ಮಗಳು ನೋಡಿದ ಮಳೆ

ಹುಟ್ಟಿ ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳಾಗಿ ತನ್ನಮ್ಮನ ಊರಿನಲ್ಲಿರುವ ನನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ ಇದು ಮೊದಲ ಮಳೆಗಾಲ. ಕಡುನೀಲಿ ಸ್ವೆಟರು, ತಲೆ-ಕಿವಿ ಮುಚ್ಚುವಂತೆ ಟೋಪಿ, ಕೈ-ಕಾಲುಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಸು ತೊಡಿಸಿ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ಒಂದು ಮೆತ್ತನೆ ಹಾಸು ಹಾಸಿ ಅವಳನ್ನು ಮಲಗಿಸಿದರೆ, ಹೊರಗೆ ಹೊಯ್ಯುತ್ತಿರುವ ಮಳೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಅಚ್ಚರಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ಪಿಳಿಪಿಳಿ ನೋಡುತ್ತಾಳೆ. ಆಕಾಶ ಎಂದರೇನು, ಭೂಮಿ ಎಂದರೇನು, ಮೋಡ ಎಂದರೇನು, ಮಳೆ ಎಂದರೇನು -ಯಾವುದೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಮಗಳು, ಹನಿಗಳು ಮನೆಯ ಮೇಲೆ ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತಿರುವ ತಟ್ತಟ ತಟ್ತಟ ಸದ್ದನ್ನು ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಆಲಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಬೇಸಿಗೆ ಮಳೆಯ ಗುಡುಗು-ಸಿಡಿಲುಗಳಿಗೆ ಬೆಚ್ಚಿಬೀಳುತ್ತಿದ್ದವಳು ಈಗ ಶಾಂತಸ್ವರದಲ್ಲಿ ಸುರಿಯುತ್ತಿರುವ ಮುಂಗಾರು ಮಳೆಗೆ ಹೀಗೆ ಕಣ್ಣಾಗಿ-ಕಿವಿಯಾಗಿ ನಮ್ರ ಪುಳಕವನ್ನನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ, ಅವಳ ಪಕ್ಕ ಕೂತ ನನಗೆ, ಕಳೆದ ಮಳೆಗಾಲಗಳ ನೆನಪುಗಳು.. ನಾನಾದರೂ ನೂರಾರು ಮಳೆಗಾಲಗಳ ಕಂಡವನೇ? ಅಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಹೀಗೆ ಮೊದಲ ಮಳೆಗಾಲದ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಿರುವ ಮಗಳ ಬಳಿ ಕುಳಿತಾಗ, ನಾನು ಕಂಡ ಮೂವತ್ತು-ಚಿಲ್ಲರೆ ಮಳೆಗಾಲಗಳು, ತುಳಿದ ಕೆಸರು, ತೊಯ್ದ ಛತ್ರಿಗಳು, ಮಳೆ ನೋಡಲೆಂದೇ ನಾನು ಮಾಡಿದ ಪ್ರವಾಸಗಳು, ಅಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಚಿತ್ರಗಳೆಲ್ಲ ಯಾಕೋ ಒಂದೊಂದೆ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬರುತ್ತಿವೆ..

ಅದೇ ಬಾನು, ಅದೇ ಭೂಮಿ, ಆದರೆ ಪ್ರತಿ ಊರಿನ ಮಳೆಯೂ ಬೇರೆಯೇ. ಪ್ರತಿ ಮಳೆಗಾಲವೂ ಭಿನ್ನವೇ. “ನಮ್ ಕಾಲದ್ ಮಳೆ ಈಗೆಲ್ಲಿ? ನಾವ್ ನೋಡಿದಂಥಾ ಮಳೆಗಾಲ ನೀವು ಒಂದು ವರ್ಷಾನೂ ನೋಡಿಲ್ಲ” –ಅಂತ ಅಜ್ಜ ಆಗಾಗ ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದ. ಹಾಗಾತ ಹೇಳುವಾಗ ಆಗಿನ ದಟ್ಟ ಕಾನನ, ತುಂಬುಬೆಟ್ಟಗಳು, ಒಂಟೊಂಟಿ ಮನೆ, ಬಿಡದೆ ಧೋ ಎಂದು ಸುರಿಯುತ್ತಿರುವ ಮಳೆಯ ಕಲ್ಪನೆಯೇ ಮೈ ಜುಮ್ಮೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗಂತ ನಾನೇನು ಮಳೆಯನ್ನೇ ಕಾಣದವನಲ್ಲ. ಮಲೆನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆದವನಿಗೆ, ಜೂನ್ ತಿಂಗಳು ಬಂತು ಎಂದೊಡನೆ ಶುರುವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಮಳೆಗಾಲವನ್ನು ಸೆಪ್ಟೆಂಬರಿನ ಅಂತ್ಯದವರೆಗೂ ಅನುಭವಿಸಲು ಸಿಕ್ಕೇ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು. ಮಳೆ ನೋಡಲು ನಾನು ಯಾವುದೇ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲ ವರ್ಷಗಳಂತೂ ಹನಿ ಕಡಿಯದಂತೆ ಮಳೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಅಲ್ಲಿಲ್ಲಿ ಗುಂಡಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತ ನೀರನ್ನು ಪಚಕ್ಕನೆ ಹಾರಿಸುತ್ತ ಹೋಗುವುದು ನಿತ್ಯದ ಖುಷಿಯ ಆಟವಾಗಿತ್ತು. ಸಂಜೆಯಾಯಿತೆಂದರೆ ವಟರುಗಪ್ಪೆಗಳ ಗಾಯನ. ಎಂದು ಬರುವುದೆಂದು ಹೇಳಲಾಗದಂತೆ ಹೋಗಿರುವ ಕರೆಂಟು. ಲಾಟೀನಿನ ಚುಟುಕು ಬೆಳಕು. ಕರಿದ ಹಲಸಿನ ಹಪ್ಪಳ. ಸೂರಂಚಿಂದ ಸುರಿಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದ ಧಾರೆಧಾರೆ ನೀರು. ಕೈಯೊಡ್ಡಿದರೆ ಹಿಮಾನುಭವ.

ಕೂತುಬಿಡಬಹುದಿತ್ತು ಬೇಕಿದ್ದರೆ ಹಾಗೆಯೇ ಮಳೆಯ ನೋಡುತ್ತ. ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಕಂಬಳಿಕೊಪ್ಪೆ ಹೊದ್ದು ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ರೈತರನ್ನು ಮಾತಾಡಿಸುತ್ತ. ಗದ್ದೆಯ ಬದುವಿನಲ್ಲಿ ಜಾರುತ್ತ. ಪೈರಿನ ಗಾಳಿ ಅನುಭವಿಸುತ್ತ. ಗೇರುಬೀಜವ ಸುಟ್ಟು ತಿನ್ನುತ್ತ. ಜಲವೊಡೆದು ತುಂಬಿ ಬರುವ ಬಾವಿಯನ್ನಾಗಾಗ ಬಗ್ಗಿ ನೋಡುತ್ತ. ಆದರೆ ಭಯಂಕರ ಜರೂರಿತ್ತೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ನಗರಕ್ಕೆ ಬಂದುಬಿಟ್ಟೆ. ಇಲ್ಲಿ ಮಳೆ ಬಂದರೆ ಜನ ಬೈದುಕೊಳ್ಳುವರು. ಜೋರು ಮಳೆಯಾದರೆ ರಸ್ತೆಯೇ ಕೆರೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಮ್ಮೂರಲ್ಲಿ ಕೋಡಿ ಬಿದ್ದಾಗ ಹರಿವಂತೆ ಇಲ್ಲಿನ ಚರಂಡಿಯಲ್ಲೂ ಭರಪೂರ ನೀರು ಹರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಜನಗಳು ಅದರಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ತೇಲಿಹೋದರಂತೆ ಎಂದೆಲ್ಲ ಸುದ್ದಿ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ನಗರದ ಮಳೆ ಭಯ ಹುಟ್ಟಿಸುವಂತಾಗಿಹೋಗಿತ್ತು. ಜನ ಮಳೆಗೆ ಶಾಪ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರದು ಮಳೆಯ ತಪ್ಪಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಗಾಂಧಿ ಬಜಾರಿನಲ್ಲಿ ಸುರಿದರೆ ಕವಿತೆಯಾದೇನು ಎಂಬಾಸೆಯಲ್ಲಿ ಮಳೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದರೂ ಕೊನೆಗೂ ಅದು ಅಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದ್ದುದು ದುರಂತ ಕತೆಯಾಗಿ.

ನಗರದ ಮಳೆಯೊಂದಿಗೆ ದೋಸ್ತಿ ಸಾಧ್ಯವೇ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲೇ ಹೀಗೇ ಇದ್ದರೆ ನಾನೂ ಮಳೆಯನ್ನು ಬೈಯುವ ನಾಗರೀಕನಾಗುತ್ತೀನೇನೋ ಎಂಬ ಭಯ ಕಾಡಿದ್ದೇ, ಒಂದಷ್ಟು ಗೆಳೆಯರನ್ನು ಒಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ಹೊರಟು, ಕುರಿಂಜಾಲು ಬೆಟ್ಟದ ತಪ್ಪಲು ಸೇರಿದೆ. ಮಾನ್ಸೂನ್ ಟ್ರೆಕ್ಕಿನ ಮಜವೇ ಬೇರೆ. ಸಹಸ್ರ ಸಹಸ್ರ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಆಗಷ್ಟೆ ತೆವಳಲು ಶುರುವಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಇಂಬಳಗಳ ತುಳಿಯುತ್ತ ಬೆಟ್ಟವನ್ನೇರುತ್ತಿದ್ದರೆ, ತೊಟ್ಟ ರೈನ್‌ಕೋಟಿನ ಅಂಚಿನಿಂದ ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದ ಹನಿಗಳಿಗೆ ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಅದೆಂತು ಪ್ರೀತಿ..! ಅಡ್ಡಗಾಳಿಗೆ ಮುಖಕ್ಕೆ ಬಡಿಯುತ್ತಿರುವ ನೀರಪದರಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲ ಜಂಜಡಗಳನ್ನೂ ಕಳಚಿ ನಿರ್ಭಾರಗೊಳಿಸುವ ತಾಕತ್ತು. ಚಿಗುರಲಣಿಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಚುಪುರು ಹುಲ್ಲು ಕಾಲಿಗೆ ತಾಕುವಾಗ ಎಂಥವರನ್ನೂ ಮೈಮರೆಸುವ ಶಕ್ತಿ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು?  ಮೇಲೇರುತ್ತ ಏರುತ್ತ ಹೋದಂತೆ ದೇಹ ಹಗುರಗೊಳ್ಳುತ್ತ, ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಪರ್ವತಶ್ರೇಣಿಗಳೆಲ್ಲ ಸೌಂದರ್ಯದ ಖನಿಗಳಾಗಿ ರೂಪುಗೊಂಡು, ದೃಶ್ಯವೈಭವವ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಜಾಹೀರು ಮಾಡುವಾಗ, ಎರಡೂ ಕೈ ಚಾಚಿ ನಾನೇ ಹಕ್ಕಿಯಂತಾಗಿ ತೇಲುತ್ತಿರುವ ಅನುಭವ. ಶೃಂಗ ತಲುಪಿಯಾಯಿತೋ, ನಾನೇ ಮೋಡದೊಳಗೆ! ನಾಲ್ಕಡಿ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಗೆಳೆಯರೂ ಈಗ ಕಾಣರು. ಬಿಳಿಯ ತಿಳಿಯೊಳಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡಿರುವ ನಮಗೀಗ ಈ ಇಳೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಸರಿಲ್ಲ.

ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊಳವಾದಂತೆ ಕಂಡ ಕ್ಷಣ, ಒದ್ದೆ ಬಂಡೆಯೊಂದರ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಬುತ್ತಿಯ ಗಂಟು ಬಿಚ್ಚಿ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಾಗ, ಅದೋ ದೂರದ ಬೆಟ್ಟವನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡಬೇಕು.. ಇಲ್ಲಿ ಬಿಡುವು ಕೊಟ್ಟ ಮಳೆಯೀಗ ಅಲ್ಲಿ ಸುರಿಯುತ್ತಿದೆ. ಹೇಗೆ ಕರಿಮೋಡ ಕರಗಿ ಕರಗಿ ಬೀಳುವುದು ಸ್ಫುಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ.. ಯಾವಾಗದು ಖಾಲಿಯಾಗುವುದು? ಜತೆಗೆ ಬಂದ ಗೆಳೆಯ ಈಗ ಹಾಡಲು ಶುರುವಿಡುತ್ತಾನೆ. ಎಂದೋ ಕೇಳಿ ಮರೆತಿದ್ದ ಹಾಡು ಇಂದು ಇಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಆಪ್ತವಾಗುತ್ತಿದೆ.. ಘಳಿಗೆಗಳ್ಯಾಕೆ ಸರಿಯಬೇಕು ಇಂತಲ್ಲಿ? ಬೆಟ್ಟದಂಚಿಗೆ ಬಂದು ಬಗ್ಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಇಡೀ ಕಂದರವೇ ಹಾಲಾಗಿದೆ. ರುದ್ರರಮಣೀಯ ಎಂಬ ಪದಪುಂಜ ಪೋಣಿಸಿದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದೇಬಂದಿರುತ್ತಾನೆ.

ಎಂಥ ಬೆಟ್ಟವೇರಿದವನೂ ಮತ್ತೆ ಕೆಳಗಿಳಿಯಲೇಬೇಕು ಎಂಬಂತೆ, ಬ್ಯಾಚುಲರ್ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ ಹುಚ್ಚಾಪಟ್ಟೆ ಟ್ರೆಕಿಂಗ್ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದವನು ಸಂಸಾರಸ್ಥನಾದಮೇಲೆ ಆ ಪರಿಯ ತಿರುಗಾಟ ಕಮ್ಮಿಯಾಗಿಹೋಯಿತು. ಆದರೆ ಮಳೆಯ ನಾಡಿನ ಸೆಳೆತವೇನು ಕಳೆಯಲಿಲ್ಲ. ಹೆಂಡತಿಯೊಡಗೂಡಿ ಮಡಿಕೇರಿಗೋ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿಗೋ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ಭೇಟಿ ಕೊಡುವುದು ಸಂಪ್ರದಾಯವಾಯಿತು. ಮಡಿಕೇರಿಯ ಮಳೆ ಮತ್ತೆ ಬೇರೆಯೇ. ಇಲ್ಲಿನ ಗೆಸ್ಟ್‌ಹೌಸುಗಳ ಗೋಡೆಗಳಿಗೂ ಬೆವರು. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲು ತಣಸು. ಸಂಜೆಯಾಯಿತೆಂದರೆ ಹಕ್ಕಿಗಳಂತೆ ಎಲ್ಲರೂ ಗೂಡು ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುವರು. ರಾತ್ರಿಯ ಚಳಿಗಾಳಿಯೋಡಿಸಲು ಎಲ್ಲ ರೆಸಾರ್ಟುಗಳ ಮಗ್ಗುಲಲ್ಲರಳುವ ಕ್ಯಾಂಪ್‌ಫೈರುಗಳು. ಅದರ ಸುತ್ತ ಮೈಮರೆತು ಕುಣಿಯುವ ಮತ್ತ-ಉನ್ಮತ್ತ ಮಂದಿ. ಇದು ಒಗ್ಗದ ಜೀವಗಳೋ, ಬಿಸಿಬಿಸಿ ಕಾಫಿಯ ಬಟ್ಟಲು ಹಿಡಿದು ಅಕೋ ತಮ್ಮ ರೂಮಿನ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಆರಾಮಕುರ್ಚಿ ಹಾಕಿ ಆಸೀನರು. ಸುರಿಮಳೆಯ ಮುಂದೆರೆಯಲ್ಲಿ ಹಬೆಯಾಡುವ ಕಾಫಿಗೂ ಇಲ್ಲಿ ನಶೆಯೇರುವ ಮಾಯೆ. ಮಡಿಕೇರಿ-ಮಳೆ-ಮಂಜು-ಮತ್ತು  –ಎಲ್ಲವೂ ಇಲ್ಲಿ ಸಮಾನಾರ್ಥಕ ಪದಗಳು.

ಈ ತಂಬೆಲರಿನಲ್ಲಿ ಕಾಫಿತೋಟಗಳನ್ನು ಸುತ್ತುವುದೂ ಒಂದು ರಸಾನುಭವ. ಅದೂ ಜತೆಗಾತಿಯೊಡನೆ ಒಂದೇ ಛತ್ರಿಯಡಿ ಹೆಜ್ಜೆಯಿಡುವಾಗ ಸಣ್ಣ ಬಿಸಿಲಿಗೂ ಮೂಡುವ ಕಾಮನಬಿಲ್ಲು. ಅಲ್ಲೇ ತೋಟದ ಮಗ್ಗುಲಲ್ಲಿರುವ ಕೆರೆಯಲ್ಲೀಗ ಕೆನ್ನೀರಿನ ಭರಾಟೆ. ಎಲ್ಲೆಡೆಯಿಂದಲೂ ಬಂದು ಧುಮ್ಮಿಕ್ಕುತ್ತಿರುವ ನೀರು. ಹೀಗೆ ಕೆರೆಯ ಮೇಲೆ ಬೀಳುತ್ತಿರುವ ಮಳೆಹನಿಗಳು ಈ ಕೆನ್ನೀರಿನೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆತು ತಾವೂ ಕೆಂಪಾಗಲು ಎಷ್ಟು ಕ್ಷಣ ಬೇಕು? ಮಳೆ ತೆರವಾದಾಗ ಉಳಿದ ತುಂಬುಕೆರೆಯ ನೀರು ತಿಳಿಯಾಗಲು ಎಷ್ಟು ದಿನ ಬೇಕು? ಕೆರೆ ತುಂಬಿ ಕಟ್ಟೆಯೊಡೆದು ಸಣ್ಣ ಅವಳೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಗಿ ದೊಡ್ಡ ಧಾರೆಯೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆತು ನದಿಯಾಗಿ ಚಿಮ್ಮುತ್ತ ಸಾಗಿ ಸಮುದ್ರ ಸೇರಲು ಎಷ್ಟು ಕಾಲ ಬೇಕು? ಸಮುದ್ರದ ದಾರಿಯಲ್ಲದು ಎಷ್ಟು ಜಲಪಾತಗಳ ಸೃಷ್ಟಿಸಿತು? ಎಷ್ಟು ಕೆಮೆರಾಗಳಲ್ಲಿ ಸೆರೆಯಾಯಿತು? ಪ್ರತಿ ಹನಿಯ ಹಣೆಯಲ್ಲೂ ಬರೆದಿರುತ್ತದಂತೆ ಅದು ಸಾಗಬೇಕಾದ ದಾರಿ, ಸೇರಬೇಕಾದ ಗಮ್ಯ. ಆದರೆ ಅದರ ಹಣೆ ನೋಡಿ ಭವಿಷ್ಯ ಹೇಳುವವರಾರು? ಕೆರೆಯ ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ನಿಂತು ಒಂದೇ ಸಮನೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಎಲ್ಲ ಕಲಸಿದಂತಾಗಿ ಕಣ್ಮಂಜು.

ಮಳೆಗಾಲವೀಗ ಕಮ್ಮಿಯಾಗಿದೆ. ಋತುವಿಡೀ ಸುರಿಯಬೇಕಿದ್ದ ಮಳೆಯೀಗ ಮಿತವಾಗಿದೆ. ಯಾವ್ಯಾವಾಗಲೋ ಬರುವಷ್ಟು ಅನಿಯಮಿತವಾಗಿದೆ. ಊರಿನಿಂದ ಬರುವ ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಬರದ ಗೋಳಿನ ಕತೆಯೇ ಜಾಸ್ತಿ. ಎಲ್ಲರ ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಖಾಲಿ ಬಾವಿಗಳು. ನಾವು ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಿಗೆ ನಾವೇ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.

ಆದರೂ ಭರವಸೆ ಹೋಗಿಲ್ಲ. ನಾವು ಹತಾಶರಾಗಿಲ್ಲ. ಕ್ಯಾಲೆಂಡರಿನ ಪುಟ ತಿರುಗಿಸುತ್ತಲೇ ಆಕಾಶದೆಡೆಗೆ ನೋಡುತ್ತೇವೆ ತಲೆಯೆತ್ತಿ. ಕಾರ್ಮೋಡಗಳು ಮೇಳೈಸುವುದನ್ನು ಕಾತರಿಸಿ ಈಕ್ಷಿಸುತ್ತೇವೆ. ಬಿಸಿಲಿನ ಝಳದ ನಡುವೆ ಸಣ್ಣದೊಂದು ತಂಗಾಳಿ ಬಂದರೂ ಇವತ್ತು ಮಳೆಯಾಗಿಯೇ ಆಗುತ್ತದೆ ಅಂತ ದೇವರ ಮುಂದೆ ಕಾಯಿಯಿಟ್ಟು ಕಾಯುತ್ತೇವೆ. ವರುಣನಿನ್ನೂ ನಿಷ್ಕರುಣಿಯಾಗಿಲ್ಲ. ಸಂಜೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಶುರುವಾಗಿದೆ ಥಟಥಟ ಹನಿಗಳ ಲೀಲೆ. ಜೋರಾಗಿದೆ ನೋಡನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ. ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಒಣಹಾಕಿದ್ದ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಒಳ ತಂದಿದ್ದೇವೆ. ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ನಿಂತು ಹೃನ್ಮನಗಳನೆಲ್ಲ ತೆರೆದು ಮುಂಗಾರಿನ ಮೊದಲ ಮಳೆಗೆ ಒಡ್ಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ಒಳಮನೆಯ ನಾಗಂದಿಗೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಛತ್ರಿಯನ್ನು ಕೆಳಗಿಳಿಸಿ ತಂದು ಧೂಳು ಕೊಡವಿ ಬಿಡಿಸಿ ಹೊರಟುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ ತೋಟ-ಗದ್ದೆಗಳೆಡೆಗೆ. ಹೊಂಡದ ಮೀನಿಗೂ ಈಗ ಹೊಸನೀರ ಸಹವಾಸ. ಗೂಡೊಳಗಿನ ಗೀಜಗದ ಮರಿಗೀಗ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಆತಂಕ. ಮಣ್ಣ ಪದರದ ಕೆಳಗೆಲ್ಲೋ ಹುದುಗಿರುವ ಹೂಗಿಡದ ಬೀಜಕ್ಕೂ ತಲುಪಿದೆ ಮಳೆಬಂದ ಸುದ್ದಿ: ಅದರ ಮೊಳಕೆಯೊಡೆವ ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕೆ ತರಾತುರಿಯಲಿ ಸಾಗುತ್ತಿರುವ ಇರುವೆಗಳು ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿವೆ. ಈ ಸಲ ಮುಂಗಾರು ಜೋರು ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಹವಾಮಾನ ತಜ್ಞರು. ಈ ಒಳ್ಳೆಯ ವರ್ತಮಾನ ಅಡಕೆಯ ಮರಗಳ ತುದಿಯ ಒಣಗಿದ ಸುಳಿಗೂ ಮುಟ್ಟಿದಂತಿದೆ: ಉಲ್ಲಾಸದಿಂದ ತೂಗುತ್ತಿವೆ ಅವು ತಲೆ -ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ತಾಕುವಂತೆ.

ಮಗಳ ಪಕ್ಕ ಕುಳಿತು ಮಳೆಯ ಲೋಕದೊಳಗೆ ಮುಳುಗಿ ತೋಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಊರಿನಿಂದ ಅಮ್ಮನ ಫೋನು: ಒಂದು ವಾರದಿಂದ ಮಳೆ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಅಂತಲೂ, ನಿನ್ನೆಯಷ್ಟೇ ಸೌತೆಬೀಜ ಹಾಕಿದೆ ಅಂತಲೂ, ಬಾವಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪವೇ ನೀರು ಬರುತ್ತಿದೆ ಅಂತಲೂ ಹೇಳಿದಳು. ಮೊಮ್ಮಗಳು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನೀರಿನ ಸಮೃದ್ಧಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ ಅಂತ ಹೇಳಿದವಳ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಖುಷಿಯಿತ್ತು.

ಮಳೆಯ ನೋಡುತ್ತ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಮಗಳು ಈಗ ನಿದ್ದೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಳೆ. ವರ್ಷಧಾರೆ ಮಾತ್ರ ಹೊರಗೆ ಮುಂದುವರೆದಿದೆ. ಮಗಳಿಗೆ ನಿದ್ದೆ ಬಂದಿದ್ದು ಈ ಮಳೆಯ ಜೋಗುಳದಿಂದಲೋ ಅಥವಾ ನನ್ನ ಮಳೆಗಾಲದ ಕತೆಗಳ ಮೌನಾಖ್ಯಾನ ಕೇಳಿಯೋ ತಿಳಿಯದಾಗಿದೆ. ಹೆಂಡತಿ ಮಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ತೊಟ್ಟಿಲಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸಿದ್ದಾಳೆ. ಅತ್ತೆ ಬಿಸಿಬಿಸಿ ಕಷಾಯ ತಂದುಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ನಿಂತು ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕಷಾಯದ ಬಟ್ಟಲು ಹಿಡಿದು ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯನ್ನು ಸುರಿಮಳೆಗೊಡ್ಡಿದ್ದೇನೆ. ಬೊಗಸೆ ತುಂಬಿ ತುಂಬಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ಸಲಿಲ ಸಳಸಳ.

[ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ ಸಾಪ್ತಾಹಿಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿತ]

ಸೀರಿಯಲ್ ಲೈಟ್ಸ್

ಹಳೆಯ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಚೀಲದಲ್ಲಿ
ಸುತ್ತಿಸುತ್ತಿ ಇಟ್ಟ ಮಿಣುಕುದೀಪಗಳ ಮಾಲೆ
ಹುಷಾರಾಗಿ ಬಿಚ್ಚಬೇಕು ಸಾರ್
ಗಂಟಾಗಲು ಬಿಡಬಾರದು
ಹೀಗೆ ಒಂದೊಂದೆ ವಯರು ಬಿಚ್ಚುತ್ತ
ತುದಿಯ ಹುಡುಕುವುದೇ ಒಂದು ಸಾಹಸ
ಇಕೋ ಸಿಕ್ಕಿತು ನೋಡಿ
ಇನ್ನು ನೀವು ಆ ತುದಿ ಹಿಡಿದು ಅತ್ತ ಸಾಗಿರಿ
ನಾನು ಈ ತುದಿ ಹಿಡಿದು ಇತ್ತ ಸಾಗುವೆ
ಹೇಗೆ ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ನೋಡಿ ಸಾರ್
ಪರಸ್ಪರ ತಬ್ಬಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಮೊಗ್ಗುಗಳೆಲ್ಲ ಬೇರ್ಪಟ್ಟು
ಹೇಗೆ ಕೈಕಾಲು ಚಾಚಿ ನಿಂತಿವೆಯೀಗ
ವ್ಯಾಯಾಮಭಂಗಿಯಲಿ

ಟೆರೇಸಿನಿಂದ ಇಳಿಬಿಡಬೇಕು ಸಾರ್, ನೆಲಮುಟ್ಟುವವರೆಗೂ
ಓಹೋ, ಎಳೆದಷ್ಟೂ ಬೆಳೆವ ಬಳ್ಳಿ
ಗೇಣುಗೇಣಿಗೊಂದು ಮೊಗ್ಗು
ಮುಚ್ಚಿಬಿಡುವಂತೆ ತೊಗಟೆಯ ಮೇಲಿನ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ತೊಡರು
ಕೇಳುವರು ಅತ್ತಿತ್ತ ಓಡುತ್ತಿರುವ ಚಿಣ್ಣರು
ಈ ಮೊಗ್ಗುಗಳರಳುವುದ್ಯಾವಾಗ?
ಪ್ರಶ್ನೆಗುತ್ತರಿಸದೆ ತೆರಳಿದ್ದಾನೆ ಅಲಂಕಾರಗಾರ
ಇಡೀ ಮನೆಗೆ ಹೊದಿಸಿ ಬಳ್ಳಿ

ಸಂಜೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಶುರುವಾಗಿದೆ ನೆಂಟರ ಸರಭರ
ರೇಶಿಮೆಸೀರೆ ಹೂಬೊಕೆ ಉಡುಗೊರೆ ಅತ್ತರುಗಂಪು
ಸಂಭ್ರಮವೊಂದು ಸೂರೆಯಾಗುತ್ತಿರುವಾಗ ಹಾಗೆ

ಫಕ್ಕನೆ ಅರಳಿವೆ ಮೊಗ್ಗುಗಳೆಲ್ಲ
ಸ್ವಿಚ್ಚದುಮಿದ್ದೇ ಆದಂತೆ ಹರಿತ್ತಿನ ಸಂಚಾರ
ಕೇಕೆ ಹಾಕಿದ್ದಾರೆ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟಿ
ಮನೆಗೀಗ ಹೊಸದೇ ಮೆರುಗು
ಬೀದಿಗೂ ಕಳೆ - ರಸ್ತೆಯಲಿ ಚೆಲ್ಲಿದ ಬಣ್ಣ
ಹಾಯುವ ಚಪ್ಪಲಿಗಳ ತುಳಿತಕ್ಕೆ ಈ ಬೆಳಕಬಿಂಬಗಳ
ಘಾಸಿಗೊಳುಸುವ ತಾಕತ್ತೆಂದೂ ಬಂದಿಲ್ಲ, ಸದ್ಯ

ಮನೆಯೊಳಗೀಗ ಸಂಭ್ರಮದ ಉತ್ತುಂಗ
ಸಣ್ಣ ಜೋಕಿಗೂ ದೊಡ್ಡಕೆ ನಗುವ ಜನ
ತುಟಿಗಳ ರಂಗನ್ನು ಕಾಪಾಡುತ್ತಿರುವ ಲಿಪ್‍ಸ್ಟಿಕ್ಕುಗಳು
ಕೇಕು ಕತ್ತರಿಸುತ್ತಿರುವ ಹರಿತ ಚಾಕು
ಖುಷಿಯ ಹಾಡಿಗೆ ರಾಗದ ಹಂಗಿಲ್ಲ
ರುಚಿಯ ಊಟಕ್ಕೆ ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯದ ತಡೆಯಿಲ್ಲ
ಹೊರಟಿದ್ದಾರೆ ಜನರೆಲ್ಲ ತಾಂಬೂಲದ ಕೈಚೀಲ ಹಿಡಿದು
ತೇಗು ಜೋರಾಗಿ ಬರದಂತೆ ಜಗಿಯುತ್ತ ಪಾನು
ತೆಗಳುತ್ತ ರುಚಿಯಾಗದ ಪಲಾವು

ಬೀದಿಯಲ್ಲೀಗ ಬಣಗುಡುತ್ತಿರುವ ನಡುರಾತ್ರಿ
ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಿವೆ ಕಿಟಕಿಗಳೂ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ
ಗೇಟಿನ ಬಳಿ ಕೂತ ಗೂರ್ಕನ ತೂಕಡಿಕೆಗೆ
ಭಂಗ ಬಾರದಂತೆ ಕಾಯುತ್ತಿದೆ ಮುಖ್ಯರಸ್ತೆಯ ಸದ್ದುಗಳ
ಇಲ್ಲಿಗೆ ತಲುಪಗೊಡದ ಗಾಳಿ

ನಿರ್ವಾತವೊಂದೇ ಚಲಾವಣೆಯಲ್ಲಿರುವ ಈ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲೂ
ಮನೆಗೆ ಹೊದಿಸಿದ ಮಿನುಗುದೀಪಗಳು ಮಾತ್ರ
ಇನ್ನೂ ಉರಿಯುತ್ತಿವೆ ಝಗಮಗ ಝಗಮಗ
ತಮ್ಮದೇ ಪ್ರತಿಬಿಂಬದಂತಿರುವ ಈ
ಪುಟ್ಪುಟ್ಟ ಮಿಂಚುವಚ್ಚರಿಹಿಂಡ ಧರೆಯಲಿ ಕಂಡು
ಆಗಸದ ತಾರೆಗಳಿಗೆ ಬಗೆಹರಿಯದ ತಲೆಬಿಸಿಯಾಗಿದೆ
ಸಮಯ ಹೊಂಚಿ ನೋಡಿ, ಚಂದ್ರನಿಗೆ ತಿಳಿಯದಂತೆ,
ಪುಂಜಗಳ ಮುಂದೆ ಬಿಟ್ಟು ಮಾತಾಡುತ್ತಿವೆ
ಮಿನುಗುದೀಪಗಳೊಂದಿಗೆ ಕಷ್ಟ-ಸುಖ
ಬೆಳಕ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ

ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ

ಚಂದ್ರ ಬೆಳದಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುತ್ತಾನೆ ಎಂದೆ
ಚಂದ್ರನಿರುವುದರಿಂದಲೇ ಬೆಳದಿಂಗಳು ಎಂದಳು
ಟೆರೇಸಿನಲ್ಲಿ ವಾದ ಬೇಡ, ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ರಾತ್ರಿ,
ಉಬ್ಬರದ ದನಿ ಕಾದ ಕಿವಿಗಳಿಗೆ ತಂಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತಲುಪುತ್ತದೆ
ಎಂದು ಮನೆಯೊಳಗೆ ಕರೆತಂದೆ
ಚಂದ್ರ ಬಾನಲ್ಲೆ ಉಳಿದ

ನಮ್ಮ ಮನೆ ಹೆಂಚಿನ ಮನೆಯಾಗಿರಬೇಕಿತ್ತು
ಅಲ್ಲೊಂದು ಬೆಳಕಿಂಡಿಯಿರಬೇಕಿತ್ತು ಎಂದಳು
ತನ್ನ ಕನಸಿನ ಮನೆಯ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸಿದಳು
ಹೇಗೆ ಸಣ್ಣ ಕಿಂಡಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳದಿಂಗಳು ಕೋಲಾಗಿ ಇಳಿಯುವುದು
ಒಂಟಿತಾರೆ ನೇರ ಬಂದಾಗ ಆ ಕಿಂಡಿ ಕಣ್ಣಂತೆ ಕಾಣುವುದು
ನಿಶಾಚರಿ ಹಕ್ಕಿ ಹಾದುಹೋದರೆ ರೆಪ್ಪೆ ಮಿಡಿಯುವುದು
ಎಂದೆಲ್ಲ ಹೇಳಿ ತಾರಸಿಯ ಶಪಿಸುತ್ತ ಭಾವುಕಳಾದಳು

ಆಮೇಲೆ ನಾನು ನಮ್ಮೂರ ಕತೆ ಹೇಳಿದೆ
ಒಮ್ಮೆ ಊರವರೆಲ್ಲ ಕೂಡಿ ಹೊಳೆಯ ಬಳಿ ಬೆಳದಿಂಗಳೂಟಕ್ಕೆ ಹೋದದ್ದು
ಎಲ್ಲರೂ ತಂತಮ್ಮ ಮನೆಯಿಂದ ತಂದ ಬುತ್ತಿ ಹಂಚಿ ತಿಂದದ್ದು
ಅಂತ್ಯಾಕ್ಷರಿ ಹಾಡಿ ನಕ್ಕಿದ್ದು
ಹೊಳೆಯ ಮೀನುಗಳು ಅಂದು ತಡವಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದು
ಬ್ರಹ್ಮಕಮಲವೊಂದು ಮೊದಲ ಸಲ ಮನುಷ್ಯರನ್ನು
ನಡುರಾತ್ರಿ ನೋಡಿ ಆಶ್ಚರ್ಯಗೊಂಡದ್ದು

ಆಕೆ ನಿದ್ರೆ ಬಂದು ಮಲಗಿದಳು
ಟೆರೇಸಿಗೆ ಬಂದು ಕತ್ತೆತ್ತಿದರೆ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಚಂದ್ರನಿಲ್ಲ
ಮೋಡಗಳೊಡಲಲಿ ಮರೆಯಾಗಿರಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡು
ವಾಪಸು ರೂಮಿಗೆ ಬಂದರೆ ಚಂದ್ರ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ
ವಿಶೇಷವೆಂದರೆ ಅವನಿಗೊಂದು ಜಡೆ
ಕುಂಕುಮಬೊಟ್ಟು ಫಳಫಳ ಹೊಳೆವ ಮೂಗುತಿ

ಕವಿತೆಗೆ ಮೀರಿದ ವಿಷಯವೆಂದರೆ
ನಾನು ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ನಿರ್ನಿದ್ರೆ ಕುಳಿತು
ಆ ಚಂದ್ರನ ಚಂದವ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದುದು.

ನಿನ್ನಂತೆ ನಿದ್ರಿಸಲು

ನಿದ್ರಿಸಿದರೆ ನಿನ್ನ ಹಾಗೆ ನಿದ್ರಿಸಬೇಕು ಮಗಳೇ
ಎಣ್ಣೆ ಹಚ್ಚಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಲೋಬಾನಗಂಧಗ್ರಹಿಸಿ
ಗೊಬ್ಬೆ ಕಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಕೈಕಾಲಾಡದಂತೆ
ಕತ್ತಲೆಕೋಣೆಯ ಬೆಚ್ಚನೆ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ
ಅಮ್ಮನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಮಲಗಿ

ಎಚ್ಚರಾಗಬಾರದು ಮಗಳೇ
ಅಡುಗೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಿಕ್ಸಿ ಸದ್ದು
ದೇವರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಘಂಟೆ ಸದ್ದು
ಜಗಲಿಯಲ್ಲಿ ಪಟ್ಟಾಂಗದ ಸದ್ದು
ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ತಳ್ಳುಗಾಡಿಯವರ ಸದ್ದು
ಯಾರೋ ಬಂದು ಬಾಗಿಲು ತಟ್ಟಿದ ಸದ್ದು
ಏಳಬಾರದು ಮಗಳೇ, ಯಾವ ಸದ್ದೂ
ನಿದ್ರೆಯ ಕೆಡಿಸಬಾರದು

ಎದ್ದರಿದೆ ತರಹೇವಾರಿ ತಲೆಬಿಸಿ
ಓಡಬೇಕಿದೆ ಯಾರದೋ ಏಳಿಗೆಗೆ ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಿಗ್ಗೆ
ನಡುಮಧ್ಯಾಹ್ನಕ್ಕೆ ಕರೆದಿದ್ದಾರೆ ಮೀಟಿಂಗು
ಸಂಜೆಯೊಳಗೆ ಮುಗಿಸಬೇಕಿರುವ ಅಸೈನ್‌ಮೆಂಟು
ಈಮೇಲು ಎಸ್ಸೆಮ್ಮೆಸ್ಸು ವಾಟ್ಸಾಪು ಇಂಟರ್ಕಾಮು
ಎಲ್ಲ ಕಡೆಯಿಂದಲೂ ಅಲರ್ಟುಗಳು
ಹೊರಡಿ ಹೊರಡಿ ತ್ವರಿತಗೊಳಿಸಿ ಇನ್ನೇನು ಕೆಲವೇ ನಿಮಿಷ
ಬೇಗ ಮುಗಿಸಲೂ ಇಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ವಿಧವಿಧ ಆಮಿಷ
ಎಚ್ಚರ: ಮುಗಿಸದಿರೆ ಅದು ಮತ್ಯಾರದೋ ಕೈವಶ

ನಿದ್ರೆಯ ಅಮಲಿನಲ್ಲಿ ಕನಸಿನ ಅಂಬಲದಲ್ಲಿ
ಚಲಿಸುವಾಗ ನಗಬೇಕು ಮಗಳೇ ನಿನ್ನ ಹಾಗೆ
ನಿನಗೆ ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಿರುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ
ಭುಜ ಹಿಡಿದು ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿ ಎಚ್ಚರಗೊಳಿಸಲೆತ್ನೆಸುವವರ
ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ ಜಾರಬೇಕು ಸುಷುಪ್ತಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ
ನಿದ್ರಿಸಬೇಕು ಹಾಗೆ ಗಡಿಯಾರದ ಮುಳ್ಳುಗಳಿಗೆ ಹೆದರದೆ

ಏನು ಮಾಡಲಿ
ಸೋಮಾರಿಯೆನ್ನುವರು
ಬೇಜವಾಬ್ದಾರನೆನ್ನುವರು
ಹುಚ್ಚನೆನ್ನುವರು ವಿಷಯ ತಿಳಿಸದೆ ನಕ್ಕರೆ

ಅದಕ್ಕೇ, ರಾತ್ರಿ ಮಲಗುವ ಮುನ್ನ
ಸರಿಯಾಗಿಟ್ಟಿರುವೆನೋ ಎಂದು
ಪರಿಕಿಸುವೆ ಅಲಾರ್ಮು ಮೂರ್ಮೂರು ಬಾರಿ
ಎದ್ದುಬಿಡುವೆ ಸಣ್ಣ ಸದ್ದಿಗೂ ಬೆಚ್ಚಿ
ಬಿರಬಿರನೆ ನಡೆಯುವೆ ಧಾವಂತದಲ್ಲಿ
ತಿಳಿದ ತಿಳಿಯದ ಹಾದಿಗಳಲ್ಲಿ
ಸಣ್ಣ ಜೋಕುಗಳ ಕಡೆಗಣಿಸುವೆ
ಈ ಮೊದಲೇ ಕೇಳಿರುವವನಂತೆ
ಯಾವ ಕೆಲಸ ಬಂದರೂ ಬಿಡದೆ
ಓಹೋ ಓಕೇ ನಾಟೆಟಾಲ್ ಎಂದು
ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವೆ ಜರೂರತ್ತಿನಲ್ಲಿ
ಎಂಜಲು ಹಚ್ಚಿ ಎಣಿಸುವೆ ನೋಟುಗಳ
ಮಿಸ್ಸಾದರೆ ಈಗ, ಎರಡು ಸಾವಿರವೇ ಇಲ್ಲ

ಸುಸ್ತಾಗಿರುವೆ ಮಗಳೇ
ಬಂದಿರುವೆ ನಿನ್ನ ಬಳಿ
ಕರೆದೊಯ್ಯಿ ನಿನ್ನ ನಿದ್ರಾಲೋಕದೊಳಗೆ
ನಡೆಸು ನಿಬಿಡವಿಲ್ಲದ ಖಾಲಿಗುಡ್ಡಗಳಲಿ
ತಾಕಿಸು ಚಾಚಿದ ಕೈ ಚಂದ್ರತಾರೆಯರಿಗೆ
ಎಂದೂ ಕೇಳಿರದ ನಗೆಹನಿಯ ಸಿಂಪಡಿಸು
ಮುಚ್ಚು ಕಿವಿಗಳ ಜಗದೆಲ್ಲ ಗದ್ದಲಗಳಿಗೆ
ಕೇಳಿಸು ನೀನಾಲಿಸುವ ಲಾಲಿ ನನಗೂ.

ಬುದ್ಧಪೂರ್ಣಿಮೆ

ಬೋರು ಕೊರೆಯುವ ಲಾರಿ
ರಾತ್ರಿಯಾದದ್ದರಿತು ಸದ್ದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ
ಇಡೀ ರಸ್ತೆಗೆ ಮೌನವಪ್ಪಳಿಸಿದೆ ಒಡನೆ
ಕಬ್ಬಿಣದ ಭಾರಕೊಳವೆಗಳ ಜತೆ ದಿನಪೂರ್ತಿ
ಕೆಲಸ ಮಾಡಿರುವ ಹುಡುಗರು
ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೀಗ ಲಾರಿಯ ಬ್ಯಾನೆಟ್ಟೇರಿ
ತೆಳ್ಳನೆ ಚಾದರ ಹೊದ್ದು.

ದೂರದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಮಿಂಚು
ಮಳೆಯಾಗುತ್ತಿರಬಹುದು ಅವಳೂರಿನಲ್ಲಿ
ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಕೈಚಾಚಿ ನಿಂತ ಕ್ರೇನು
ತಾಕುತ್ತಿದೆ ಬುದ್ಧನಂದದ ಚಂದ್ರನ
ರಿವರ್ಸ್ ಗೇರಿನಲ್ಲಿರುವ ಕಾರು
ಜೋಗುಳಗೀತೆ ಹಾಡುತ್ತಿದೆ
ತಿರುಗುವ ವೇಗಕ್ಕೆ ಮಾಯವಾಗುವ
ಫ್ಯಾನಿನ ರೆಕ್ಕೆಯ ಮೇಲೇಕೆ ಚಂದಚಿತ್ತಾರ?

ಫ್ರಿಜ್ಜಿನಲ್ಲಿಟ್ಟಿದ್ದ ನುಗ್ಗೆಕಾಯಿ ಹುಳಿ
ಮತ್ತೂ ರುಚಿಯಾಗಿದೆ ಮರುದಿನಕ್ಕೆ.
ಗೊತ್ತಿತ್ತದು ಮುನ್ನಾದಿನವೇ:
ಕೆಲ ಸಾರುಗಳು ಸಾರವತ್ತಾಗುವುದು
ಮಾರನೇದಿನವೇ ಎಂದು.
ಹಾಗಂತ ಮಾಡಿದ ದಿನ ಅದನ್ನುಣ್ಣದೇ
ಫ್ರಿಜ್ಜಿನಲ್ಲಿಡಲಾಗುವುದೇ ಹಾಗೇ?
ಅಳಿದುಳಿದ ಹುಳಿಗಷ್ಟೇ ಲಭ್ಯ
ನಾಲಿಗೆಯ ಚಪ್ಪರಿಕೆಯ ಸದ್ದು ಕೇಳುತ್ತ
ಗಂಟಲೊಳಗಿಳಿವ ಭಾಗ್ಯ.

ದುಃಖಕ್ಕೆ ಅಭೀಪ್ಸೆಯೇ ಮೂಲ;
ಆದರೆ ಆಶಯಗಳಿಗಿಲ್ಲ ಯಾವುದೇ ವಿತಾಳ.
ಅವಳೂರ ಮಳೆ ಧಾವಿಸಲಿ ಇಲ್ಲಿಗೂ
ತೋಯಿಸಲಿ ಬೋರಿನ ಲಾರಿಯನುಳಿದು ಮತ್ತೆಲ್ಲ.
ಒತ್ತರಿಸಿ ಬರಲಿ ಮೋಡ ತುಂಬುವಂತೆ ಆಕಾಶ
ಆದರೂ ಮುಚ್ಚದಿರಲಿ ಸ್ಮಿತವದನ ಚಂದಿರನ.
ಸದೃಶವಾಗಲಿ ಪಂಕದ ಮೇಲಿನ ಚಿತ್ರ
ಖುಷಿಯಾಗುವಂತೆ ನಯನಗಳಿಗೆ.
ಉಲಿಯುತಿರಲಿ ಲಾಲಿಹಾಡು ತೊಟ್ಟಿಲುಗಳಲಿ
ಆವರಿಸುವಂತೆ ನಿದ್ರೆ ಎಲ್ಲ ಶಿಶುಗಳಿಗೆ.
ಮಿಗಲಿ ರುಚಿಯ ಪದಾರ್ಥ ನಾಳೆಗೂ
ಕೆಡದಿರಲಿ ಸದಭಿರುಚಿ ಯಾರಲೂ.