ಜೀವ

ಪುಷ್ಯ ಮಾಸದ ಆಕಾಶ ಕಡುನೀಲಿ
ರಾತ್ರಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಇಬ್ಬನಿ ಮೋಡಗಳೂ ಕರಗಿ
ರವಿ ಮೂರಾಳೆತ್ತರಕ್ಕೇರುವ ವೇಳೆಗೆ
ಎಲ್ಲಾ ಶುಭ್ರ ನಿರಭ್ರ

ಬೇಕಿದ್ದರೆ ಒಂದು ಕುಂಚ ಹಿಡಿದು
ಇದೇ ನೀಲಿಗದ್ದಿ ತೆಗೆದು
ಮಣ್ಣ ಮೂರುತಿಗೆ ಬಳಿದು
ಅದನು ಕೃಷ್ಣನನ್ನಾಗಿಸಬಹುದು

ಆಮೇಲಾ ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಊದಲು ಕೊಡಲು
ಬೇಕೊಂದು ಕೊಳಲು
ಈಗಷ್ಟೆ ಕಳೆದ ಮಳೆಗಾಲದ ನೀರು ಕುಡಿದು
ಮೊಳೆತು ಚಿಗುರಿದೆ ಬಿದಿರು
ನುಗ್ಗಿ ಮೆಳೆಯೊಳಗೆ ತೆಗೆದು ಸಿಗುರು
ಇಟ್ಟಾಗಿದೆಯೀಗ ಶ್ಯಾಮನ ಕೈಗೆ
ಇನ್ನು ಭುವಿಯ ಜನರೆಲ್ಲ ಮರುಳು

ನವಿಲುಗರಿಯದೇ ಸಮಸ್ಯೆ
ಮೋಡವಿದ್ದರೆ ಹಿತ್ತಿಲಿಗೆ ಬಂದ ನವಿಲು
ಉನ್ಮಾದದಲಿ ಕುಣಿದು
ಒಂದಷ್ಟು ಗರಿಗಳನುದುರಿಸಿ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು
ಹೊಸ ಗರಿಯಿಲ್ಲದಿರೆಯೇನು,
ನಾಗಂದಿಗೆಯಲಿದೆ ಒಂದಿಡೀ ಕಟ್ಟು
ತೆಗೆದು ಜುಟ್ಟಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಸಿದರಾಯ್ತು

ಬೃಂದಾವನದ ಜೌಗುಮಣ್ಣಲಿ ಶಿಲ್ಪ ರಚಿಸಿ
ಆಗಸದ ನೀಲಿಯ ಮೈಗೆ ಬಳಿದು
ಹಸಿಹಸಿ ಗಾಳಿಯ ಪುಪ್ಪುಸಕೆ ತುಂಬಿ
ಯಮುನೆಯ ನೀರು ಕುಡಿಸಿ
ತನ್ನೆದೆಯದೇ ಪ್ರೇಮಾಗ್ನಿಯಲಿ ಬೇಯಿಸಿ

ಪಂಚಭೂತಗಳಿಂದಾದ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ
ಜೀವ ತುಂಬಿದ್ದಾಗಿದೆಯೀಗ

ನಿದ್ದೆಯಿಂದೆಚ್ಚರವಾದವನಂತೆ
ಎದ್ದು ನಿಂತ ಕೃಷ್ಣ ತಕ್ಷಣವೇ
ಹೊರಟು ನಿಂತಿದ್ದಾನೆ
ದಿಟ್ಟತನದಲಿ ಮಥುರೆಯೆಡೆಗೆ
ಪೋಗದಿರೆಂದರೂ ಕೇಳದೆ

ಇತ್ತ ರಾಧೆ ಅಲವತ್ತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ:
ಹೀಗೆಂದು ಮೊದಲೇ ತಿಳಿದಿದ್ದರೆ
ಬಾಲಕೃಷ್ಣನನ್ನೇ ರಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ
ಕನಿಷ್ಟ ಬಾಲ್ಯ ಕಳೆವವರೆಗಾದರೂ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು ಸಖ್ಯ
ಬೆಣ್ಣೆ ಮೆದ್ದುಕೊಂಡು, ಸೀರೆ ಕದ್ದುಕೊಂಡು,
ಗೋಪಿಕೆಯರಿಂದ ಮುದ್ದಾಡಿಸಿಕೊಂಡು,
ದನಕರುಗಳ ಮೇಯಿಸಿಕೊಂಡು
ಕೊಳಲ ನಾದದಲೆಲ್ಲರ ತೇಲಿಸಿಕೊಂಡು
ಇರುತ್ತಿದ್ದ ಕಣ್ಣೆದುರೇ ಓಡಾಡಿಕೊಂಡು

ಕುಳಿತಿದ್ದಾಳೆ ರಾಧೆ ಪಡಸಾಲೆಯಲ್ಲಿ ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ
ಉಳಿದ ಒಂದಷ್ಟು ಮಣ್ಣು, ಬಣ್ಣ,
ಬಿಂದಿಗೆಯಲ್ಲಿನ ನೀರು, ಅಲಂಕಾರಕ್ಕೆಂದು
ತಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳ ನಡುವೆ
ತನ್ನ ಮೂರ್ಖತನಕ್ಕೆ ತನ್ನನೇ ಹಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ
ಜೀವದಂಶವೊಂದು ಎದ್ದು ನಡೆದ ದಿಕ್ಕ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತ

[ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ ದೀಪಾವಳಿ ವಿಶೇಷಾಂಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿತ]