ಹೊಸವು ಹಳೆಯವು, ಹೊಳೆಯುತ್ತಿವೆ ಫಳಫಳ
ಎದುರು ನಿಂತು ದಿಟ್ಟಿಸಿದರೆ ಥೇಟು ಆ
ಕ್ಯಾಲೆಂಡರಿನ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯೇ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾದಂತಿದೆ
ಪುಟ್ಟ ಬಾಲಕಿಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ

ಯಾರೂ ಕೆಮರಾ ತರಬೇಡಿ, ದಮ್ಮಯ್ಯ
ಇದು ಬ್ರೇಕಿಂಗ್ ನ್ಯೂಸ್ ಐಟಮ್ ಅಲ್ಲ
ಮುಖ್ಯಾಂಶವಂತೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ
ಇಲ್ಲ ಇಲ್ಲ, ಈಕೆ ಬೈಟ್ ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ
ಕವರ್ ಮಾಡಲು ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ಸುದ್ದಿಗಳಿವೆ ಸುತ್ತ
ಹೊರಡಿ ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಮೈಕು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು

ನಾನೀಕೆಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸುವೆ,
ಬೇಕಿದ್ದರೆ ನೀವು ನೀರು ಹೊಯ್ಯಿರಿ
ಹೊಸ ಅಂಗಿ ತೊಡಿಸುವೆ,
ಬೇಕಿದ್ದರೆ ನೀವು ಬಳೆ ಇಡಿಸಿರಿ
ಎಣ್ಣೆ ಹಾಕಿ ತಲೆ ಬಾಚುವೆ,
ಬೇಕಿದ್ದರೆ ನೀವು ಸಿಕ್ಕು ಬಿಡಿಸಿರಿ
ಮೊಸರನ್ನವನ್ನು ತುತ್ತು ಮಾಡಿ ತಿನಿಸುವೆ,
ಬೇಕಿದ್ದರೆ ನೀವು ಹಾಲು ಕುಡಿಸಿರಿ
ಕಣ್ಣಾಮುಚ್ಚಾಲೆ ಆಟವಾಡುವೆ,
ಬೇಕಿದ್ದರೆ ನೀವೂ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿರಿ

ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಇಕೋ ಈಕೆಯ ಕೈ ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳಿ
ಆ ಆಟೋ ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಅದರಲ್ಲಿ ಇವಳನ್ನು ಕೂರಿಸಿಕೊಡಿ

ಓಹ್, ಎಷ್ಟು ಜನ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಬರ್ತಿದೀರಿ..
ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು ಸಾರ್, ನೀವು ಬರ್ತೀರಿ ಅಂತ
ಒಳ್ಳೆಯತನ ಸತ್ತು ಹೋಗಿಲ್ಲ ಸಾರ್
ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಕಣ್ಣಲ್ಲೂ ನೀರಿದ್ದೇ ಇದೆ ಸಾರ್.

ಗುರುತು

ನಗರದ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಶೋಕಿ ಜಾಸ್ತಿ
ಪ್ರತಿ ಹೊಸ ಸಂಸಾರ ಬರುವಾಗಲೂ
ಬಣ್ಣ ಸವರಿ ನಿಲ್ಲುವುದು ಅದರ ಪರಿ
ಏನೆಂದರೆ ಹಾಗೆ ಬಣ್ಣ ಹೊಡೆಯುವವರ ನಿಷ್ಕರುಣೆ
ಅಲ್ಲಿಲ್ಲಿ ಗಾಯಗೊಂಡ ಗೋಡೆ, ಕೆದರಿದ ಕಟ್ಟೆಯಂಚು,
ವಾರ್ಡ್‌ರೋಬಿನ ಬಾಗಿಲಿಗಂಟಿಸಿದ ಬ್ರಾಂಡ್ ಸ್ಟಿಕರು,
ಕೊನೆಗೆ, ಹೊಡೆದ ಮೊಳೆಗಳನ್ನೂ ಇಕ್ಕಳದಿಂದೆಳೆದು ತೆಗೆದು
ಚರ್ಮ ಕಿತ್ತು ಬಂದಲ್ಲೆಲ್ಲ ಪಟ್ಟಿ ಹಚ್ಚಿ ಸಪಾಟು ಮಾಡಿ
ಬಳಿದು ಬಣ್ಣ ರೋಲಾಡಿಸಿ ಎರಡೆರಡು ಸಲ ಮಾಲೀಕನಣತಿಯಂತೆ

ಇಷ್ಟಿದ್ದೂ ನೀವು ಮನೆ ಹೊಕ್ಕು ಗೋಡೆಗೆ ಕಿವಿಗೊಟ್ಟು ಆಲಿಸಿದರೆ
ಹಿಡಿಯುವುದು ಅಸಾಧ್ಯವೇ ಹಳೆಯ ಸ್ವರಗಳ ತಂತು?
ಸ್ಥಿರ ನಿಂತು ಕಣ್ಣು ವಿಶಾಲಗೊಳಿಸಿ ನಿರುಕಿಸಿದರೆ
ಕಾಣದಿರುವುದೆ ನಿಕಟಪೂರ್ವ ನಿವಾಸಿ ಚಿಣ್ಣರ ಗೀಚು?
ಕೈಚಾಚಿ ಸವರಿದರೆ ಅಪ್ಪನ ಫೋಟೋ ನೇತುಬಿಡಲು
ಎಟುಕಲಾರದೆ ಹಳೆಯ ಮೊಳೆ ಹೊಡೆದ ಗುರುತು?

ನಾಡಿಯ ಒಮ್ಮೆ ಹಿಡಿಯುವುದಷ್ಟೇ ಕಷ್ಟ.
ನಂತರ ಮಿಡಿತದ ಲೆಕ್ಕ, ರಕ್ತಸಂಚಾರ,
ಸುಪ್ತ ಮನಸಿನ ಬಯಕೆಗಳು, ಪೂರ್ವಜನ್ಮದ ರಹಸ್ಯಗಳು
ಎಲ್ಲಾ ಖುಲ್ಲಂಖುಲ್ಲಾ.

ಮರಳಿ ಬಂದ ಜಂಗಮಜೀವಿಯೇ, ನಿರಾಶನಾಗಬೇಡ.
ಹುಡುಕು ಎದೆಹೊಕ್ಕು: ಇರಲೇಬೇಕಲ್ಲಿ ಚೂರಾದರೂ
ಕರಗದೆ ಉಳಿದ ನೆನಪಿನ ಹುಡಿ. ಹಿಡಿಯದನು
ನಿನ್ನ ನಡುಗುಬೆರಳುಗಳಲಿ. ಬಳಿಯದನವಳ ಭ್ರುಕುಟಿಗೆ.
ನೋಡೀಗ ನಯನದ್ವಯಗಳರಳುವುದ ನಿನ್ನ ಕಣ್ತುಂಬ.

ಲಘಿಮಾ

ಪಾರ್ಕಿನ ಬೆಂಚಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು
ಹಗುರ ಎಂದರೇನು ಅಂತ ಕೇಳಿದ ಹುಡುಗಿಗೆ
ನೀನೇ ಎಂದುತ್ತರಿಸಿದ್ದೆ ಚುಟುಕಾಗಿ.
ಅಷ್ಟಕ್ಕೆ ಪಾರಾಗಲಿಲ್ಲ. ಪಾರಾಗುವುದಷ್ಟು ಸುಲಭವೂ ಅಲ್ಲ.
ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಹೂವನೊಂದ ಕೊಯ್ದು ನನ್ನ ಕೈಗಿತ್ತು
ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು ನೋಡಿದಳು.
ಹೌದೌದು, ಹೂವೇ ಹಗುರೆಂದೆ ಪೆಚ್ಚಾಗಿ ನಗುತ್ತಾ.
ಹೂವನರಸಿ ಬಂದ ಚಿಟ್ಟೆ ತೋರಿಸಿ ಗೆಲುವ ನಗೆ ಬೀರಿದಳು.
ಅವಳೆದುರು ಸೋಲುವುದೇನು ಹೊಸತೇ?
ನೀನೇ ಗೆದ್ದೆಯೆಂದೆ.
ಆದರೆ ತೆಳ್ಳಗೆ ಬೀಳಹಿಡಿದ ಮಂಜು ಇಬ್ಬರನೂ ಸೋಲಿಸಿತ್ತು.
ಒಬ್ಬರ ಮುಖವನ್ನೊಬ್ಬರು ನೋಡಿಕೊಂಡೆವು.

ಆ ಹಳೆಯದೆಲ್ಲ ನೆನಪಾಗಲು
ಬೀನ್‌ಬ್ಯಾಗ್ ಚಟ್ಟಿ ಸಣ್ಣಗಾಗಿದ್ದೇ ಕಾರಣ ಎಂಬುದು ನಿಜ.
ಫ್ಲಿಪ್‌ಕಾರ್ಟಿನ ಹುಡುಗ ತಂದುಕೊಟ್ಟ ರೀಫಿಲ್ಲಿನೊಳಗಿನ
ಉರೂಟು ಥರ್ಮಕೋಲ್ ಗುಂಡುಗಳನ್ನು
ಚಟ್ಟಿದ ಬ್ಯಾಗಿನ ಬಾಯಿ ತೆರೆದು ತುಂಬಿಸುವ
ಕಸರತ್ತಿನಲ್ಲಿಬ್ಬರೂ ಮಗ್ನರಾಗಿರುವಾಗ,
ಅದು ಹೇಗೋ ಚೀಲ ಬಾಯಿ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಂಡು

ನಿರ್ಭಾರ ಕೋಶಗಳು ಇಡೀ ಹಾಲಿನ ತುಂಬ ಹರಡಿ
ಫ್ಯಾನಿನ ಗಾಳಿ, ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಬರುವ ಗಾಳಿ,
ಕೊನೆಗೆ ಜೋರಾಗಾಡಿದ ಉಸುರಿಗೂ ಹಾರಿ
ಹಿಡಿಯಹೊರಟರೆ ಮೈಕೈಗೆಲ್ಲ ಅಂಟಿಕೊಂಡು
ಅಲಕ್ಷಿಸಿದರೆ ಮತ್ತಷ್ಟು ಜಾರಿ
ಬೊಗಸೆಗೆ ಬಾರದ ಸೊಗಸಿನ ಚೂರುಗಳು

ಹೇಳಿದವು ಸ್ವಚ್ಛಂದ ತೇಲುತ್ತಾ ಬಿಳಿಬಿಳಿ:
ಈ ಮನೆಗಡಿಯಿಟ್ಟಾಗ ಇದ್ದುದೊಂದು ಚಾಪೆಯಷ್ಟೇ
ಆಮೇಲೆ ಹಾಸಿಗೆ ಖುರ್ಚಿ ಮಂಚ
ಮಲಗಿಯೇ ಟೀವಿ ನೋಡಲೆಂದು ದೀವಾನ್
ಹಾಯಾಗಿರಲೆಂದು ಸೋಫಾ
ಮೆತ್ತಗಿರಲೆಂದು ಬೀನ್‌ಬ್ಯಾಗ್....
ಎಲವೋ ನೀವು ಹೊತ್ತಿರುವ ಭಾರ ನೋಡಿರಿ ಈಗ
ಬಿಟ್ಟಿರಲಾರಿರಿ ಯಾವುದನ್ನೂ
ಕುಸಿಯಿತೋ ಬೀನ್‌ಬ್ಯಾಗಿನ ಎತ್ತರ,
ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡುವಿರಿ ಹೊಸ ರೀಫಿಲ್
ಕೂರಲಾಗದೀಗ ನೆಲಕ್ಕೆ, ಊಟಕ್ಕೂ ಡೈನಿಂಗ್ ಟೇಬಲ್
ಹಿಡಿಯಿರಿ ನಮ್ಮನ್ನು, ಓಹ್ ಬಗ್ಗಲಾಗದು ಮೈಯೇರಿ

ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಹೊರನೋಡಿದರೆ
ಪಾರ್ಕಿನ ಬೆಂಚಿನ ಮೇಲೊಂದು ಹೊಸಜೋಡಿ ಕುಳಿತಿದೆ
ಏನೋ ಕೀಟಲೆಯ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ
ಅವಳೊಂದು ಹೂವು ಕಿತ್ತು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ
ಅಂವ ಪೆಚ್ಚುಮೋರೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಾನೆ
ಇದು ಕಿಟಕಿಯೋ ಹಳೆಯದನ್ನು ತೋರಿಸುವ
ಮಾಯಾಕನ್ನಡಿಯೋ ತಿಳಿಯದಾಗಿದೆ.

[ಅಷ್ಟಸಿದ್ಧಿಗಳ ಸರಣಿಯ ಎರಡನೇ ಪದ್ಯ]

ಗೈರೋಡಿಜೈನು ಮತ್ತು ಅಜ್ಜಿಯ ಪೌಚು

‘ಪಾಪು ಹುಟ್ಟಿದ್ಮೇಲೆ ನಂಗೆ ನಂದೂ ಅಂತ ಒಂದು ಲೈಫೇ ಇಲ್ದೇಹೋದಂಗೆ ಆಗಿದೆ’ ಅಂತ ಹೆಂಡತಿ ಹೇಳಿದಾಗ ನಾನೇನು ಅದನ್ನ ಅಲ್ಲಗಳೆಯಲು ಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ವಿಷಯ ಕಣ್ಮುಂದೆಯೇ ಇತ್ತು: ಇಪ್ಪತ್ನಾಕು ತಾಸೂ ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಯಾರಾದರೂ ಇರಬೇಕು ಅಂತ ಬಯಸುವ ಮಗಳು, ನಾನು ಆಫೀಸಿಗೆ ಬಂದಮೇಲೆ ಅವಳಮ್ಮನಿಗೆ ಕೊಡುವ ಕಾಟವನ್ನು ನಾನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲವನಾಗಿದ್ದೆ. ಯಾವ ಆಟದ ವಸ್ತು ಕೊಟ್ಟರೂ ಐದೇ ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ ಅದವಳಿಗೆ ಬೇಜಾರ ಬಂದು ಮತ್ತೆ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಜೋತುಬೀಳುವುದೇ. ಮಗಳು ಮಲಗುವುದೂ ಕಡಿಮೆಯಾದ್ದರಿಂದ ಅವಳಮ್ಮನಿಗೆ ತನ್ನ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಮಯ ಸಿಗುವುದೇ ದುರ್ಲಬವಾಗಿತ್ತು.

ಇಂತಿದ್ದ ಹೆಂಡತಿ, ನಾನು ಒಂದು ದಿನ ಆಫೀಸು ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಕಾಲಿಡುವಾಗ ಇಡೀ ಹಾಲಿನ ತುಂಬ ಪೇಪರು-ಪೆನ್ನುಗಳನ್ನು ಹರಡಿಕೊಂಡು ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುತ್ತ ಕೂತಿದ್ದಳು. ಮಗಳು ಬೇರೆ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಅದೇ ಪೇಪರುಗಳನ್ನು ಚೂರು ಮಾಡುತ್ತಾ ಆಡುತ್ತಿದ್ದಳು. 'ಇದೇನೇ ನಿನ್ ಕಥೆ?' ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ. ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಮಗ್ನಳಾಗಿದ್ದ ಅವಳು ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ. ಹೋಗಿ ಅದೇನು ಬಿಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೇಂತ ನೋಡಿದೆ, ಏನೋ ಚಕ್ರ-ಚಕ್ರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಗೆ ಬಂದಮೇಲೆ ಮಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ನನ್ನ ಪಾಳಿಯಾದ್ದರಿಂದ ನಾನೂ ಮಗಳನ್ನೆತ್ತಿಕೊಂಡು ಗರ್ಕನಾದೆ.

ಪೂರ್ತಿ ಬಿಡಿಸಿಯಾದಮೇಲೆ ಆ ಪೇಪರನ್ನು ನನ್ನತ್ತ ಹಿಡಿದು 'ಮಂಡಲ ಆರ್ಟ್. ಚನಾಗಿದ್ಯಾ?' ಕೇಳಿದಳು. ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿನಿಂದ ಬಿಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಳೋ ಏನೋ, ಭಯಂಕರ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ವಿವರಗಳಿದ್ದ ಆ ಚಿತ್ರ ನೋಡಿ ಅವಳ ತಾಳ್ಮೆಗೆ ತಲೆದೂಗಿದೆ. ಭೇಷ್ ಎಂದೆ.
ಆದರೆ ಹೆಂಡತಿಯ ಈ 'ಹುಚ್ಚು' ಆ ಒಂದು ದಿನಕ್ಕೆ ಮುಗಿಯಲಿಲ್ಲ. ಮರುದಿನಕ್ಕೂ, ಅದರ ಮರುದಿನಕ್ಕೂ, ಮುಂದಿನ ವಾರಕ್ಕೂ ಮುಂದುವರಿಯಿತು. ಮನೆ ತುಂಬಾ ಬಣ್ಣದ ಪೆನ್ನುಗಳು, ಪೇಪರುಗಳು. ನಾನು ಊಟಕ್ಕೆ ಕರೆದರೆ, 'ನೀವು ಮಾಡಿ. ನಾನು ಇದೊಂದಕ್ಕೆ ಕಲರ್ ತುಂಬಿ ಆಮೇಲೆ ಊಟ ಮಾಡ್ತೇನೆ' ಎಂದಳು. 'ಅಲ್ಲ ಮಾರಾಯ್ತೀ, ಬೆಳಗಿನಿಂದ ಪಾಪು ಜೊತೆ ಒದ್ದಾಡಿ ಸುಸ್ತಾಗಿರತ್ತೆ, ನಾನು ಆಫೀಸಿನಿಂದ ಬಂದಮೇಲಾದ್ರೂ ನೀನು ಅರಾಮಾಗಿರು, ಟೀವಿ ನೋಡು, ನಿಶ್ಚಿಂತೆಯಿಂದ ಊಟ ಮಾಡು ಅಂದ್ರೆ ಕಣ್ಣು ಕಿರಿದು ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸ್ತಾ ಮತ್ತೂ ಕಷ್ಟ ಪಡ್ತಾ ಕೂತಿದೀಯಲ್ಲಾ?' ಅಂದೆ. 'ಇಲ್ಲ, ಇದು ಕಷ್ಟ ಅಲ್ಲ; ನಂಗೆ ಇಷ್ಟ. ಸ್ಟ್ರೆಸ್‌ಬಸ್ಟರ್ ಥರ ಕೆಲಸ ಮಾಡ್ತಿದೆ ಇದು. ಅಡಿಕ್ಟ್ ಆಗ್‌ಹೋಗಿದೀನಿ' ಅಂದ್ಲು. ಹತ್ತಿರ ಹೋಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಇಂದಿನ ಮಂಡಲ ಇನ್ನೂ ಮೊದಲ ಹಂತದಲ್ಲಿತ್ತು. ಬಲೆಬಲೆಯಾಗಿದ್ದ ವೃತ್ತಗಳನ್ನ ನೋಡಿ 'ಏ ಮಾರಾಯ್ತಿ, ಇದನ್ನ ಮಾಡಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಕಷ್ಟ ಯಾಕೆ ಪಡ್ತಿದೀಯಾ, ಗೈರೋಡಿಜೈನ್ ಇದ್ರೆ ಅರ್ಧ ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಮಾಡ್ಬಹುದು' ಅಂದೆ. ಅವಳಿಗೆ ಅದೇನೆಂದು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. 'ಏನದು ಗೈರೋಡಿಜೈನ್?' ಕೇಳಿದಳು. 'ಏ ಗೈರೋಡಿಜೈನ್ ಕಣೇ. ಜಾತ್ರೇಲೆಲ್ಲಾ ಇಟ್ಕೊಂಡ್ ಮಾರ್ತಾರಲ್ಲ, ಒಂದು ಗ್ಲಾಸಿನ ವ್ಹೀಲ್ ಇರುತ್ತೆ, ಅದ್ರೊಳಗೆ ಮತ್ತೆ ಸಣ್ಸಣ್ಣ ವ್ಹೀಲ್ಸ್ ಹಾಕ್ಕೊಂಡು, ಅದ್ರಲ್ಲಿರೋ ಕಿಂಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಪೆನ್ ಇಟ್ಟು ತಿರುಗಿಸಿದ್ರೆ ನೀನು ಈಗ ಮಾಡಿರೋ ಥರದ್ದೇ ಡಿಸೈನ್ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ರೆಡಿ ಆಗುತ್ತೆ' ಅಂದೆ.

ಅವಳ ಕಣ್ಣರಳಿತು. ತಾನು ನೋಡೇ ಇಲ್ಲ, ತಂದ್ಕೊಡಿ ಹಾಗಾದ್ರೆ ಅಂದಳು. ಈ ಬೆಂಗಳೂರಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೀಂತ ಹುಡುಕ್ಕೊಂಡು ಹೋಗೋಣ? ಕಡ್ಲೆಕಾಯಿ ಪರಿಷೆಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದಂತಿತ್ತಾದ್ರೂ ಇನ್ನು ಮುಂದಿನ ವರ್ಷದ ಪರಿಷೆಯವರೆಗೆ ಕಾಯಬೇಕು. ಹೋಗಲಿ, ಯುಟ್ಯೂಬಲ್ಲಿ ಅದರ ವೀಡಿಯೋಗಳು ಇರಬಹುದು ಅಂದುಕೊಂಡು, 'ಗೈರೋಡಿಜೈನ್ ಆರ್ಟ್ಸ್' ಅಂತ ಸರ್ಚ್ ಮಾಡಿದರೆ ನಾನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದುದು ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಎಲಾ, ಕಂಡ್‌ಕಂಡಿದ್ದೆಲ್ಲ ಸಿಗೋ ಇಂಟರ್ನೆಟ್ಟಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪುಟಗೋಸಿ ಗೈರೋಡಿಜೈನ್ ಇಲ್ವಲ್ಲಾ ಅಂತ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಆಯ್ತು. ನಾನೇ ಅದರದ್ದೊಂದು ವೀಡಿಯೋ ಮಾಡಿ, ಒಂದು ಆರ್ಟಿಕಲ್ ಬರೆದು ಫುಲ್ ಫೇಮಸ್ ಆಗಬಹುದು ಅಂದುಕೊಂಡೆ. ಆದರೆ ಸುಮಾರು ತಡಕಾಡಿ ಕೊನೆಗೆ ಹೆಂಡತಿಯೇ ಕಂಡುಹಿಡಿದಳು: ಅದರ ಸರಿಯಾದ ಹೆಸರು ಗೈರೋಡಿಜೈನ್ ಅಲ್ಲ, 'ಸ್ಪೈರೋಗ್ರಾಫ್ ಆರ್ಟ್' ಎಂದು. ಸಾಗರದ ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಮಾರಲ್ಪಡುತ್ತಿದ್ದ ಇದರ ಡಬ್ಬಿಯ ಮೇಲೆ 'ಗೈರೋಡಿಜೈನ್' ಅಂತಲೇ ಬರೆದುಕೊಂಡಿರುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ನಾವೂ ಅದನ್ನು ಹಾಗೇ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದುದು. ಸ್ಪೈರೋಗ್ರಾಫ್ ಆರ್ಟ್ ಬಗ್ಗೆ ಈಗಾಗಲೇ ಸುಮಾರು ಬರಹಗಳು, ಚಿತ್ರಗಳು, ವೀಡಿಯೋಗಳು ಅಂತರ್ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಇರುವುದು ತಿಳಿದು, ನಾನು ಫೇಮಸ್ ಆಗುವುದು ಮಿಸ್ ಆದುದಕ್ಕೆ ಬೇಸರವಾಯ್ತು.

ಸರಿ, ಈಗ ಇದನ್ನು ಹೆಂಡತಿಗೆ ತೋರಿಸಬೇಕಲ್ಲ? ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಈ ಗೈರೋಡಿಜೈನಿನ ಒಂದು ಸೆಟ್ ಇತ್ತು. ಈಗ ಇದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾವುದಕ್ಕೂ ನೋಡೋಣ ಅಂತ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿದೆ. ಅವನು ಇದನ್ನು ಯಾವುದೋ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಿ, 'ಇದೆ. ನಾಡಿದ್ದು ಬರುವಾಗ ತರ್ತೀನಿ' ಅಂತ ರಿಪ್ಲೇ ಮಾಡಿದ.
ನಿನ್ನೆ ಬಂದ ಅಪ್ಪ ಗೈರೋಡಿಜೈನ್ ಸೆಟ್ ತಂದಿದ್ದಾನೆ. ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ವರ್ಷಕ್ಕೂ ಹಳೆಯದಾದ ಈ ಗಾಜಿನ ಪುಟ್ಟ ಉಪಕರಣಗಳು ಇನ್ನೂ ಹಾಗೆಯೇ ಇರುವುದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಆಶ್ಚರ್ಯವೇ ಆಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೂ ಆಶ್ಚರ್ಯದ ವಿಷಯವೆಂದರೆ, ಈ ಗೈರೋಡಿಜೈನಿನ ಸೆಟ್ ಹಾಕಿಟ್ಟಿದ್ದ ಚರ್ಮದ ಪೌಚು! ಈ ಚರ್ಮದ ಸಂಚಿಗೆ ಕನಿಷ್ಟ ಎಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷವಾಗಿದೆ. ಅಜ್ಜಿ ತಾನೇ ನಿಂತು ಹೊಲಿಸಿ ಮಾಡಿಸಿದ ಸಂಚಿಯಂತೆ ಇದು. ಇದು ಅವಳ ವ್ಯಾಲೆಟ್ ಆಗಿತ್ತು! ಇದರಲ್ಲಿ ಅವಳು ಎರಡು-ಐದು-ಹತ್ತು ಪೈಸೆಗಳ ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆ ಪೈಸೆಗಳು ಬೆಲೆ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವಳ ಸಂಚಿಯೂ ಅಪ್‌ಗ್ರೇಡ್ ಆಗಿದ್ದರಿಂದ, ಸಾಗರದ ಜಾತ್ರೆಯಿಂದ ಅಪ್ಪ ತಂದಿದ್ದ ಈ ಗೈರೋಡಿಜೈನಿನ ಸೆಟ್ಟನ್ನು ನಾನು ಈ ಪೌಚಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಹಾಗೆ ಅಂದು ಹಾಕಿಟ್ಟಿದ್ದು ಇನ್ನೂ ಹಾಗೆಯೇ ಇರುವುದು, ಮತ್ತು ಆ ಸಂಚಿ ಸಹ ಹಾಳಾಗದೇ ಇರುವುದರ ಕಥೆಯನ್ನು ನಾನೂ-ಅಪ್ಪನೂ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಹೇಳಿದೆವು. ಅವಳೂ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಟ್ಟಳು.

ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಈ ಸುಮಧುರ ನೆನಪಿನ ಕಲಾಪ ಹನ್ನೊಂದು ತಿಂಗಳ ಮಗಳಿಗೆ ಹೇಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಬೇಕು? ತಾನು ನೋಡದ ಮುತ್ತಜ್ಜಿಯ ಕಾಲದ ಪೌಚು ಅವಳಿಗೆ ಹೊಸ ಆಟದ ಸಾಮಾನಿನಂತೆ ಕಂಡು, ಅದನ್ನು ಹಿಡಿಯಲೆಂದು ಆ ಮೂಲೆಯಿಂದ ಓಡಿ ಬರುವಾಗ, ಆ ಪೌಚನ್ನೂ ಅದರೊಳಗಿದ್ದ ಗಾಜಿನ ಉಪಕರಣಗಳನ್ನೂ ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಾನೂ-ಅಪ್ಪನೂ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಓಡಿ ಅದನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಾಗ, ಸುಕ್ಕು ಕೈಗಳ ಅಜ್ಜಿಯನ್ನೇ ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದಂತೆ ಎನಿಸಿತು.

ಕಾಫಿ ನೆಪ ಅಷ್ಟೇ

ಬಿಸ್ಕತ್ತೆಂದರೆ ಇರಬೇಕು ಹೀಗೆಯೇ:
ಪೊಟ್ಟಣದಿಂದ‌ ತೆಗೆಯುವಾಗ ಗರಿಗರಿ
ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಮುರಿಯುವಾಗೊಂದು ಟಕ್ಕನೆ ಸದ್ದು
ಬಾಯಿಗಿಟ್ಟು ಅಗೆದರೆ ಕರುಂಕುರುಂ
ನಾಲಿಗೆಯ ಮೇಲಿಟ್ಟರೆ ಕರಗಬೇಕು ಹಿಟ್ಟಿಟ್ಟಾಗಿ ಆಹಾ!
ಇಳಿಯಬೇಕು ಗಂಟಲಲಿ ಸರಾಗ
ಸಿಗಬೇಕಲ್ಲಲ್ಲೊಂದು ಚಾಕೋಚಿಪ್ಪು
ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿ ನಿಂತ ಸಕ್ಕರೆ ಕಾಳು
ಲೋಟದಲಿಳಿಯಲು ಒಲ್ಲೆನೆಂಬ ಮಾರಿ ಹೆಮ್ಮಾರಿ
ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ನೆನಪ ತರುವ ಆಪ್ತ ಪಾರ್ಲೇಜಿ
ಸಿಹಿ ಬೇಡವೆಂದವರಿಗೆ ಚಸ್ಕಾ ಮಸ್ಕಾ

ಕಾಫಿ ನೆಪ ಅಷ್ಟೇ ಎನ್ನುವರು ಜಾಹೀರಾತಿನಲ್ಲಿ
ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ಬಿಸ್ಕತ್ತೂ ನೆಪವೇ
ಮುಖ್ಯ ಆಗಬೇಕಿರುವುದು ಸಮಾಲೋಚನೆ. ತೀರ್ಮಾನ.
ಹಿಡಿದ ಕಪ್ಪಿನಿಂದ ನಿರಂತರ ಹೊರಬರುತ್ತಿರುವ ಹಬೆ.
ಕೇಳುತ್ತಾನವನು: ’ಸ್ವಲ್ಪ ಸಕ್ಕರೆ ಹಾಕಲಾ?’
ಬರುತ್ತದೆ ಅತ್ತ ದಿಕ್ಕಿನಿಂದ ಮಾರುತ್ತರ:
’ಇಲ್ಲ, ನನಗೆ ಕಹಿಕಾಫಿ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿದೆ’

ಬಿಸಿಯ ಗಮನಿಸದೆ ಗುಟುಕರಿಸಿದರೆ ಚುರ್ರೆನ್ನುವ ನಾಲಿಗೆ
ಮಬ್ಬು ಮೌನ ಏಸಿ ಗಾಜುಕೋಣೆ ಏಕಾಂತ
ಇಂತಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಪ್ರತಿ ಮಾತನೂ ಅಳೆದು ತೂಗಿ ಆಡಬೇಕು
ಬಿಸ್ಕತ್ತನ್ನು ಕಾಫಿಯಲ್ಲದ್ದುವ ಮುನ್ನ ತಿಳಿದಿರಬೇಕು:
ಕಾಫಿಯಿರುವ ಬಿಸಿ, ಬಿಸ್ಕತ್ತಿಗಿರುವ ತ್ರಾಣ,
ಎಷ್ಟು ಸೆಕೆಂಡು ಹಿಡಿದಿರಬೇಕೆಂಬ ಪಕ್ಕಾಲೆಕ್ಕ,
ಮತ್ತು ಇಡೀ ಜಗತ್ತೇ ಆತಂಕದ ಕಣ್ಣಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿರುವಾಗ

ದೇವರೇ, ಆಡುವ ಮಾತೇನಿದ್ದರೂ ಈಗಲೇ ಆಡಿಬಿಡು
ಆಗಲೇ ಮೆತ್ತಗಾದದ್ದು ಬೀಳಲಿ ಕಪ್ಪಿನಲ್ಲೇ
ಗೊತ್ತಾದರೆ ನನಗೂ ನಿನಗೂ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದಷ್ಟೇ
ಸುರಳೀತ ತಳ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ
ಅಲ್ಲೊಂದು ಸಣ್ಣ ಸದ್ದು - ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಬಡಿದಂತೆ.

ಇರಲಿ, ಆದರೆ ಕಪ್ಪಿನಿಂದೆತ್ತಿದ ಆ ಮೃದುಮಧುರ ಚೂರನ್ನು
ಸಾವಿರ ಮೈಲಿ ದೂರದ ಬಾಯಿಯವರೆಗೆ ಒಯ್ದು
ಬಿಡುವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತು ಬೇಡ.
ಬಹುಜನರೆದುರಿನ ಅತಿ ಸೂಕ್ಷ್ಮದ ಅತಿ ನಾಜೂಕಿನ
ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅವಮಾನವಾದರೆ ಏನು ಚಂದ?
ಬೀಳುವುದಿದ್ದರೆ ಇಲ್ಲೇ ಬೀಳಲಿ
ತಳ ಕಲಕದೆ ಉಳಿದ ಕಾಫಿ ಕುಡಿದು ಹೊರಟುಬಿಡೋಣ
ಹೊರಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟರೆ ಟ್ರಾಫಿಕ್ಕಿದೆ
ಕರೆದರೆ ಬರುವ ಟ್ಯಾಕ್ಸಿಯಿದೆ
ಹೋಗಿಬಿಡೋಣ ಅವರವರ ದಿಕ್ಕು ಹಿಡಿದು ದೇಶಾಂತರ.

ನಡುಗುಬೆರಳುಗಳ ನಡುವೆಯಿರುವ ಬಿಸ್ಕತ್ತು
ಹನಿಗಣ್ಣ ಹುಡುಗಿಯ ಕೇಳುತ್ತಿದೆ:
ಹೇಳಿಬಿಡು, ನಿನ್ನ‌ ನಿರ್ಧಾರವ ಹೇಳಿಬಿಡು ಈಗಲೇ.