ಲಂಚ್ ಅವರ್

ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೊರಟ ಅಪ್ಪನ ಚೀಲಕ್ಕೆ
ಮಗಳು ತಿಂಡಿ ತುಂಬಿದ ಡಬ್ಬಿ ಹಾಕಿದಳು

ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಪಡ್ಡುಗಳನು
ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಕೈಗಳಲಿ ಹಿಡಿದು
ಸಣ್ಣ ದನಿಯಲ್ಲವನು ಎಣಿಸುತ
ತುಂಬುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಡಬ್ಬಿ ಎಣಿಕೆ ತಪ್ಪಿ
ಮತ್ತೆ ಎಣಿಸಿ ಮತ್ಮತ್ತೆ ಎಣಿಸಿ
ಮುಚ್ಚಳ ಹಾಕುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ
ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಗಡಿಬಿಡಿಯಾಗಿ ಗಲಿಬಿಲಿ
ಖಾರದ ಚಟ್ನಿಯನು ಸುತಾರಾಂ
ತಾನು ಮುಟ್ಟದೆ ಅಮ್ಮನಿಂದಲೇ
ಡಬ್ಬಿಗೆ ತುಂಬಿಸಿ ಚೀಲದಲಿರಿಸಿ

ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಹಸಿದ ಅಪ್ಪ ಚೀಲ ತೆರೆಯಲು
ಊಟದ ಡಬ್ಬಿಯೊಂದಿಗೆ ಯಾವುದೋ ಮಾಯೆಯಲಿ
ಮಗಳು ಚೀಲದೊಳಗಿರಿಸಿರುವ ಒಂದು
ಆಟಿಕೆ ಸಾಮಗ್ರಿಯೂ ಸಿಕ್ಕು
ಈಗ ಊಟ ಮಾಡುವುದೋ ಆಟವಾಡುವುದೋ
ತಿಳಿಯದೆ ಮತ್ತೆ ಗಲಿಬಿಲಿ

ಆಟದೊಂದಿಗೆ ಪಾಠ ಎಂಬೊಕ್ಕಣೆಯೊಂದಿಗೆ
ಶುರುವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಶಾಲೆಗೆ
ಅಮ್ಮ ತುಂಬಿ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಬುತ್ತಿ
ಮದುವೆಯ ನಂತರ
ಸಂಗಾತಿ ತುಂಬಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಬುತ್ತಿ
ಈಗ ಕೊಂಚವೇ ದೊಡ್ಡವಳಾಗಿರುವ
ಮಗಳು ಕಳುಹಿಸಿರುವ ಬುತ್ತಿ

ಕೆಫೆಟೇರಿಯಾದ ಟೇಬಲ್ಲಿನ ಮೇಲೀಗ
ಎಷ್ಟು ತರಹದ ಬುತ್ತಿಯ ಡಬ್ಬಿಗಳು
ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರ ಮನೆಯಲ್ಲೊಬ್ಬೊಬ್ಬರು
ಲಟ್ಟಣಿಗೆ ಲೊಟಗುಡಿಸುತ್ತೊರೆದ ಚಪಾತಿ
ಜಾವದಲ್ಲಿ ಬಡಿದ ರೊಟ್ಟಿ
ಕುಕ್ಕರಿನ ಶೀಟಿ ಕೂಗಿಸಿ ಬೆಂದನ್ನ
ಬುರುಬುರು ಉಬ್ಬಿದ ಪೂರಿ
ಎಲ್ಲದರೊಳಗೆ ತುಂಬಿರುವ
ಅವರವರ ಹಿತೈಶಿಗಳ ಅಕ್ಕರಾಸ್ತೆ:
ತೆರೆದುಕೊಂಡಿದೆಯೀಗ ಈ ಲಂಚ್ ಅವರಿನಲ್ಲಿ
ಬಣ್ಣಬಣ್ಣದ ಡಬ್ಬಿಗಳೊಡಲಿಂದ

ನೋಡುತ್ತಿದೆ ಮಗಳು ಕಳುಹಿಸಿರುವ ಆಟಿಕೆ
ಎಲ್ಲರ ಬುತ್ತಿಯ ಬಟ್ಟಲುಗಳ
ನೆನಪಾಗುತ್ತಿರಬಹುದೇ ಅದಕ್ಕೆ
ತನ್ನನು ರೂಪಿಸಿದವರ ಹಸಿವು?

ಬಿಸಿಲು-ನೆರಳು

ನ್ಯಾಲೆ ಭರ್ತಿಯಾಗಿದೆ; ಮಗಳ ಎರಡು ಅಂಗಿಗಳಿಗೀಗ ಜಾಗವಿಲ್ಲ
ಅಪ್ಪನೊಂದಿಗೇ ಬಟ್ಟೆಯೊಣಗಿಸಲು ಕ್ಲಿಪ್ಪಿನ ಸಂಗಡ
ಟೆರೇಸಿಗೆ ಬಂದ ಮಗಳು, ತನ್ನೆರಡು ಅಂಗಿ
ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿದುದು ಕಂಡು ಮುಖ ಸಣ್ಣದಾಗಿ
ಬಿಸಿಲು ಸುರಿಸುವ ಸೂರ್ಯನಿಗೂ ದಿಗಿಲು

ಚಪ್ಪಲಿ ಹಾಕಿಕೋ ಎಂದರೂ ಹಾಗೆಯೇ ಬಂದ ಮಗಳು, ಕಾದ ನೆಲ,
ಕಣ್ಣಿಂದೆರಡು ಹನಿ ಜಾರಿದರೂ ಅದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ ಇಂಗಬಹುದು
ಅಪ್ಪನೀಗ ತನ್ನ ಚಪ್ಪಲಿಯನ್ನೇ ಕೊಟ್ಟು, ಮಗಳಿಗೆ ನೆರಳಾಗಿ ನಿಂತು
ಮುಂದೇನೆಂದು ನೋಡಲಾಗಿ

ಬೇರೆ ನ್ಯಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಮನೆಯವರ ಬಟ್ಟೆಗಳು
ಅಂಗಿ ಚಡ್ಡಿ ಪ್ಯಾಂಟು ಟಾಪು ಸೀರೆ ರವಿಕೆ ಬನೀನು
ಮನುಜರ ಮೈ ಮುಚ್ಚಲು ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ ಪಡಿಪಾಟಲು

ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿರುವ ಪಾಟಿನಲ್ಲಿ ನಳನಳಿಸುತ್ತಿರುವ ದೊಡ್ಡಪತ್ರೆ
ಮೈತುಂಬ ನೀರು ತುಂಬಿಕೊಂಡಿರುವ‌ ಕರಿಯ ಟ್ಯಾಂಕು
ಅಲ್ಲಿಂದಿಳಿದಿರುವ ನೂರಾರು ಪೈಪುಗಳು
ಉಪಗ್ರಹಗಳತ್ತ ಬೊಗಸೆಯೊಡ್ಡಿರುವ ಡಿಶ್ಶುಗಳು
ಎಲ್ಲ ಕಣ್ಬಿಟ್ಟು ನಮ್ಮತ್ತಲೇ ನೋಡುತ್ತಿರುವ ಈ ಘಳಿಗೆ

ಮಗಳೇ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ: ಅಪ್ಪಾ, ನಿನ್ನ ಒಂದು ಅಂಗಿ ತೆಗೆದರೆ
ನನ್ನ ಎರಡು ಅಂಗಿಗಾದೀತು ಜಾಗ.
ಹೌದಲ್ಲ, ಎಷ್ಟು ಸುಲಭದ ಪರಿಹಾರ!
ಅಪ್ಪನ ತೆಳು ಅಂಗಿಗೇನು, ಕೆಳಗೊಯ್ದು ಕುರ್ಚಿಯ
ಮೇಲೆ ಹರವಿದರೆ ಒಣಗುವುದು ಫ್ಯಾನಿನ ಗಾಳಿಗೆ

ಕ್ಲಿಪ್ಪು ತೆಗೆದು ಅಪ್ಪನಂಗಿ ತೆಗೆದು ಮಗಳ ಎರಡೂ ಅಂಗಿ ಹಾಕಿ
ಓಹೋ ಎಂದು ಗೆದ್ದ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿ ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟಿ
ದೊಡ್ಡ ಚಪ್ಪಲಿಯ ಕಾಲಲಿ ದಡಬಡಾಯಿಸುತ್ತ
ಮೆಟ್ಟಿಲಿಳಿಯುವಾಗ ಮಗಳು ಹೇಳಿದಳು:

ಆಫೀಸಿಗೆ ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಹೋಗುವ ನಿನ್ನಂಗಿ
ಹೀಗೇ ತಣ್ಣಗಿರಬೇಕು;
ಮನೆಯೊಳಗಿನ ತಂಪಲ್ಲಿರುವ ನನ್ನಂಗಿ
ಬೆಚ್ಚಗಿರಬೇಕು. ಸರಿಯಲ್ವಾ ಅಪ್ಪಾ?

ಜೀವ

ಪುಷ್ಯ ಮಾಸದ ಆಕಾಶ ಕಡುನೀಲಿ
ರಾತ್ರಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಇಬ್ಬನಿ ಮೋಡಗಳೂ ಕರಗಿ
ರವಿ ಮೂರಾಳೆತ್ತರಕ್ಕೇರುವ ವೇಳೆಗೆ
ಎಲ್ಲಾ ಶುಭ್ರ ನಿರಭ್ರ

ಬೇಕಿದ್ದರೆ ಒಂದು ಕುಂಚ ಹಿಡಿದು
ಇದೇ ನೀಲಿಗದ್ದಿ ತೆಗೆದು
ಮಣ್ಣ ಮೂರುತಿಗೆ ಬಳಿದು
ಅದನು ಕೃಷ್ಣನನ್ನಾಗಿಸಬಹುದು

ಆಮೇಲಾ ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಊದಲು ಕೊಡಲು
ಬೇಕೊಂದು ಕೊಳಲು
ಈಗಷ್ಟೆ ಕಳೆದ ಮಳೆಗಾಲದ ನೀರು ಕುಡಿದು
ಮೊಳೆತು ಚಿಗುರಿದೆ ಬಿದಿರು
ನುಗ್ಗಿ ಮೆಳೆಯೊಳಗೆ ತೆಗೆದು ಸಿಗುರು
ಇಟ್ಟಾಗಿದೆಯೀಗ ಶ್ಯಾಮನ ಕೈಗೆ
ಇನ್ನು ಭುವಿಯ ಜನರೆಲ್ಲ ಮರುಳು

ನವಿಲುಗರಿಯದೇ ಸಮಸ್ಯೆ
ಮೋಡವಿದ್ದರೆ ಹಿತ್ತಿಲಿಗೆ ಬಂದ ನವಿಲು
ಉನ್ಮಾದದಲಿ ಕುಣಿದು
ಒಂದಷ್ಟು ಗರಿಗಳನುದುರಿಸಿ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು
ಹೊಸ ಗರಿಯಿಲ್ಲದಿರೆಯೇನು,
ನಾಗಂದಿಗೆಯಲಿದೆ ಒಂದಿಡೀ ಕಟ್ಟು
ತೆಗೆದು ಜುಟ್ಟಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಸಿದರಾಯ್ತು

ಬೃಂದಾವನದ ಜೌಗುಮಣ್ಣಲಿ ಶಿಲ್ಪ ರಚಿಸಿ
ಆಗಸದ ನೀಲಿಯ ಮೈಗೆ ಬಳಿದು
ಹಸಿಹಸಿ ಗಾಳಿಯ ಪುಪ್ಪುಸಕೆ ತುಂಬಿ
ಯಮುನೆಯ ನೀರು ಕುಡಿಸಿ
ತನ್ನೆದೆಯದೇ ಪ್ರೇಮಾಗ್ನಿಯಲಿ ಬೇಯಿಸಿ

ಪಂಚಭೂತಗಳಿಂದಾದ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ
ಜೀವ ತುಂಬಿದ್ದಾಗಿದೆಯೀಗ

ನಿದ್ದೆಯಿಂದೆಚ್ಚರವಾದವನಂತೆ
ಎದ್ದು ನಿಂತ ಕೃಷ್ಣ ತಕ್ಷಣವೇ
ಹೊರಟು ನಿಂತಿದ್ದಾನೆ
ದಿಟ್ಟತನದಲಿ ಮಥುರೆಯೆಡೆಗೆ
ಪೋಗದಿರೆಂದರೂ ಕೇಳದೆ

ಇತ್ತ ರಾಧೆ ಅಲವತ್ತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ:
ಹೀಗೆಂದು ಮೊದಲೇ ತಿಳಿದಿದ್ದರೆ
ಬಾಲಕೃಷ್ಣನನ್ನೇ ರಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ
ಕನಿಷ್ಟ ಬಾಲ್ಯ ಕಳೆವವರೆಗಾದರೂ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು ಸಖ್ಯ
ಬೆಣ್ಣೆ ಮೆದ್ದುಕೊಂಡು, ಸೀರೆ ಕದ್ದುಕೊಂಡು,
ಗೋಪಿಕೆಯರಿಂದ ಮುದ್ದಾಡಿಸಿಕೊಂಡು,
ದನಕರುಗಳ ಮೇಯಿಸಿಕೊಂಡು
ಕೊಳಲ ನಾದದಲೆಲ್ಲರ ತೇಲಿಸಿಕೊಂಡು
ಇರುತ್ತಿದ್ದ ಕಣ್ಣೆದುರೇ ಓಡಾಡಿಕೊಂಡು

ಕುಳಿತಿದ್ದಾಳೆ ರಾಧೆ ಪಡಸಾಲೆಯಲ್ಲಿ ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ
ಉಳಿದ ಒಂದಷ್ಟು ಮಣ್ಣು, ಬಣ್ಣ,
ಬಿಂದಿಗೆಯಲ್ಲಿನ ನೀರು, ಅಲಂಕಾರಕ್ಕೆಂದು
ತಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳ ನಡುವೆ
ತನ್ನ ಮೂರ್ಖತನಕ್ಕೆ ತನ್ನನೇ ಹಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ
ಜೀವದಂಶವೊಂದು ಎದ್ದು ನಡೆದ ದಿಕ್ಕ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತ

[ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ ದೀಪಾವಳಿ ವಿಶೇಷಾಂಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿತ]

ಟಿವಿಯೆಂಬ ಮಾಯಾಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಸೂಸುವ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ...

ಊರಿನ ಮೊದಲ ಟಿವಿ ಬಂದದ್ದು ನಿಚ್ಛಳವಾಗಿ ನೆನಪಿದೆ. ಎಲ್ಲ ಹೊಸ ವಸ್ತುಗಳಂತೆ ಪಟೇಲರ ಮನೆಗೇ ಬಂದದ್ದು ಮೊದಲ ಟಿವಿ. ಮರ ಹತ್ತುವುದರಲ್ಲಿ ನಿಷ್ಣಾತ ಎಂದು ಹೆಸರಾಗಿದ್ದ ನರಸಿಂಹ ಶೆಟ್ಟಿಗೆ ಆಂಟೆನಾ ಕೂರಿಸುವ ಕೆಲಸ ವಹಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಪಟೇಲರ ಮನೆಯ ಸಮೀಪವಿದ್ದ ಅತಿ ಎತ್ತರದ ಮರದ ಮೇಲೆ ಆಂಟೆನಾ ಕೂರಿಸುವುದು ಅವನ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅಂತಹ ಮರ ಹುಡುಕಿ ಆಂಟೆನಾ ಕೂರಿಸಿದ ಅವನು, ಊರಿನ ಪ್ರತಿ ಮನೆ ಹೊಕ್ಕು, “ನೋಡಿ, ಪಟೇಲ್ರು ಮನಿಗೆ ಟೀವಿ ಬಂತು. ಆಂಟೆನಾ ಕೂರ್ಸಕ್ಕೆ ನನ್ನೇ ಕರ್ದೀರು. ಅದೇ ಅಲ್ ಕಾಣಿ, ಎಷ್ಟ್ ಎತ್ರಕ್ ಕೂರ್ಸೀದೆ” ಅಂತ ಹೇಳಿ, ಎಲ್ಲರಿಂದಲೂ ತನ್ನ ಸಾಹಸಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ಶಹಬ್ಬಾಷ್ ಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ. ಅವನಾದರೂ ಎಷ್ಟು ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಅದನ್ನು ಕೂರಿಸಿದ್ದ ಎಂದರೆ, ಊರಿನ ಬಹುಪಾಲು ಮನೆಗಳ ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ನಿಂತರೆ ಆ ಆಂಟೆನಾ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. 

 

ಮಲೆನಾಡಿನ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಹಳ್ಳಿಯಾದ ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಎಷ್ಟೋ ದೂರದ ದೂರದರ್ಶನ ಕೇಂದ್ರದಿಂದ ಸಿಗ್ನಲ್ ಎಳೆಯಬೇಕೆಂದರೆ ಹಾಗೆ ಅಷ್ಟು ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಆಂಟೆನಾವನ್ನು ಕೂರಿಸುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯವೂ ಆಗಿತ್ತು. ಊರಿಗೆ ಬಂದ ಮೊದಲ ಟಿವಿಯನ್ನು ನಾವೆಲ್ಲಾ ನೋಡಲು ಹೋಗದೇ ಇರಲಾದೀತೇ? ಅವತ್ತಷ್ಟೇ ಡೆಲಿವರಿಯಾದ ಶಿಶು-ಬಾಣಂತಿಯನ್ನು ನೋಡಲು ಹೋಗುವವರಂತೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಪಟೇಲರ ಮನೆಗೆ ಧಾಳಿಯಿಟ್ಟೆವು. ನರಸಿಂಹ ಶೆಟ್ಟಿ ಅಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟಿದ್ದರೂ, ಸಿಗ್ನಲ್ ಸಾಲದಾಗಿ ಆ ಬ್ಲಾಕ್ ಅಂಡ್ ವೈಟ್ ಟೀವಿಯಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಚುಕ್ಕಿಗಳೇ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೂ ನಾವೆಲ್ಲ ಆ ಅದ್ಭುತ ಮಾಯಾಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಓಡುವ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಆನಂದಿಸಿದೆವು. ಏಕೈಕ ಛಾನೆಲ್ ಆಗಿದ್ದ ದೂರದರ್ಶನದ ನಮಗರ್ಥವಾಗದ ಹಿಂದಿ, ಸಂಜೆಯ ಮೇಲೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಕನ್ನಡ, ಭಾನುವಾರದ ಪಿಚ್ಚರುಗಳನ್ನು ಮುಗಿಬಿದ್ದು ನೋಡಿದೆವು. ಎಂದೋ ಥಿಯೇಟರಿಗೆ ಹೋದರೆ ಮಾತ್ರ ನೋಡಲಾಗುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ನೆಚ್ಚಿನ ಹೀರೋ-ಹೀರೋಯಿನ್ನುಗಳ ಸಿನೆಮಾಗಳು ಈಗ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಪ್ರದರ್ಶನವಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಜಾಹೀರಾತು ಬಂದಾಗ ಬೈದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ಕರೆಂಟ್ ಹೋದರೆ ಕರೆಂಟಿನವರನ್ನು ಶಪಿಸುತ್ತಾ, ಟಿವಿ ಕೈಕೊಟ್ಟರೆ ನಮ್ಮ ಅದೃಷ್ಟವನ್ನೇ ಹಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ಟಿವಿಯಿರುವ ಮನೆಯವರು ಬೇಕೆಂದೇ ಟಿವಿ ಹಾಕದಿದ್ದರೆ ಮನಸಲ್ಲೇ ಅವರ ಮೇಲೆ ಆಕ್ರೋಶ ಪಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ಟಿವಿಯೊಳಗೆ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ನಾವು ಹುದುಗತೊಡಗಿದೆವು. 

 

ಬ್ಲಾಕ್ ಅಂಡ್ ವೈಟ್ ಟಿವಿ ಹೋಗಿ ಕಲರ್ ಟಿವಿ ಬಂತು. ಊರಿನ ಹಲವು ಮನೆಗಳಿಗೆ ಟಿವಿ ಬಂದವು. ಜಿಲ್ಲೆ-ತಾಲೂಕು ಕೇಂದ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಟಿವಿ ಟವರ್ ಆಯಿತು. ಆಂಟೆನಾಗಳು ಮರದಿಂದ ಇಳಿದು ಮನೆಯ ಕೋಳನ್ನೇರಿದವು. ಬೆಂಗಳೂರು ದೂರದರ್ಶನದಿಂದ ಸಂಜೆಯಿಂದ ಮಾತ್ರ ಪ್ರಸಾರವಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಕನ್ನಡ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ಈಗ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದಿಂದಲೇ ಬರಲು ಶುರುವಿಟ್ಟವು. ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ನೋಡಿ ಗೊತ್ತಿದ್ದ ಧಾರಾವಾಹಿಗಳು ಟೀವಿಯಲ್ಲೂ ಶುರುವಾಗಿ ಜನರನ್ನು ಮೋಡಿ ಮಾಡತೊಡಗಿದವು. ಫ್ಲಾಶ್‌ಬ್ಯಾಕುಗಳೂ, ಫೈಟಿಂಗ್ ಸೀನುಗಳೂ, ಅರೆಬರೆ ಬಟ್ಟೆಯುಟ್ಟ ಲಲನೆಯರ ನೃತ್ಯಗಳೂ ಇಷ್ಟವಾಗದ ಊರ ಕೆಲವು ವೃದ್ಧರು, “ಮನೆ ಮೇಲೆ ಏಣಿ ಅಡ್ಡ ಸಾಚಿದ್ದ; ಮನೆಯೊಳಗೆ ಗೊಂಬೆ ಕುಣಿತು” ಅಂತ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಓಡಾಡಿದರು.

ಭಾನುವಾರದ ಸಿನೆಮಾ ಕೊಡುವ ಕಿಕ್ಕು ಸಾಲದಾಗಿ ವಿಸಿಪಿ ಬಂದಮೇಲೆ, ನಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಸಿನೆಮಾವನ್ನು ಬೇಕಾದಾಗ ನೋಡುವ ಸೌಲಭ್ಯ ಬಂತು: ಅದೂ ಜಾಹೀರಾತುಗಳ ಕಾಟವಿಲ್ಲದೆ! ಊರಿಗೊಂದೇ ಟಿವಿಯಾಗಿದ್ದ ಹೊಸದರಲ್ಲಿ, ಪ್ರತಿ ದಿನ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಂತೆ ಪಾಳಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಪೇಟೆಯಿಂದ ಕ್ಯಾಸೆಟ್ ಬಾಡಿಗೆಗೆ ತಂದು, ಪ್ರತಿರಾತ್ರಿ ಊರವರೆಲ್ಲ ಒಂದು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿ ಸಿನೆಮಾ ನೋಡುವ ಸೌಭಾಗ್ಯ ಬಂತು. ಅದೇ ಜೋಶಿನಲ್ಲಿ ರಾಮಾಯಣ, ಮಹಾಭಾರತ, ಕೃಷ್ಣಾವತಾರ ಮೊದಲಾದ ಸೀರಿಸ್ಸುಗಳನ್ನೂ ಊರವರೆಲ್ಲ ನೋಡಿ ಆನಂದಿಸಿದೆವು. ನಮಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿದೆ ಅಂತ ತೋರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು, ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಸಂಭಾಷಣೆಯನ್ನು ಹಿರಿಯರಿಗೆ ಅನುವಾದಿಸಿ ಹೇಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿ ಕೆಲವು ಹುಡುಗರು, “ರಾಮಾಯಣ-ಮಹಾಭಾರತ ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದಷ್ಟು ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಸುಮ್ನಿರಿ” ಅಂತ ಬೈಸಿಕೊಂಡೆವು. 

 

ನೀಳಕಾಯದ ಆಂಟೆನಾಗಳ ಕಾಲ ಕಳೆದು ಡಿಶ್ಶುಗಳು ಊರಿಗೆ ಲಗ್ಗೆಯಿಟ್ಟವು. ನಗರಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ನೋಡಿದ್ದ ಕೇಬಲ್ ಟಿವಿಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ಛಾನೆಲ್ಸ್ ಬರುತ್ತೆ, ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬರೋಲ್ಲ ಅಂತ ಬೇಸರ ಪಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ ಹಳ್ಳಿಗರಿಗೂ ವರವಾಗುವಂತೆ ಬಂದ ಈ ಡಿಶ್ಶುಗಳು, ಹತ್ತಾರು ಭಾಷೆಗಳ ನೂರಾರು ಛಾನೆಲ್ಲುಗಳ ಅಸಂಖ್ಯ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಮನೆಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಮನರಂಜನೆಯ ಮಹಾಪೂರವೇ ಶುರುವಾಯಿತು. ಅಂಗಳದಲ್ಲೊಬ್ಬರು – ಟಿವಿಯ ಮುಂದೊಬ್ಬರು ಕುಳಿತು, ಬೇಕಾದ ಛಾನೆಲ್ಲುಗಳಿಗಾಗಿ ಬೇಕಾದ ಕಡೆ ಡಿಶ್ಶು ತಿರುಗಿಸುತ್ತ – ಒಳಗೆ ಕುಳಿತವರು ನಿರ್ದೇಶನ ಕೊಡುವ ದೃಶ್ಯ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಯಿತು. ಧಾರಾವಾಹಿ ನಟಿಯರ - ವಾರ್ತಾವಾಚಕಿಯರ ಚಂದದ ಸೀರೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಕರುಬುವ ಗೃಹಿಣಿಯರೂ, ಪ್ರತಿ ರಾತ್ರಿ ವಾರ್ತೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಜಗತ್ತಿನ ವರ್ತಮಾನಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ತಿಳಿದುಕೊಂಡೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ ಬೀಗುವ ಗೃಹಸ್ಥರೂ, ಫೈಟಿಂಗ್ ದೃಶ್ಯಗಳನ್ನು ನಕಲು ಮಾಡುವ ಮಕ್ಕಳೂ, ಪ್ರೀತಿಸಿದವರಿಗೆ ಪ್ರಪೋಸು ಮಾಡುವ ಟ್ರೈನಿಂಗು ಪಡೆದ ಯುವಕರೂ ಟಿವಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು ಮೆಚ್ಚಲು ಹಿಡಿದರು. ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಮ್ಯಾಚುಗಳು ಲೈವ್ ಬರಲು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿ, ಜನ ದಿನಗಟ್ಟಲೆ ಟಿವಿಗಂಟಿ ಕೂರುವುದೂ, ರಿಮೋಟಿಗಾಗಿ ಮನೆಯವರು ಕಿತ್ತಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದೂ ಶುರುವಾಯಿತು. ಧಾರಾವಾಹಿ ನೋಡಲೋಸುಗವೇ ನಮ್ಮ ನಿತ್ಯದ ಕೆಲಸಗಳ ಸಮಯವನ್ನು ಮಾರ್ಪಾಟು ಮಾಡಿಕೊಂಡೆವು. ಮನೆಯ ಜಗಲಿಯಲ್ಲೋ ಹಾಲಿನಲ್ಲೋ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಟಿವಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕೂರಿಸುವ, ನಗಿಸುವ, ಅಳಿಸುವ, ಕುಣಿಸುವ, ತಿಳಿಸುವ, ಮನ ತಣಿಸುವ ಮಾಧ್ಯಮವಾಗಿ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಾನವನ್ನಲಂಕರಿಸಿತು. 

 

ವಿಸಿಪಿ-ವಿಸಿಆರ್‌ಗಳು ಮುಂದೆ ವಿಸಿಡಿ-ಡಿವಿಡಿಗಳಾಗಿ ಬಡ್ತಿ ಹೊಂದಿದವು. ಕ್ಯಾಸೆಟ್ಟಿನ ರೀಲು ಪ್ಲೇಯರಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡು ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿದ್ದ ದಿನಗಳು ಹೋದವು. ಕ್ಯಾಸೆಟ್ಟನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿ-ಮುರುಗಿಸಿ ಹಾಕಬೇಕಿದ್ದ ಕಾಲ ಇಲ್ಲವಾಯಿತು. ಸುದರ್ಶನ ಚಕ್ರದಂತಹ ಡಿಸ್ಕೊಂದರಲ್ಲಿ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಸಿನೆಮಾಗಳು ಜಾಗ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕೂತವು. ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಸಣ್ಣದೊಂದು ಪೆನ್‌ಡ್ರೈವಿನಲ್ಲಿ ಹತ್ತಾರು ಸಿನೆಮಾ ತುಂಬಿಸಬಹುದು ಎಂಬ ಕಲ್ಪನೆ ಆಗ ಯಾರಿಗೂ ಇರಲಿಲ್ಲವಷ್ಟೇ? 

 

ಡಿಟಿಎಚ್ ಬಂದಮೇಲೆ, ಇಡೀ ಅಂಗಳ ತುಂಬುವಂತಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಡಿಶ್ಶುಗಳು ಸ್ಲಿಮ್ಮೂ ಟ್ರಿಮ್ಮೂ ಆಗಿ ಮನೆಯ ಕೋಳಂಚನ್ನೋ ಟೆರೇಸಿನ ತುದಿಯನ್ನೋ ಅಪ್ಪಿದವು. ಡೂಮ್ ಟಿವಿಗಳು ಮೂಲೆಗುಂಪಾಗಿ ದೊಡ್ಡ ಪರದೆಯ ಎಲ್‌ಸಿಡಿ-ಎಲ್‌ಇಡಿ ಟಿವಿಗಳು ಬಂದವು. ಈಗ ಟಿವಿಯಲ್ಲಿ ಚುಕ್ಕಿಗಳಿಲ್ಲ, ತೆರೆತೆರೆಯಿಲ್ಲ, ಕಾಮನಬಿಲ್ಲಿನ ಬಣ್ಣಗಳಿಲ್ಲ: ಎಲ್ಲಾ ನಿಚ್ಛಳ ಸುಂದರ ಸ್ಫುಟ. ಕ್ವಿಜ್ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು, ಸಂಗೀತ ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳು, ರಿಯಾಲಿಟಿ ಶೋಗಳ ಟ್ರೆಂಡ್ ಶುರುವಾದಮೇಲಂತೂ ನಮ್ಮ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದವರೇ ಟೀವಿಯಲ್ಲಿ ಬರಲು ತೊಡಗಿದರು. ನಮ್ಮಂತೆಯೇ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರು ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದವರು ಈಗ ಹೀರೋ ಥರ ಕಾಣುವರು! ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಯಾರಾದರೂ ನಮ್ಮ ಪರಿಚಿತರು ಟಿವಿಯಲ್ಲಿ ಕಂಡರೆ ಖುಷಿ-ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡುತ್ತಿದ್ದ ನಮಗೆ, ಅರೆ, ಈಗ ನಾನು ಬೇಕಾದರೂ ಇಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎಂಬಂತಾಯಿತು. 

 

24x7 ನ್ಯೂಸ್‌ಛಾನೆಲ್ಲುಗಳು ಬಂದಮೇಲೆ ಎಲ್ಲ ಸುದ್ದಿಗಳೂ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಆಯಾ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ತಲುಪುವಂತಾಗಿ, ಆ ಛಾನೆಲ್ಲುಗಳೂ ಮುಂದುವರೆದು, ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೇರವಾಗಿ ತೋರಿಸುವವಾಗಿ, ನಮ್ಮ ದಿನಗಳಿಗೊಂದು ರೋಚಕತೆ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿತು. ಎಷ್ಟೋ ಭ್ರಷ್ಟರ ಬಣ್ಣಗಳು ಬಯಲಾದವು. ಕ್ರೈಂ ಶೋಗಳು, ಬ್ರೇಕಿಂಗ್ ನ್ಯೂಸುಗಳು, ಲೈವ್ ದೃಶ್ಯಾವಳಿಗಳು, ವಾರಗಟ್ಟಲೆ ನಡೆಯುವ ಆಡಂಬರದ ಮದುವೆಗಳು, ಯಾರದೋ ಸಂಸಾರದ ಬಿರುಕಿನ ಪಂಚಾಯತಿಗಳೂ, ಯಾರದೋ ಕಣ್ಣೀರು, ಯಾರಿಗೋ ಆದ ಗಾಯ, ಯಾರಿಗೋ ಆದ ಅನ್ಯಾಯಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡುತ್ತಾ ನಾವು ಕಳೆದುಹೋದೆವು. ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಎಂದರೆ, ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಇವೆಲ್ಲಾ ಜಾಸ್ತಿಯಾಯ್ತೇನೋ, ಧಾರಾವಾಹಿಗಳ ಉದ್ದ, ಕೆಲವು ರಿಯಾಲಿಟಿ ಶೋಗಳಲ್ಲಿನ ವರ್ತನೆ, ನ್ಯೂಸ್‌ಛಾನೆಲ್ಲುಗಳ ವರದಿಗಾರಿಕೆ ಅತಿರೇಖಕ್ಕೆ ಹೋಯ್ತೇನೋ ಅಂತ ಜನ ಮಾತಾಡಿಕೊಳ್ಳುವವರೆಗೆ ಬಂದಿದೆ. “ಎಲ್ಲಾ ಟಿಆರ್‌ಪಿಗಾಗಿ ಮಾಡ್ತಾರೆ” ಅಂತ, ತಿಳಿದವರೂ ತಿಳಿಯದವರೂ ಟಿವಿ ಛಾನೆಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಹಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಕಾಲ ಇದು.

ಇವೆಲ್ಲವುಗಳ ನಡುವೆ ಈಗ ಒಟಿಟಿ ಬಂದಿದೆ. ಸ್ಮಾರ್ಟ್‌ಫೋನುಗಳಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲ ತರಹದ ಮನರಂಜನೆ ದೊರಕತೊಡಗಿದಮೇಲೆ, ಟಿವಿಗಳೂ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಆಗಿವೆ. ಸ್ಥಿರ ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ಕನೆಕ್ಷನ್ ಒಂದಿದ್ದರೆ ಸಾಕು, ಆಂಟೆನಾವೂ ಬೇಡ ಡಿಶ್ಶೂ ಬೇಡ: ನೇರ ಅಂತರ್ಜಾಲದಿಂದಲೇ ದೇಶವಿದೇಶಗಳ ಛಾನೆಲ್ಲುಗಳಲ್ಲಿನ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು, ಕಂಡುಕೇಳರಿಯದ ಭಾಷೆಗಳ ವೆಬ್ ಸೀರಿಸ್ಸುಗಳು, ಬೇಕಾದ ಮನರಂಜನೆಯನ್ನು ಬೇಕಾದಾಗ ನೋಡಬಹುದಾದ ಸೌಕರ್ಯವೀಗ ಇದೆ. ಥಿಯೇಟರಿನಲ್ಲೇ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಸಿನೆಮಾಗಳು ಈಗ ಒಟಿಟಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ. ಒಟಿಟಿಯೇ ಭವಿಷ್ಯತ್ತು ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಹಗಲು-ರಾತ್ರಿಯೆನ್ನದೆ ಸೋಫಾಗೊರಗಿ ಕುಳಿತು ಸಪ್ತಸಾಗರದಾಚೆಯ ಕಥೆಯನ್ನು ಬಿಂಜ್ ವಾಚ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.

 

ಊರಿಗೊಂದಿದ್ದ ಟಿವಿ ಈಗ ಟಿವಿಯಿಲ್ಲದ ಮನೆಯಿಲ್ಲ ಎನ್ನಬಹುದಾದ ಮಟ್ಟ ತಲುಪಿದೆ.  ಕಪ್ಪು-ಬಿಳುಪು ತೆರೆಗಳ ದೊಡ್ಡ ಡಬ್ಬಿಯಂತಹ ಟಿವಿಗಳ ಕಾಲದಿಂದ ಶುರುವಾಗಿದ್ದು ಈಗ ಎಚ್‌ಡಿ, ಅಲ್ಟ್ರಾ ಎಚ್‌ಡಿ, 4ಕೆ ಟಿವಿಗಳಾಗಿ ಅವು ಗೋಡೆಗಂಟಿ ಕುಳಿತಿವೆ. ಟಿವಿಯಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಚಿತ್ರ ಬರಬೇಕೆಂದರೂ ಆಕಾಶದೆತ್ತರಕ್ಕೆ ಆಂಟೆನಾ ಏರಿಸಬೇಕಿದ್ದ ಕಾಲದಿಂದ ವೈರ್‌ಲೆಸ್ ಸೆಟ್‌ಟಾಪ್ ಬಾಕ್ಸೊಂದು ಸಾವಿರಾರು ಛಾನೆಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಸ್ಟ್ರೀಮ್ ಮಾಡುವ ಬೆರಗಿನ ದಿನಗಳು ಬಂದಿವೆ. ಬೀದಿಗಳೆಲ್ಲ ಮಲಗಿರುವ ರಾತ್ರಿ, ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೂ ಕತ್ತಲೆ ಕವಿದಿರುವ ರಾತ್ರಿ, ಅಲ್ಲೊಂದು ಇಲ್ಲೊಂದು ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ, ದೊಡ್ಡ ಪರದೆಯ ಮಾಯಾಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಸೂಸುವ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ಕೂತ ಯುವಕ-ಯುವತಿಯರು ಕ್ರೈಂ ಥ್ರಿಲ್ಲರ್ ಸರಣಿಯನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅದೇ ಬೆಳಕಿನ ಬಲದಲ್ಲೇನೋ ಎಂಬಂತೆ ಭೂಮಿ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ತಿರುಗುತ್ತಿದೆ.

[World Television Day ನಿಮಿತ್ತ ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ ಸಾಪ್ತಾಹಿಕ ಲವಲವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿತ]

‘ಲೀವ್ ಕ್ವೈಟ್ಲೀ’

ಹಾಗೆ ಸದ್ದಾಗದಂತೆ ನಿರ್ಗಮಿಸುವುದು ಸುಲಭದ ಮಾತಲ್ಲ
ಬುದ್ಧನಿಗದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರಬಹುದು
ಆದರೆ ನಮಗೆ? ಕೊನೆಗೆ ಬಾಗಿಲಾದರೂ ಕಿರುಗುಡುವುದು

ಹತ್ತು ಸಮಸ್ತರು ಸೇರಿದ ಸಭೆ
ಏನಿರಬಹುದೆಂದು ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಇಣುಕಿದ್ದೇ ಸೈ
ನೂರಾರು ಗಮನಿಸುವ ಕಣ್ಣುಗಳು ಇತ್ತಲೇ ನೋಡಿ
‘ಓಹೋ, ಇವರು ಬಂದರು’ ಎಂದು
ಜೈಕಾರ ಹಾಕಿ ಸ್ವಾಗತಿಸಿ

ಒಮ್ಮೆ ಒಳಗೆ ಹೆಜ್ಜೆಯಿಟ್ಟಮೇಲೆ
ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಾದರೂ ಆಸೀನರಾಗಿರಲೇಬೇಕು
ಮೂಲೆಯಲ್ಲೊಂದು ಕುರ್ಚಿ ಹಿಡಿದು.
ಎಲ್ಲರೂ ಘನಗಾಂಭೀರ್ಯದಿಂದ ಕುಳಿತಿರುವಾಗ
ಥಟ್ಟನೆ ಎದ್ದು ಹೊರಡುವುದು ಸಭ್ಯತೆಯೇ?
ಸಭೆಯ ಗೌರವದ ಗತಿಯೇನಾಗಬೇಕು

ಸುಮ್ಮನೆ ಆಲಿಸುತ್ತ ತೂಕಡಿಸುತ್ತ ಕೂತಿರಲೂ ಆಗದು
‘ಬನ್ನಿ ಬನ್ನಿ, ನಾಲ್ಕು ಮಾತಾಡಿ’ ಅಂತ ಆಹ್ವಾನಿಸುವರು.
ಕೈ ಎತ್ತಿ ನಾ ಮುಂದು ತಾ ಮುಂದು ಎಂದು
ಮುನ್ನುಗ್ಗುತ್ತಿರುವ ಮಲ್ಲರ ನಡುವೆ ಈ ಪರದೇಸಿ
ಮತ್ತಷ್ಟು ಮುಜುಗರದ ಮುದ್ದೆಯಾಗಿ
ಏನೋ ಹೇಳಲು ಹೋಗಿ ಏನೋ ಆಗಿ
ಎಬ್ಬೆಬ್ಬೆ ಬೆಬ್ಬೆಬ್ಬೆ ತೊದಲಿ ಗಂಟಲು ಕಟ್ಟಿ

ಸ್ವಾಮೀ ಇದು ನಮಗಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ
ಮಾತಿನರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮೌನಿಗೇನು ಕೆಲಸ
ಅಕೋ ಆ ಕೊಳದ ಬದಿಯ ನೀರವದಲ್ಲಿ
ಕವಿತೆಯೊಂದು ಕಾಯುತ್ತಿದೆ
ಭೆಟ್ಟಿಯಾಗಲು ಹೋಗಬೇಕಿದೆ
ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ ನನ್ನನ್ನು, ದಯವಿಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ

-ಎಂದರೂ ಕೇಳದೇ ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿ ಕೂರಿಸಿದ್ದಾರೆ
ಅಂಟಿಸಿಕೊಂಡದ್ದಾವುದನ್ನೂ ಅಷ್ಟು ಸುಲಭಕ್ಕೆ
ಬಿಟ್ಟುಹೋಗಲಾಗದು ಕಣಾ...
ಸಂಬಂಧ ಸಂಸಾರ ಹವ್ಯಾಸ ವ್ಯಸನ
ಯಾವುದೂ ಅಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಹಾಳು ಕುತೂಹಲ:
ಹಿಡಿದಿಡುವವು ವ್ಯಾಮೋಹದ ಸಂಕೋಲೆ ಹಾಕಿ
ಒಂದಡಿ ಆಚೆಯಿಟ್ಟರೂ ಹೆಜ್ಜೆ ಸಪ್ಪಳ ಕೇಳಿ
ಎಲ್ಲರೂ ನಮ್ಮತ್ತಲೇ ನೋಡುತ್ತಿರುವಂತೆನಿಸಿ
ಹಿಂಜರಿದು ಮತ್ತದೇ ಕುರ್ಚಿಗೊರಗಿ ಕೂತು
ಇದೇ ಸುಖವೆನ್ನುತ್ತ ಇದೇ ಸರಿಯೆನ್ನುತ್ತ.

['ಲೀವ್ ಕ್ವೈಟ್ಲೀ' ಎಂಬುದು ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಜನಪ್ರಿಯವಾಗಿರುವ 'ಕ್ಲಬ್‌ಹೌಸ್' ತಂತ್ರಾಂಶದ ಒಂದು ಫೀಚರ್]

ಪ್ರಸಾಧನ

ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮೊದಲು ನೀರು ಹದಗೊಳ್ಳಬೇಕು

ಅಕೋ ಮೇಲೆ ಗೀಜರಿನೊಳಗೆ ಪರಿಮಳಪುಷ್ಪಗಳೊಡನೆ
ಕುದಿಯುತ್ತಿರುವ ನೀರು ಪನ್ನೀರಾಗಿ ನಳದಲಿಳಿದು
ಬಕೆಟ್ಟಿನಲಿ ಹಬೆಯಾಡುತ್ತ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳಲು

ಎಣ್ಣೆ ಸವರಿದ ಮೈಯ ಮಗಳು ಬಲಗಾಲಿಟ್ಟು
ಬಚ್ಚಲಿಗೆ ಕಾಲಿಡುವಾಗ ಮಲೆನಾಡ ನೆಲ
ಬರಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಘಮಗುಡುವ ಸಾಬೂನು ಹಿಡಿದು
ದಿನಾ ಅಮ್ಮನಿಂದಲೇ ಸ್ನಾನಗೊಳುವ ಮಗಳಿಗೆ
ಭಾನುವಾರದ ಈ ದಿನ ಅಪ್ಪನ ಕೈಯ ಕಚಗುಳಿ
ಅನನುಭವಿ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಮಗಳೇ ಹೇಳಬೇಕು
ಕಣ್ಣುರಿಯದಂತೆ ಮುಖಕೆ‌ ಸೋಪು ಸವರುವ ರೀತಿ
ಸ್ವಲ್ಪ ಒತ್ತಿದರೂ ಜಾಸ್ತಿ ಕೈಗೆ ಬರುವ ಶಾಂಪೂ
ಏನು ಮಾಡುವುದೆಂದು ತಿಳಿಯದೆ ಕಕ್ಕಾಬಿಕ್ಕಿಯಾದ ಅಪ್ಪನಿಗೆ
ಅದನು ಕಮೋಡಿಗೆ ಸುರಿಯುವ ಟಿಪ್ ಮಗಳೇ ಕೊಡಬೇಕು

ಬಿಸಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿಯಾದರೆ ಕಿರುಚಾಡುವ
ಕಡಿಮೆಯಾದರೆ ಚಳಿಚಳಿಯೆಂದು ಕುಣಿದಾಡುವ
ಮಗಳ ಸಂಬಾಳಿಸಲಾಗದೆ ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿರುವ ಅಪ್ಪ;
ಮಗಳಿಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸುವ ನೆಪದಲಿ ತಾನೂ
ಪೂರ್ತಿ ಒದ್ದೆಯಾಗಿ ಮಿಕಮಿಕ ನೋಡುವ ಬೆಪ್ಪ;
ಬಚ್ಚಲ ಈ ಪ್ರಹಸನಕೆ ಬ್ರಶ್ಶು ಪೇಸ್ಟು ಶಾಂಪೂಗಳೇ
ಮೊದಲಾದ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಿಗೆ ಇವತ್ತು ಪುಕ್ಕಟೆ ಮನರಂಜನೆ

ಮಜವೆಂದು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆ ಅಲ್ಲೆ ಇರಲಾದೀತೇ?
ನೀರಾಟ ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿ ತಂಡಿಯಾಗಿ ಜ್ವರ ಬಂದು
ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಅಮ್ಮ ಬೈದು ಭಾರೀ ಗಂಡಾಂತರ!
ತಾನೇ ಹೊಯ್ದುಕೊಳ್ಳಲಿರುವ ಕೊನೆಯ
ಎರಡು ಬಿಂದಿಗೆಯೊಂದಿಗೆ ಸ್ನಾನ ಮುಗಿಸಿ
ಹಬೆಹಬೆ ಸೆಖೆಸೆಖೆಯಲ್ಲೇ ಹೊರಬಂದು
ಮೆತ್ತನೆ ಬಟ್ಟೆಯಲಿ ಮೈಯೊರೆಸಿ
ತಲೆಗೆ ಬಿಸಿಗಾಳಿ ಹರಿಸಿ

ಆಮೇಲೆ ಕ್ರೀಮು ಪೌಡರು ಕಾಡಿಗೆ ಕಾಕಾ ಅಂಗಿ
ಕನ್ನಡಿ ಮುಂದಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಬರೆಯದಿರುವ ಕವನ-
ವ ಮನದಲ್ಲೆ ಗುನುಗಿ ಸಾಕಪ್ಪಾ ಸಾಕೆನಿಸಿ ಉಸ್ಸೆನ್ನುತ್ತ
ಕೋಣೆಯಿಂದ ಬೆವರುತ್ತ ಹೊರಬರುತ್ತಿರುವ
ಈ ಜಗದೇಕವೀರನ ಅಡುಗೆಮನೆಯ ಬಾಗಿಲಿಗೊರಗಿ
ನೋಡುತ್ತ ನಸುನಗುತ್ತಿರುವ ಅಮ್ಮ

ಮತ್ತು ತುಸುವೇ ವಾರೆಯಾಗಿರುವ ಹಣೆಯ ಬಿಂದಿಯೊಡನೆ
ಬೆಳಕಿನೆಡೆಗೆ ಹೆಜ್ಜೆಯಿಡುತ್ತಿರುವ ತಾಜಾ
ಸುರಾಸುಂದರಿಯ ನೋಡಿ ಕೈಲಟಿಕೆ ತೆಗೆದು
ದೃಷ್ಟಿ ಬಳಿಯುತ್ತಿರುವ ದೇವರಮನೆಯ ಮೂರುತಿಗಳು

ಹೀಗೆ ಭಾನುವಾರವೊಂದು ತನ್ನನು ತಾನೇ
ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಂಡು ಸಂಪನ್ನಗೊಳುವುದು:
ಮಗಳಿರುವ ಮನೆಗಳ ಸಿರಿಯ ನೋಡುತ್ತ.

ಅಜ್ಜ-ಅಜ್ಜಿ ಬಂದ ದಿನ

ಊರಿಂದ ಅಜ್ಜ-ಅಜ್ಜಿ ಬಂದ ಮುಂಜಾನೆ 
ಮೊಮ್ಮಗಳಿಗೆ ಬೇಗನೆ ಎಚ್ಚರ 
ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ರೆಯಾವರಿಸುವವರೆಗೂ ಮಾಡಿದ 
ಅವರದೇ ಧ್ಯಾನ - ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದುರಿಗೇ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾದಾಗ
ಮಾತು ಹೊರಡದೇ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕಕ್ಕಾಬಿಕ್ಕಿ 

ಎತ್ತಿ ಇಳಿಸಿ ಮುದ್ದು ಮಾಡಿ 
ಬ್ಯಾಗಿನ ಬಳಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದು 
ಉದ್ದನೆಯ ಜಿಪ್ಪನು ಎಳೆದು ತೆಗೆವಾಗ 
ಹಕ್ಕಿಯೊಂದು ನಿಧಾನಕೆ ರೆಕ್ಕೆ ಬಿಚ್ಚುವ ಪವಾಡವ 
ರೆಪ್ಪೆ ಬಡಿಯದೆ ನೋಡುವೆರಡು ಕಣ್ಣುಗಳು  
ಮತ್ತು ಅಲ್ಲೀಗ ಮೊಮ್ಮಗಳಿಗೆಂದೇ ಅನಾವರಣಗೊಳ್ಳುವ 
ವಿಧವಿಧ ವಸ್ತುಗಳ ಮಾಯಾಲೋಕ: 
ಕಾಕಾ ಅಂಗಿ, ಜಾತ್ರೆಯ ಕಾರು, 
ಹೊಸ ಬಳೆ, ಕಾಯಿಹೋಳಿಗೆ, 
ಬಸ್ಸಿನ ನುಗ್ಗಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಗುಳುಚಲಾದ ಹಿತ್ತಿಲ ಹಣ್ಣು, 
ಯಾರೋ ತಂದುಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಹಳೆಯ ಬಿಸ್ಕತ್ತಿನ ಪೊಟ್ಟಣ... 

ಅಜ್ಜಿ ಬಂದಿರುವ ಸಂಭ್ರಮಕೆ ಈಗ ಎಲ್ಲಕೂ ಅಜ್ಜಿಯೇ ಬೇಕು 
ಹಲ್ಲು ಉಜ್ಜಿಸಲು ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಲು 
ಊಟ ಮಾಡಿಸಲು ಹಾಲು ಕುಡಿಸಲು 
ಜೋಜಿ ಮಾಡಿಸಲು ಕುಂಡೆ ತೊಳೆಸಲು 

ಮ್ಯಾಟಿನಿ ಶೋದಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜನಿಗಾಗಿ ಏರ್ಪಾಟಾಗಿದೆ 
ವಿವಿಧ ಮನೋರಂಜನೆಗಳ ಪ್ರದರ್ಶನ 
ಡಬ್ಬಿಯ ತುಂಬ ಇರುವ ಆಟಿಕೆಗಳ ಪರಿಚಯ 
ಕಲಿತಿರುವ ಇಪ್ಪತ್ತಕ್ಷರಗಳ ಬರೆದು ತೋರಿಸುವ ಖುಷಿ
ಬಣ್ಣಚಿತ್ತಾರ ಪುಸ್ತಕದಲಿ ಬೆರೆಯುವ ಕೆಂಪು ಹಸಿರು ನೀಲಿ 
ಹೊಸ ಹಾಡು ಹೊಸ ಡಾನ್ಸು ಹೊಸ ಕಥೆ ವರ್ಣಮಾಲೆ 

ಪೇಟೆಗೆ ಹೊತ್ತೊಯ್ದು ಬೇಕಿದ್ದ ಕೊಡಿಸುವ ಸದರದ ಅಜ್ಜ 
ಸಂಜೆ ಕೈಕಾಲು ತೊಳೆಸಿ ದೇವರ ಮುಂದೆ ಭಜನೆ ಮಾಡಿಸುವ ಅಜ್ಜಿ 
ಈ ನಡುವೆ ಎಲ್ಲಿ ಹೋದರು ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮ? 

ಅಜ್ಜ-ಅಜ್ಜಿ ವಾಪಸು ಹೊರಟ ದಿನ 
ಇಷ್ಟು ಸಣ್ಣಗಾದ ಮುಖ 
ಅವರಿಲ್ಲೇ ಇರಬೇಕೆಂದು ಹಟ 
ಕಣ್ಣಿಂದುದುರುವ ಹನಿಗಳು 
ಬಸ್ಸು ಹೋದಮೇಲೆ ಮುಖ ಊದಿಸಿಕೊಂಡು 
ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಅದೇ ಮುನಿಸಲ್ಲಿ ನಿದ್ದೆ ಹೋಗಿ 

ಇತ್ತ, 
ಒಂದು ವಾರದಿಂದ ಮೊಮ್ಮಗಳಿಗಾಗಿ ಅಜ್ಜಿ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದ 
ಲಾಲಿಯ ಕಂಪಲ್ಲಿ ತಾನೂ ನಿದ್ರೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ 
ಅಜ್ಜಿಯ ಮಗನಿಗೆ ಈ ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ರೆಯೇ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ. 

ಬೇಗ ಮನೆಗೆ ಹೋದರೆ

ಅಷ್ಟು ಬೇಗ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಏನು ಮಾಡುವಿರಿ 
ಕೇಳಿದರು ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಕಲೀಗುಗಳು. 
ಎಲ್ಲರ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೂ ಉತ್ತರಿಸಬೇಕಂತಿಲ್ಲ;
ಆದರೆ ಬಾಯ್ಬಿಟ್ಟು ಹೇಳದೆಯೂ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ
ಉತ್ತರಗಳು ಹೊಳೆಯುತ್ತವೆ
ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಕಾಣುವ ಪುಕ್ಕಟೆ ಸಿನೆಮಾಗಳ ಹಾಗೆ

ಮುಂಚೆ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟರೆ 
ಬೀದಿಬದಿಯ ಗಾಡಿಯವ 
ಸೂರ್ಯಾಸ್ತದ ಗುಲಾಬಿಯಿಂದ ಮಾಡಿದ
ಬಾಂಬೆಮಿಠಾಯಿಯ ಕಟ್ಟಿಸಿ ಒಯ್ಯಬಹುದು
ಬಾಯ್ಗಿಟ್ಟರೆ ಕರಗುವ ಸೋಜಿಗವು
ಮಗಳ ಕಣ್ಣಲಿ ಹೊಳೆಹೊಳೆವಾಗ  
ನಾನದನು ನೋಡಿ ಖುಷಿ ಪಡಬಹುದು 

ಆಮೇಲಾಕೆ ತಾನು ದಿನವಿಡೀ ಕೂತು ಬಿಡಿಸಿದ 
ಬಣ್ಣಚಿತ್ರಗಳ ತೋರಿಸುವಾಗ 
ಹಕ್ಕಿಯನು ಇಲಿಯೆಂದೂ 
ರೈಲನು ಬಾಳೆಹಣ್ಣೆಂದೂ 
ತಪ್ಪಾಗಿ ಗುರುತಿಸಿ 
ನಂತರ ಅವಳಿಂದ ನನ್ನನು ತಿದ್ದಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು 

ನೋಯುವ ಬೆನ್ನನು ಬಾಗಿಸಿ 
ತಲೆಗೆ ತಾಕುವ ಮಂಚದಡಿಗೆ ನುಸುಳಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡು 
ಕಣ್ಣಾಮುಚ್ಚೇ ಕಾಡೇಗೂಡೇ 
ಮುಗಿಯುವುದ ಕಾದು 
ಉಸಿರು ಬಿಗಿಹಿಡಿದು ಕೂರಬಹುದು 

ಬೈದೋ ಬೆದರಿಸಿಯೋ ರಮಿಸಿಯೋ
ಬೇಡದ ಊಟವ ಹೇಗೋ ಉಣಿಸಿ 
ಅವಳೊಂದಿಗೆ ನಾನೂ ಉಂಡು 
ಇಡೀದಿನ ಕುಣಿದ ಕಾಲಿಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಸವರಿ 
ಬಾರದ ನಿದ್ರೆಗೆ ಜೋಗುಳ ಹಾಡಿ 
ಅವಳಿಗಿಂತ ಮೊದಲು ನಾನು ನಿದ್ರೆ ಹೋಗಿ 

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮತ್ತೆ ಆಫೀಸಿಗೆ ಬರಲು 
ಹೇಗೆ ತ್ರಾಣ ಬರುವುದು ಅಂತ ಕೇಳಿದ 
ಕಲೀಗುಗಳಿಗೆ ಹೇಳಿದೆ: 

ನಿನ್ನೆ ಮಗಳು ತಿಂದ ಬಾಂಬೆಮಿಠಾಯಿ 
ಅವಳೇ ತಿದ್ದಿದ ನನ್ನ ತಪ್ಪುಗಳು 
ಮಂಚದಡಿಗಿನ ಪ್ರಾಣಾಯಾಮ 
ಕಾಲಿಗೆ ಸವರಿದ ಕೊಬ್ಬರಿ ಎಣ್ಣೆ 
ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಧ್ವನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಜೋಗುಳ 
ಮತ್ತೆ ಕಸುವು ತುಂಬಲು ಎಷ್ಟೊಂದು ಕಾರಣಗಳು... 

ಅವರೆಂದರು: 
ಅದಕ್ಕೇ ನಿಮ್ಮ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟೊಂದು ಹೊಳಪು.

ಆಲೆಮನೆ ಎಂಬ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಶಿಬಿರ

ಚಳಿಗಾಲ ಮುಗಿದು ಚುರುಕು ಬಿಸಿಲಿನ ದಿನಗಳು ಶುರುವಾಯಿತು ಎನ್ನುವಾಗ ಮಲೆನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಆಲೆಮನೆಗಳು ತಲೆಯೆತ್ತತೊಡಗುತ್ತವೆ. ಸಾಲಾಗಿ ಒತ್ತೊತ್ತಾಗಿ, ರಸದುಂಬಿ ಪೊಗದಸ್ತಾಗಿ, ಘನಗಂಭೀರವಾಗಿ ನೆಟ್ಟಗೆ ಬೆಳೆದು, ಕೆಂಪು-ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣಗಳಿಂದ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿರುವ ರಸ್ತೆ ಬದಿಯ ಕಬ್ಬಿನ ಗದ್ದೆಯಿಂದ ಬರುವ ಒಣಗಿದ ಪೈರಿನ ಸರಬರ ಸದ್ದು ದಾರಿಹೋಕರಿಗೆ ಇನ್ನೇನು ಇಲ್ಲಿ ಆಲೆಮನೆ ಶುರುವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಸೂಚನೆ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಗಾಣ, ಕಣೆ, ಕೊಪ್ಪರಿಗೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತ ಎತ್ತಿನ ಗಾಡಿ – ಟ್ರಾಕ್ಟರುಗಳು ಊರ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಮೆರವಣಿಗೆ ಹೊರಡುತ್ತವೆ. ಕಬ್ಬು ಬೆಳೆದ ರೈತರು ಆಗಲೇ ಗದ್ದೆಯ ಅಂಕಣವೊಂದನ್ನು ಸಪಾಟು ಮಾಡಿ ಶುಭ್ರಗೊಳಿಸಿ, ಮೂಲೆಯಲ್ಲೊಂದು ಚಪ್ಪರ ಹಾಕಿ, ಸಂಭ್ರಮವನ್ನು ಬರಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ತಯಾರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಬೆಲ್ಲ ಕಾಯಿಸಲು ಬಳಸುವ ಬೃಹತ್ ಕೊಪ್ಪರಿಗೆಯನ್ನಿಡಲು ಬೇಕಾದ ಒಲೆ ಹೂಡಲು ಮತ್ತೊಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ನೆಲವನ್ನು ಅಗೆದು ದೊಡ್ಡದೊಡ್ಡ ಕುಂಟೆಗಳು ಹಿಡಿಯುವಂತಹ ದೊರಗನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಗಾಣ ಎಲ್ಲಿ ಹೂಡಬೇಕು, ಕೋಣಗಳು ಸಿದ್ಧವಾಗಿವೆಯೇ, ಕಬ್ಬಿನ ಹಾಲು ಸಂಗ್ರಹಿಸಲು ಬಾನಿಗಳ ವ್ಯವಸ್ಥೆ, ಬೆಲ್ಲ ಸುರಿಯಲು ಬೇಕಾದ ಮರಿಗೆ, ತಡರಾತ್ರಿಯವರೆಗೆ ಕಬ್ಬು ಅರೆಯಲು ಜನ, ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಉಸ್ತುವಾರಿಯನ್ನು ಅನುಭವಸ್ಥರು ನೋಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಯಾರ ಮನೆಯ ಆಲೆ ಮೊದಲು ಆಗಬೇಕು, ನಂತರ ಯಾರ ಬಾರಿ, ಬಾಡಿಗೆಗೆ ತಂದ ಕಣೆ ಮೊದಲಿಗೆ ಎಲ್ಲಿ ಹೂಡಬೇಕು ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಊರಿನ ಕಬ್ಬು ಬೆಳೆಗಾರರೆಲ್ಲ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕೂತು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿ, ಒಂದು ಶುಭ ಮುಹೂರ್ತದಲ್ಲಿ ಕಣೆ ತರಿಸಿ ಹೂಡಿಯೇಬಿಡುತ್ತಾರೆ.
 
ಈಗ ಇಡೀ ಊರಿಗೇ ಆಲೆಮನೆಯ ಸಂಭ್ರಮ. ಸೈಕಲ್ಲೇರಿ ಗದ್ದೆಯ ಕಡೆ ಹೊರಟ ಹುಡುಗರ ದಂಡು, ಕಬ್ಬಿನ ಹಾಲು ತರಲು ಉಗ್ಗ ಹಿಡಿದು ಹೊರಟ ಶಾಂತಕ್ಕ, ಬಿಸಿಬೆಲ್ಲ ತಿನ್ನುವ ಆಸೆಯಿಂದ ಬೀಡಿಯನ್ನು ಅರ್ಧಕ್ಕೇ ಮೊಟಕುಗೊಳಿಸಿ ಪಂಚೆ ಏರಿಸಿ ಹೊರಟ ಕಿಟ್ಟೂಭಟ್ರು, ಎರಡು ಡಬ್ಬಿ ಒಳ್ಳೇ ಬೆಲ್ಲ ಬುಕ್ ಮಾಡಿ ಬರಬೇಕೆಂದು ಹೊರಟ ಕೆಳಗಿನಮನೆ ಶಂಕರ... ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಆಲೆಮನೆಯೆಡೆ ದೌಡಾಯಿಸುತ್ತಾರೆ. ರಸ್ತೆಯಿಂದ ಅನತಿದೂರದಲ್ಲಿ ಆಗಲೇ ಒಲೆ ಹೂಡಿ, ಬೆಂಕಿ ಹೊತ್ತಿಸಿದ್ದಾಗಿ ಎದ್ದ ಹೊಗೆ ‘ಆಲೆಮನೆ ಇಲ್ಲೇ ಇದೆ’ ಅಂತ ಗುರುತು ಹೇಳುತ್ತಿದೆ. ರಸ್ತೆ ಬದಿ ಬೇಲಿಯ ಸಣ್ಣ ದಣಪೆ ದಾಟಿ ಬದುವಿನ ಮೇಲೆ ನಡೆದು ಜೋನಿಬೆಲ್ಲದ ಕಂಪಿನ ಜಾಡು ಹಿಡಿದು ಆಲೆಮನೆಯೆಡೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅಕೋ ಆಗಲೇ ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿದೆ ಕೋಣ ಹೊಡೆಯುವವನ ರಾಗಬದ್ಧ ಹಾಡು: “ನೆಡೀ ಕ್ವಾಣಾ... ಓಓಓ... ಅರೀ ಕಣಾ.. ಓಓಓ.. ನೆಡೀ ಬ್ಯಾಗಾ...  ಹೈ.. ಹ್ವಾಯ್.”  
 
ಆಲೆಮನೆಯಲ್ಲಾಗಲೇ ತುರುಸಿನ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ಶುರುವಾಗಿವೆ. ಜನವೆಲ್ಲ ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ದೂರದಲ್ಲಿ ಕಾಣುವ ಗದ್ದೆಯಲ್ಲಿ ಕಬ್ಬಿನ ಕಟಾವು ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಕಡಿದ ಕಬ್ಬನ್ನು ಹೊರೆ ಕಟ್ಟಿ ಹೊತ್ತು ತಂದು ಆಲೆಮನೆಯ ಬಳಿ ರಾಶಿ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.  ಕಣೆಯ ಬಳಿ ಕೂತ ಯುವಕನೊಬ್ಬ ಒಳ್ಳೊಳ್ಳೆಯ ಕಬ್ಬುಗಳನ್ನು ರಾಶಿಯಿಂದ ಎಳೆದೆಳೆದು ಗಾಣಕ್ಕೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಆ ಕಡೆ ಸಂಗ್ರಹವಾಗುತ್ತಿರುವ ಚರಟವನ್ನು ಬುಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಗದ್ದೆಯ ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಯಂತ್ರದಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದ ಕಬ್ಬಿನರಸ ಪೈಪಿನಲ್ಲಿ ಸಾಗಿ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಬಾನಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿದೆ. ಆ ಬಾನಿಗೆ ಒಂದು ಸಾಟಿಪಂಚೆಯನ್ನು ಜರಡಿಯಂತೆ ಮುಚ್ಚಲಾಗಿದೆ. ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ಹೊತ್ತಿ ಉರಿಯುತ್ತಿರುವ ಬೃಹತ್ ಒಲೆಯಿಂದ ಭಾರೀ ಶಾಕ ಹೊಮ್ಮುತ್ತಿದೆ.  “ಮಕ್ಳು-ಮರೀನ ದೂರ ಕರ್ಕಂಡ್ ಹೋಗೀ.. ಒಲೆ ಹತ್ರ ಬರ್ಬೇಡೀ” ಅಂತ ಹಿರಿಯರು ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.  ಭಾರದ ಕೊಪ್ಪರಿಗೆಯ ಹಿಡಿಕೈಗಳಿಗೆ ಎರಡು ಗಟ್ಟಿ ಬಿದಿರಿನಗಳ ತೂರಿಸಿ, ಆ ಗಳದ ಸಹಾಯದಿಂದ ನಾಲ್ಕು ಜನ ಕೊಪ್ಪರಿಗೆಯನ್ನು ತಂದು ಒಲೆಯ ಮೇಲೆ ಇಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗೆ ಇಟ್ಟ ಕೊಪ್ಪರಿಗೆಗೆ ಬಾನಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹವಾದ ಕಬ್ಬಿನ ಹಾಲನ್ನು ತಂದು ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮತ್ಯಾರೋ ಊದ್ದದೊಂದು ಕೋಲಿನಿಂದ ಒಲೆಯ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಸರಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಕೆನ್ನಾಲಿಗೆ ಚಾಚುತ್ತ ನಿಗಿನಿಗಿ ಉರಿಯುತ್ತಿರುವ ಬೆಂಕಿಯ ಕಾವಿಗೆ ಕಬ್ಬಿನ ಹಾಲು ಕೊತಕೊತ ಕುದಿಯುತ್ತಿದೆ. ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಉದ್ದ ಹಿಡಿಕೆಯ ಜರಡಿ ಬಳಸಿ ಕುದಿವ ಹಾಲು ಹೊರಹಾಕುವ ಜೊಂಡು ತೆಗೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. “ಪಾಕ ಬಂತಾ ನೋಡ್ರೋ” ಅಂತ ಮತ್ಯಾರೋ ಕೂಗುತ್ತಾರೆ. ಕಬ್ಬಿನ ರಸ ಕುದ್ದು ಪಾಕಗಟ್ಟಿದ ಹದ ತಿಳಿಯಲು ಅನುಭವಸ್ಥರೇ ಬೇಕು. ಎಳೇಪಾಕಕ್ಕೆ ಕೊಪ್ಪರಿಗೆಯನ್ನು ಒಲೆಯಿಂದ ಎತ್ತಿಬಿಟ್ಟರೆ, ಅಥವಾ ಏರುಪಾಕವಾಗಲು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೆಲ್ಲ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ವರ್ಷಪೂರ್ತಿ ಬಾಳಿಕೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದೆರಡು ತಿಂಗಳಲ್ಲೇ ಹುಳಿ ಬಂದುಬಿಡುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಬಹಳ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಆಲೆ ಮಾಡಿ ಅನುಭವವಿರುವವರು ಕೊಪ್ಪರಿಗೆಯನ್ನು ಇಳಿಸುವ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಹಾಜರಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ನೋಡಿ ಸಮ್ಮತಿ ಕೊಟ್ಟಮೇಲಷ್ಟೇ ಕೊಪ್ಪರಿಗೆಯನ್ನು ಒಲೆಯ ಮೇಲಿಂದ ಇಳಿಸುವುದು ಮತ್ತು ತಂದು ಮರಿಗೆಗೆ ಸುರಿಯುವುದು. 
 
ಮಲೆನಾಡಿನ ಆಲೆಮನೆಗೆ ಬಂದ ಅತಿಥಿಗಳಿಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಭರ್ಜರಿ ಸ್ವಾಗತವೇ ದೊರಕುವುದು.  ಬಾನಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿರುವ ಕಬ್ಬಿನ ಹಾಲನ್ನು ಚೊಂಬಿನಿಂದ ಹಿಡಿದು, ಲೋಟಕ್ಕೆ ಬಗ್ಗಿಸಿ “ಎಷ್ಟ್ ಕುಡೀತಿರೋ ಕುಡೀರಿ” ಅಂತ ಹಂಚುತ್ತಾರೆ ಯಜಮಾನರು.  “ಬೇಕಿದ್ರೆ ನಿಂಬೆ ಹಣ್ಣು ಹಿಂಡಿಕೊಳ್ಳಿ” ಅಂತ ಉಪಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ತಂಪಾದ ಸಿಹಿಯಾದ ತಾಜಾ ಹಾಲನ್ನು ಕತ್ತೇರಿಸಿ ಗಟಗಟ ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಎಷ್ಟು ಕುಡಿದೆವೆಂಬ ಲೆಕ್ಕವೇ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿ ಕುಲುಕುಲುಗುಟ್ಟುವಾಗ ಅವರು, “ಬಿಸಿ ಬೆಲ್ಲ ತಿನ್ತೀರೇನು?” ಅಂತ ಕೇಳುತ್ತ, ಚಪ್ಪರದಡಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದು, ಅಲ್ಲಿ ಮರಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಆಗಷ್ಟೆ ಬಗ್ಗಿಸಿ ಆರಲು ಇಟ್ಟಿರುವ ಬೆಲ್ಲವನ್ನು ಬಾಳೆಯೆಲೆಗೆ ಹಾಕಿ, ಸಣ್ಣದೊಂದು ಕಬ್ಬಿನ ಸಿಪ್ಪೆಯನ್ನು ಚಮಚದಂತೆ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಮುಳುಗುತ್ತಿರುವ ಸೂರ್ಯ, ತಣ್ಣಗೆ ಬೀಸುತ್ತಿರುವ ಸಂಜೆಗಾಳಿ, ಓಡಾಡುವ ಜನರ ಸರಬರ, ಕೋಣ ಹೊಡೆಯುವವನ ಹಾಡು… ಎಲ್ಲ ಬೆರೆತ ಈ ಸಾಯಂಕಾಲ ಗದ್ದೆಬಯಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಬಿಸಿಬೆಲ್ಲ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಈ ರುಚಿಗೆ ಸರಿಸಮನಾದ್ದು ಮತ್ತೊಂದಿಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ ಎನಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಆಲೆಮನೆಯಿಂದ ವಾಪಸು ಬರುವಾಗ ಒಂದಷ್ಟು ಬೆಳೆದ ಕಬ್ಬುಗಳನ್ನು ಸೈಕಲ್ಲಿಗೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎರಡ್ಮೂರು ದಿನ ಕಬ್ಬು ಸಿಗಿಯುವ ಹಬ್ಬ ಮಾಡುತ್ತವೆ ಮಕ್ಕಳು.
 
ಆಲೆಮನೆಯ ರೀತಿ-ರಿವಾಜುಗಳು ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳವೇ ಬದಲಾಗಿವೆ. ಕಬ್ಬು ಬೆಳೆಯುವುದು – ಬೆಲ್ಲ ಮಾಡಿ ಮಾರುವುದು ಸಣ್ಣ ಜಮೀನುದಾರರಿಗೆ ಲಾಭದಾಯಕ ಉದ್ದಿಮೆಯೇನು ಅಲ್ಲ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅವರೆಲ್ಲ ಗದ್ದೆಯ ಒಂದು ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕಬ್ಬು ಬೆಳೆದು ತಮ್ಮ ಮನೆಗೆ, ಅಕ್ಕ-ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವರಿಗೆ, ನೆಂಟರಿಷ್ಟರಿಗೆ ಆಗುವಷ್ಟು ಮಾತ್ರ ಬೆಲ್ಲ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಾರೆ. ಕಬ್ಬಿನ ಬೆಳೆಗೆ ಬರುವ ರೋಗಗಳು, ಕಾಡುಪ್ರಾಣಿಗಳ ಕಾಟ, ಆಲೆಯ ಕಣೆಯ ಬಾಡಿಗೆ, ದುಬಾರಿ ಗುತ್ತಿಗೆದಾರರು, ಅಸ್ಥಿರವಾದ ಬೆಲ್ಲದ ಬೆಲೆ... ಇತ್ಯಾದಿ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಂದ ಬೆಳೆಗಾರರು ಬೇಸತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಲ್ಲದೇ ಗಾಣ ಕಟ್ಟಿ ಕೋಣಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಮಾಡುವ ಆಲೆಮನೆಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯೂ ವಿರಳವಾಗಿದೆ. ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಅಥವಾ ಡೀಸಲ್ ಎಂಜಿನ್ನಿನ ದೊಡ್ಡ ಯಂತ್ರಗಳು ರಾಶಿಗಟ್ಟಲೆ ಕಬ್ಬನ್ನು ಒಂದು ದಿನದಲ್ಲಿ ಅರೆದುಬಿಡುತ್ತವೆ. ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ನಿದ್ರೆಗೆಟ್ಟು ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ದಿನ ಆಲೆ ಮಾಡುವ ಜರೂರತ್ತಿಲ್ಲ.  ಹೀಗಾಗಿ ಆಲೆಮನೆಗಳೂ ಆಧುನಿಕಗೊಂಡಿವೆ.
 
ನಗರದ ಮೋಹಕ್ಕೋ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಗೋ ಸಿಲುಕಿ ಹಳ್ಳಿ ಬಿಟ್ಟು ಪೇಟೆ ಸೇರುತ್ತಿರುವ ಯುವ ಜನಾಂಗಕ್ಕೆ ಊರಿನ ಆಲೆಮನೆಯ ನೆನಪು ಆಗಾಗ ಧುತ್ತನೆ ಆವರಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಆಲೆಮನೆಯೆಂಬುದು ಕೇವಲ ಕಬ್ಬು ಬೆಳೆದು ಬೆಲ್ಲ ಮಾಡಿ ಮಾರುವ ಉದ್ಯಮವಲ್ಲ... ಅದೊಂದು ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಶಿಬಿರ. ವರ್ಷವಿಡೀ ಜತನ ಮಾಡಿ ಬೆಳೆದ ಬೆಳೆ, ಆಲೆಮನೆಗೆ ಮಾಡುವ ತಯಾರಿ, ಅಹೋರಾತ್ರಿ ನಡೆವ ಆಲೆ, ಕಿಡಿಯೆಬ್ಬಿಸುತ್ತ ಉರಿವ ಬೆಂಕಿ, ತಿರುಗುವ ಕೋಣಗಳು, ಹಾಡು-ಹಾಸ್ಯಗಳ ನಡುವೆ ಗದ್ದೆಬಯಲಲ್ಲಿ ತಂಗುವ ದಿನಗಳು, ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು-ನೆಂಟರಿಷ್ಟರ ಸಮಾಗಮ, ಕೊಡು-ಕೊಳ್ಳುವ, ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗೆ ತೃಪ್ತಿಯಾಗುವಷ್ಟು ಉಣಿಸುವ ಖುಷಿ… ಹೀಗೆ ಅದೊಂದು ಸಂಭ್ರಮದ ಹಬ್ಬ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ‘ಆಲೆಮನೆ ಉತ್ಸವ’ಗಳನ್ನು ಆಯೋಜಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಹಳೆಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯೊಂದನ್ನು ಉಳಿಸುವಲ್ಲಿ – ಕನಿಷ್ಟ ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಉತ್ಸವಗಳು ಕಿಂಚಿತ್ತಾದರೂ ನೆರವಾಗುತ್ತವೆ. ಪಟ್ಟಣ-ನಗರವಾಸಿಗಳಿಗೆ ಆಲೆಮನೆಯನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಿದಂತೆಯೂ ಆಗುತ್ತದೆ.
 
ಎಷ್ಟೇ ಕಾಲ ಬದಲಾದರೂ ಪಾರಂಪರಿಕ ಆಲೆಮನೆಗಳು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತವೆ. ಗದ್ದೆಯ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೊಪ್ಪರಿಗೆಗೆ ಹಾಕಿದ ಒಲೆಯಿಂದ ಹೊಗೆಯೇಳುತ್ತಿರುವುದು ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಹಾಕಿರುವ ಚಪ್ಪರ ದಾರಿಹೋಕರನ್ನು ಕರೆಯುತ್ತದೆ. ತಿರುಗುತ್ತಿರುವ ಕೋಣಗಳಿಗೆ ತಲೆಸುತ್ತು ಬಾರದಂತೆ ಆಗಾಗ ತಣ್ಣೀರು ಸೋಕುತ್ತ ಕೋಲು ಹಿಡಿದು ಅವುಗಳ ಹಿಂದೆ ಸುತ್ತುತ್ತಿರುವವ ತನ್ನ ಕೀರಲು ಕಂಠದಲ್ಲಿ ಹಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ: “ಅರೆ ಕ್ವಾಣಾ.. ಓಓಓ.. ಕರಿ ಕ್ವಾಣಾ.. ಓಓಓ..”

[ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ ಸಾಪ್ತಾಹಿಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿತ] 

ದಿಂಬುಗಳು

ಉಚಿತ ಸಲಹೆ‌ಯೊಂದನ್ನು ಕೊಡುತ್ತೇನೆ
ಅನ್ಯಥಾ ಭಾವಿಸಬೇಡಿ
ನೀವು ಯಾವತ್ತಾದರೂ ಹಾಸಿಗೆ ಕೊಳ್ಳಲು ಹೋದಾಗ
ಹಾಸಿಗೆಯಿದ್ದಷ್ಟೇ ದಿಂಬು ಕೊಡಿ ಎಂದು ಹೇಳಬೇಡಿ;
ಖರ್ಚಿನ ಜೊತೆಗೆ ಖರ್ಚು,
ಎರಡು ದಿಂಬುಗಳನ್ನು ಎಕ್ಸ್‌ಟ್ರಾ ಕೊಳ್ಳಿ

ದಿಂಬುಗಳು ಹೆಚ್ಚಿದ್ದಷ್ಟೂ ಒಳ್ಳೆಯದು
ಯಾಕೇಂತ ಹೇಳ್ತೇನೆ ಕೇಳಿ

ಮನೆಗೆ ನೆಂಟರು ಬಂದ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ
ಜಗಲಿಯಲ್ಲೊಂದು ಕಂಬಳಿ ಹಾಸಿ
ಈ ಎಕ್ಸ್‌ಟ್ರಾ ದಿಂಬುಗಳನ್ನು ಅವರಿಗೆ ಕೊಡಿ
ಅವರು ಹಾಗೇ ಅಡ್ಡಾಗುವರು

ಸಂಜೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಆ ನೆಂಟರ ಮಕ್ಕಳು
ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಜೊತೆ ಸೇರಿ
ಅದೇ ದಿಂಬುಗಳನ್ನು ಒಂದರ ಮೇಲೊಂದು ಪೇರಿಸಿ
ಆಟವಾಡಿ ನಿಮ್ಮ ಮನರಂಜಿಸುವರು

ಒಂದು ದಿಂಬಿನ ಎತ್ತರ ಸಾಲದೆಂದ ಅಜ್ಜಿಗೆ
ಶುಭಕಾರ್ಯದ ಮನೆಯ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ
ಇಸ್ಪೀಟು ಮಂಡಲದ ಭೂಪರು ಒರಗಲಿಕ್ಕೆ
ಜೋಮು ಬಂದ ಅಜ್ಜನ ಕೈಯಡಿಗೆ ಇಡಲಿಕ್ಕೆ
ನೀವು ಇದೇ ದಿಂಬು ಬಳಸಬಹುದು

ಸಂಗಾತಿಯಿಲ್ಲದ ರಾತ್ರಿ ದಿಂಬನ್ನಾಲಂಗಿಸಿ
ಮಲಗಿ ವಿರಹವ ಕಳೆಯಬಹುದು
ಎಷ್ಟತ್ತರೂ ಮುಗಿಯದ ದುಃಖವ
ದಿಂಬಿನ ಮೈಯೊದ್ದೆ ಮಾಡಿ ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು
ಈ ಜಗತ್ತಲ್ಲಿ ಕರ್ಚೀಫು ಬಿಟ್ಟರೆ
ಅಷ್ಟೊಂದು ಕಣ್ಣೀರು ಕುಡಿದ ವಸ್ತ್ರ
ದಿಂಬಿನ ಕವರು ಮಾತ್ರ
ಅದೆಷ್ಟೋ ಜನರ ಉಸಿರು ತುಂಬಿದ
ದಿಂಬುಗಳ ಬಲದ ಮೇಲೆಯೇ
ರೈಲೊಂದು ಸಾವಿರ ಮೈಲಿ ಸಾಗುತ್ತದೆ

ದುಡ್ಡು ಉಳಿಸಿ ಏನು ಮಾಡುವಿರಿ
ಖರ್ಚಿನ ಜೊತೆಗೆ ಖರ್ಚು
ಎರಡು ದಿಂಬು ಎಕ್ಸ್‌ಟ್ರಾ ಕೊಳ್ಳಿ.

ಕಂಪನ

ನೀವು ಗಮನಿಸಿದ್ದೀರೋ ಇಲ್ಲವೋ
ವಿಲ್ ಬರೆಸುವವರ ಕೈ ಸಣ್ಣಗೆ ನಡುಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ
ಅಂಬಾಸಿಡರ್ ಕಾರಿನ ಗೇರಿನಂತೆ
ಅವರ ಬಳಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಮಾತಾಡಬೇಡಿ
ಗಾಜಿನ ಕವಚದ ಅವರ ಹೃದಯ
ಫಳ್ಳನೆ ಒಡೆದು ಹೋಗಬಹುದು
ಕುರ್ಚಿಗೊರಗದೆ ಕೂತು ತುಸುವೆ ಬಾಗಿ
ಮೆಲುದನಿಯಲವರಾಡುವ ಮಾತು ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ:

ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಮಾಡಿದರೂ ತನ್ನನು ತಾತ್ಸಾರ ಮಾಡುವ
ಹಿರಿಮಗನ ಬಗೆಗಿನ ಅವರ ಅಸಮಾಧಾನ
ವಿದೇಶದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಆಗೀಗ ಫೋನು ಮಾಡುವ
ಕಿರಿಮಗನೆಡೆಗೆ ಅದೇನೋ ಅಭಿಮಾನ
ಈಗಾಗಲೇ ಹಿಸ್ಸೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬೇರಾಗಿರುವ
ಮಧ್ಯದ ಮಗನ ಬಗ್ಗೆ ಸಿಡುಕು
ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳನ್ನೆಲ್ಲ ಒಳ್ಳೇ ಕಡೆ ಸೇರಿಸಿದ್ದೇನೆ
ಎನ್ನುವಾಗ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಸಣ್ಣನಗೆ

ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಟಿಶ್ಯೂ ರೆಡಿಯಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿರಿ:
ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಗತಿಸಿದ
ಹೆಂಡತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವಾಗ
ಫಕ್ಕನೆ ಕಣ್ಣೀರೂ ಉಕ್ಕೀತು
ಆ ಟಿಶ್ಯೂವನ್ನೇನು ಅವರು ಬಳಸುವುದಿಲ್ಲ
ಮಂಜುಗಟ್ಟಿದ ಕನ್ನಡಕ ತೆಗೆದು
ತಮ್ಮದೇ ಕರವಸ್ತ್ರದಿಂದ ಒರೆಸಿಕೊಂಡು...

ನಿಮ್ಮ ಕತೆ ಬೇಡ, ಆಸ್ತಿ ವಿಲೇವಾರಿ ಬಗ್ಗೆ
ಹೇಳಿ ಸಾಕು ಅಂತೆಲ್ಲ ರೇಗಬೇಡಿ
ರಿಟೈರಾದ ದಿನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳು
ಹಾರ ಹಾಕಿ ಮಾಡಿದ ಸನ್ಮಾನದ ಬಗ್ಗೆ
ಅವರಿಗೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ, ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ

ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ನಿಮ್ಮ ಕಚೇರಿಯಿಂದ
ಹೊರಟಾಗ ಅವರ ಜತೆಗೇ ತೆರಳಿ
ಮೆಟ್ಟಿಲು ಇಳಿಯುವಾಗ ಕೈ ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳಿ
ಬೇಡ ಬೇಡ ಎನ್ನುತ್ತಲೇ ವಾಲುದೇಹವನ್ನು
ಸಂಬಾಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಕೈಚೀಲದಲ್ಲಿನ
ಕಾಗದ ಪತ್ರಗಳನ್ನು ಜೋಪಾನ ಮಾಡುತ್ತಾ...

ಆಮೇಲವರು ರಸ್ತೆಯ ತಿರುವಿನಲ್ಲಿ
ಕರಗಿಹೋಗುವರು ಪಶ್ಚಿಮದ ರವಿಯ ಹಾಗೆ

ನೀವು ವಾಪಸು ಕಚೇರಿಗೆ ಬಂದಾಗ
ಅರೆ, ಅದ್ಯಾಕೆ ನಿಮ್ಮ ಕೈ ಸಣ್ಣಗೆ ನಡುಗುತ್ತಿದೆ
ಅದ್ಯಾಕೆ ಹಾಗೆ ನಿರ್ವಾತವನ್ನು ತುಂಬಿಸಿಬಿಡುವವರ ಹಾಗೆ
ಹಳೆಯ ಹಿಂದಿ ಹಾಡುಗಳಿಗೆ ತಡಕಾಡುತ್ತಿದ್ದೀರಿ
ಎಂದೂ ಇಲ್ಲದವರು ಅದ್ಯಾಕೆ ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ಹೆಂಡತಿಗೆ
ಫೋನು ಮಾಡಿ ಏನು ಮಾಡ್ತಿದೀ ಅಂತೆಲ್ಲ ವಿಚಾರಿಸ್ತಿದೀರಿ
ಅದ್ಯಾಕೆ ಮಕ್ಕಳ ಫೋಟೋಗಳನ್ನು
ಸ್ಕ್ರಾಲ್ ಮಾಡಿ ಮಾಡಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೀರಿ
ಅದ್ಯಾಕೆ ಹಾಗೆ ನೀರು ಕುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದೀರಿ
ಅದ್ಯಾಕೆ ಅದ್ಯಾಕೆ... 

ಹರ್

ಆಕೆ ಬಲಗೈಗೆ ವಾಚು ಕಟ್ಟುವಳು

ನಗರದ ನಿರಾಳವು ದಯಪಾಲಿಸಿದ 

ರೆಕ್ಕೆ ಬಳಸಿ ಸಂಚರಿಸುವಳು ಟ್ಯಾಕ್ಸಿಯಲ್ಲಿ 

ರಿಕ್ಷಾದಲ್ಲಿ ನೂಕುನುಗ್ಗಲಿನ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ

ಹಾಯ್ವ ವಾಹನದಲಿ ಕೂತು 

ಕಣ್ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಳು ನಿಯಾನ್ ದೀಪಗಳು 

ಬೆಳಗುವ ಗಾಜುಗೋಡೆಯ ಅಂಗಡಿಗಳೊಳಗನ್ನು  

ಬಣ್ಣಬೇಗಡೆ ಸೇರಿಸಿ ಬಟ್ಟೆ ಹೊಲಿಯುವ ಕನಸು ಕಾಣುವಳು 

ಟೆರೇಸಿನ ಬೀಸುಗಾಳಿಗೆ ಒದ್ದೆಕೂದಲನೊಡ್ಡಿ 

ಸ್ಥವಿರ-ಚಲನ ಬೆಳಕುಗಳ ಬಗ್ಗಿ ನೋಡುವಳು 

ಉತ್ಸವದುತ್ಸಾಹೀ ಹುಡುಗರ ಜತೆಗೂಡಿ 

ಕುಣಿಯುವಳು ಮೈಮರೆಯುವಂತೆ, ಮೈಬೆಮರುವಂತೆ

ಗೊತ್ತು ಅವಳಿಗೆ- 

ಒಂದು ಖಾಲಿಯ ತುಂಬಲೆಷ್ಟು ದಿವಸ ಬೇಕು 

ಒಂದು ದುಃಖವ ಮರೆಸಲೆಷ್ಟು ಮರುಗಬೇಕು 

ಒಂದು ಉಮ್ಮಳವನಳಿಸಲೆಷ್ಟು ನಗು ಬೇಕು

ಅವಳಿಗಷ್ಟೇ ಗೊತ್ತು-

ಭಗ್ನ ಹೃದಯಕೆ ಭಗ್ನ ಹೃದಯವೇ ಸಾಥಿಯೆಂಬುದು 

ಖಿನ್ನರಿಗಷ್ಟೇ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ- 

ಮೌನವ ಕಲಕದಂತೆ ಮಾತಾಡುವ ಕಲೆ 

ಹಾಗೆಂದೇ ಆಕೆ ತೊಡಗಿಕೊಳ್ಳುವಳು 

ಬಿಡುವಿರದಂತಹ ಕೆಲಸಗಳಲಿ 

ತಲೆಯೆತ್ತಿ ನಡೆವಳು ಸಣ್ಣ ಓಣಿಗಳಲಿ 

ಎದುರಿಸುವಳು ಎರಗಿದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ 

ಚೂಪಲಗಿನ ಕೂಪಿನಿಂದ 

ಹೂಡುವಳು ಮತ್ಯಾರದೋ ಕನಸಲಿ ಹಣ 

‘ಬ್ರೇವ್’ ಶಬ್ದದ ಅರ್ಥ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವಳು 

ಹಿಂಜರಿಕೆಯ ನೆರಳನೊರೆಸುವಳು 

ಪದೇಪದೇ ದಿಟ್ಟ ಹೆಜ್ಜೆಗಳನಿಡುತ

ನಿಲ್ಲಿಸುವಳು ಮತ್ಯಾರನೋ 

ತನ್ನ ತೆಳುತೋಳು ಬಳಸಿ. 

[‘Sir’ ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿ]